Η τραβεστί κυβέρνηση και το σύμφωνο συμβίωσης
Νίκος Μπόβολος
Κάπου στον ευρωπαϊκό νότο υπάρχει μία χώρα που χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά, βελάζει, γρυλίζει και γενικώς σε όποιον βγάζει ήχο. Αυτή η χώρα λοιπόν αναγκάζει το λαό της να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να το φορολογήσει ως είδος πολυτελείας. Η εν λόγω χώρα είναι αυτή εντός των τειχών της οποίας μας έλαχε να γεννηθούμε. Υπουργός της, περήφανα μας πληροφόρησε ότι γράφει στα παπάρια του μια καταδίκη του ευρωπαϊκού δικαστηρίου για την οποία πληρώνουμε κάθε μέρα πρόστιμα.
Έπιασα το θέμα από τη σκοπιά που συγκινεί την πλειοψηφία. Γιατί προφανώς αυτή δεν είναι η σημαντικότερη οπτική γωνία του θέματος. Από την άλλη πλευρά όμως, η ανθρωπιστική πλευρά αφήνει αδιάφορη -αν δε βρίσκει αντίθετη- την πλειοψηφία των συμπολιτών μας.
Το θέμα έχει ως εξής: η Ελλάδα, όπως και κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποχρεούται να εφαρμόζει του νόμους της ένωσης γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα είναι αναγκασμένη να πληρώνει πρόστιμα. Ένας από αυτούς τους νόμους λέει πως το σύμφωνο συμβίωσης πρέπει να ισχύει και για ομόφυλα ζευγάρια. Η κυβέρνηση τι λέει όμως;
Αντιγράφω τα λόγια του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης: «Δεν το συζητώ, δεν το διανοούμαι. Εξάλλου και η σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το απαγορεύει. Όταν μιλάει για γάμο, μιλάει για άνδρα και γυναίκα. Είμαστε μια χώρα η οποία σέβεται τις παραδόσεις, σέβεται τη φύση του ανθρώπου και δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί, τουλάχιστον με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία, ο γάμος (ομόφυλων ζευγαριών)».
Αρχικά ο υπουργός συγχέει το γάμο με το σύμφωνο συμβίωσης. Δύο τινά. Μας δουλεύει ή είναι άσχετος. Και δεν τον κόβω για άσχετο. Στη συνέχεια λέει ασυναρτησίες. Αν η χώρα μας σέβεται τη φύση του ανθρώπου, πράγμα που απέχει από την πραγματικότητα καθώς έχει αποδείξει άπειρες φορές στο παρελθόν πως δε σέβεται τίποτα και κανέναν, τότε θα πρέπει να σεβαστεί και το γεγονός πως η ομοφυλοφιλία υπάρχει από τότε που υπάρχει και ο άνθρωπος.
Με τη φράση «δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί, τουλάχιστον με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία, ο γάμος (ομόφυλων ζευγαριών)» μας ξεκαθαρίζει για ποιο λόγο η χώρα πληρώνει πρόστιμα. Για να γλύφει το (ακρο)δεξιό της ακροατήριο η κυβέρνηση και ο κύριος Αθανασίου εν προκειμένω. Για να δημιουργείται πόλωση που είναι επιθυμητή πάντα από τις κυβερνήσεις.
Όλα αυτά είναι πολιτική. Η πολιτική είναι πια πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν είναι η πρώτη φορά που το διαπιστώνουμε σε αυτή την έρημη χώρα. Το ίδιο συνέβη και με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το ίδιο και με τη χορήγηση ιθαγένειας που επιχείρησε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Αλλά η πολιτική είναι σημαντικότερη. Σημαντικότερη από τους ανθρώπους.
Αν διαφωνείς ο υπουργός δικαιοσύνης σε γράφει κανονικά. Εκτός αν τον ψηφίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου