Η θαυμαστή Αργεντινή!
Θαυμασμό και σεβασμό προκαλεί η
ενέργεια της Αργεντινής να προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης κατά των
ΗΠΑ, που καθοδηγούν χρηματοπιστωτικά κεφάλαια στην επίθεση κατά της
ανυπότακτης Αργεντινής, η οποία σε δώδεκα χρόνια κατόρθωσε να απαλλαγεί
απ' το ΔΝΤ και να αφοπλίσει πολλά διεθνή αισχροκερδή funds.
Ακόμη σημαντικότερο είναι το υπόβαθρο και το μήνυμα της
ενέργειάς της. Δείχνει στην ανθρωπότητα πως αν ένας λαός και η ηγεσία
του σέβονται το ίδιο τους το έθνος, μπορούν να ξετινάξουν την μπάνκα του
παγκόσμιου αμόρφωτου (γιατί η οικονομία αντιστρατεύεται πολιτισμό και
δημοκρατία) εσμού που κυβερνά τον πλανήτη, βρίσκοντας ή αναδεικνύοντας
«κυβερνήσεις» σαν τη δική μας. Το ότι οι υποτελείς του Μνημονίου βρίζουν
χυδαιότατα την Αργεντινή δεν προκαλεί θυμηδία ούτε αηδία. Είναι ανάξιοι
οίκτου και περιφρόνησης. Αρκεί η καταδίκη τους στις εκλογές.
Κι αρκεί ένα αποκαλυπτικό κείμενο του συμπαθούς κ. Πρετεντέρη
στο «Βήμα», στο Παγκόσμιο Κυπέλλο 1998, με αφορμή τη νίκη της Αργεντινής
επί της Αγγλίας, για να αποδειχθεί το βαθύτατο μίσος κάθε δουλοπάροικου
εναντίον του ανυπάκουου που πρεσβεύει η Αργεντινή: την περίοδο
1938-1958 αρνούνταν συμμετοχή στα Παγκόσμια Κύπελλα, επειδή οι Ευρωπαίοι
«έκλεβαν» Αργεντίνους ποδοσφαιριστές (Ντι Στέφανο κ.ά.). Ο συμπαθής ας
το αναδημοσιεύσει, να φανεί πώς τα καθεστωτικά ΜΜΕ οδήγησαν το λαό στη
δουλοπρέπεια.
Θα κατανοήσουμε την απείθαρχη, αντιφατική, άνιση,
αυτοκαταστροφική, γενναία Αργεντινή, που πάντα διεκδικεί τις Μαλβίνες,
αν στροβιλιστούμε στην ιστορία και στον ψυχισμό της. Στον αγώνα
ανεξαρτησίας απ' τους Ισπανούς, στο λαϊκό κίνημα του Περόν και την Εύας
Περόν, στις συγκλονιστικές διαδηλώσεις και την αστική-πολιτική τάξη της
που βομβάρδισε με την αεροπορία (!) διαδηλωτές κι εκείνοι έκαψαν
εκκλησίες, στην ανυποχώρητη αντίσταση κατά της χούντας Βιντέλα και στα
φριχτά βασανιστήρια που υπέβαλλαν τους αντιστασιακούς, στα κλεμμένα
παιδιά από βιασμένες κρατούμενες, στις μανάδες-γιαγιάδες της 25ης Μαΐου
που διαδήλωναν 29 χρόνια, ζητώντας τα παιδιά και τα εγγόνια.
(Με κάθε σεβασμό, ίδια επιμονή θα μπορούσαν να επεδείκνυαν οι
Κύπριες κι Ελλαδίτισσες μάνες μπροστά στην τουρκική πρεσβεία και τον
ΟΗΕ, ζητώντας στοιχεία για τους αγνοούμενους που αποδεικνύεται πως είχαν
σκοτώσει οι Τούρκοι κι έλεγαν τριάντα πέντε χρόνια ψέματα. Πιο
κατάπτυστοι κι απ' τον εαυτό τους.)
Περίμεναν λοιπόν ότι θα παραδιδόταν αμαχητί η χώρα που γαλούχησε
τον Τσε Γκεβάρα, που επινόησε το τάνγκο κι έβγαλε τον Γαρδέλ και τον
Πιατσόλα, τον ιδιότυπης αντίστασης Μαραντόνα, και ανέδειξε μερικούς απ'
τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, Σάμπατο, Μπόρχες, Κασάρες,
Κορτάσαρ; Χρειαζόταν η κατάλληλη ηγεσία ώστε ν' αρχίσει η αντίστροφη
μέτρηση για τους τζογαδόρους-ανθρωποειδή του οικονομικού βαρβαρισμού. Η
ηγεσία (πάντα με συνεργασία πολιτών-επικεφαλής κατακτώνται δημοκρατία
και ανεξαρτησία) βρέθηκε στο πρόσωπο του δημοκράτη αγωνιστή Νέστορα
Κίρχνερ (2003-2007) που απάλλαξε τη χώρα απ' το ΔΝΤ. Μετά εξελέγη και
συνεχίζει τον αγώνα ανεξαρτησίας και ανάπτυξης η γυναίκα του, δυναμική
κι απείθαρχη Χριστίνα Φερντάντεζ.
Αυτή είναι η σημερινή διαφορά Ελλάδας-Αργεντινής. Εκεί ο λαός
εξεδίωξε τους δούλους πολιτικούς που δραπέτευσαν βράδυ με ελικόπτερο,
εδώ ξεπουλάνε, καταστρέφουν οικογένειες, χυδαιολογούν, κινδυνολογούν, κι
ο λαός τούς ανέχεται. Επιπλέον η Αργεντινή είναι αυτόνομη, όχι υποτελής
στην Ε.Ε. Δύο ελληνικά κράτη ήταν στην Ε.Ε., μας χρεοκόπησαν και τα
δύο. Θριαμβευτική επιτυχία μας. Χρειάζεται άλλη απόδειξη για να
αλλάξουμε νου και προοπτική, πριν καταστραφούμε περισσότερο;
Ζηλεύουμε την Ασημένια (: Αργεντινή) και την ένδοξη γαλανόλευκη
σημαία της που κοσμεί ο χρυσός ήλιος των Ινκας, σύμφωνα τουλάχιστον με
τον «Καλβικό» Εθνικό της Υμνο:
«Θνητοί! Ακούστε την Ιερή κραυγή: "Ελευθερία, Ελευθερία,
Ελευθερία!". Ακούστε τον ήχο των σπασμένων αλυσίδων, δείτε στο θρόνο της
την Ισότητα... Απ' τους νέους αγωνιστές και τα πρόσωπά τους φαίνεται να
παίρνει θάρρος κι ο ίδιος ο Αρης... Μεγαλείο κρύβεται στα σώματά τους,
στο βάδισμά τους κάνουν τα πάντα να τρέμουν. Οι νεκροί Ινκας σαλεύουν
και απ' τα κόκαλά τους ανέρχεται ο ζήλος που θυμίζει ξανά στα παιδιά
τους την αρχαία λαμπρότητα της μητρικής γης... Ο γενναίος Αργεντίνος στα
όπλα τρέχει φλεγόμενος σαν κεραυνός από αποφασιστικότητα και θάρρος, ο
σαλπιγκτής του πολέμου αντηχεί στη γη του Νότου... Το Μπουένος Αϊρες
αντιστέκεται (...) με ρωμαλέα όπλα κατασπαράσσουν το αλαζονικό λιοντάρι
της Ιβηρίας... Αιώνιες ας είναι οι δάφνες γιατί ξέραμε πώς να
νικήσουμε... Ας ζήσουμε στεμμένοι με δόξα... Ή, ας ορκιστούμε να
πεθάνουμε δοξασμένα!»
Λοιπόν; Υποκύπτει εύκολα η Αργεντινή; Ας θυμηθούμε το δικό μας
Υμνο και τα καθόλου ευκαταφρόνητα πεπραγμένα μας των τελευταίων 200
ετών. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πιο έτοιμος να ανταποκριθεί, από τον
καθεύδοντα λαό.
* Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου