ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Η ΠΤΩΣΗ. ΕΧΕΙ Η ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗ
Του ΑΝΤΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*
Πριν 70χρόνια τα τελεσίγραφα τα παρέδιδαν οι πρέσβεις. Σήμερα παραδίδονται μέσω «διαρροών» όπως το εγγράφο -που επικαλείται το Reuters- με το οποίο θα προσέλθει στη συνεδρίαση του Euro Working Group η γερμανική κυβέρνηση -και ουσιαστικά ζητάει άνευ όρων παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης - ή εκβιασμών όπως αυτός της ΕΚΤ και του Ντράγκι.
Εκβιασμοί και τελεσίγραφα είναι η ουσιαστική αναγνώριση ότι το Βερολίνο ξεκινάει τη διαπραγμάτευση. ( Ή μήπως τον πόλεμο;) Οι όροι που θέτει- να εφαρμόσει δηλαδή η νέα κυβέρνηση όλα τα σκληρά μέτρα που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά- αποδεικνύουν ότι το Βερολίνο αρνείται να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα των εκλογών, αρνείται να αποδεχτεί τη λαϊκή βούληση, όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές της 25ης του Γενάρη. Είναι η απόλυτη απόδειξη της «δημοκρατίας» εντός της (υπό τη γερμανική ηγεμονία) Ε.Ε.
Είναι το πρώτο κρίσιμο test για την ελληνική κυβέρνηση, η πρώτη μάχη σε ένα πόλεμο που θα έχει πολλά επεισόδια.
Γι αυτή τη μάχη σταθερή εγγύηση δεν μπορεί να είναι μόνο οι ευγενικές δηλώσεις ( που δε συνοδεύονται πάντα από εγγυημένες και ουσιαστικές κινήσεις) στήριξης άλλων ευρωπαίων ηγετών. Δεν αντιμετωπίζονται τα γερμανικά Pantzer με ιταλικές γραβάτες.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στη μάχη και το πόλεμο που έρχεται, πρέπει να αποκτήσει πραγματικά λαϊκά ερείσματα. Γιατί κανένα εκλογικό ποσοστό δεν ισοδυναμεί αυτόματα σε αντίστοιχη λαϊκή ενεργητική υποστήριξη. Αυτή η κυβέρνηση θα μπορέσει να διαπραγματευτεί έχοντας , κατ αρχήν στο πλάι της, το μοναδικό σύμμαχο που δε θα τη προδώσει σε κανένα παρασκήνιο και σε καμία «γεωστρατηγική στροφή». Τον ίδιο τον ελληνικό λαό.
Και ο μοναδικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι όχι απλά να παραμείνει αταλάντευτη στις ριζοσπαστικές πλευρές του προγράμματός της, αλλά να τις ενισχύσει ακόμη περισσότερο.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και τα πρώτα μέτρα, οι πρώτες δηλώσεις, οι πρώτες επικοινωνιακές κινήσεις επέστρεψαν να επιστρέψει το χαμόγελο. Οι άνθρωποι άρχισαν να ελπίζουν, να πιστεύουν ξανά.
Το ότι το πιο ισχυρό όπλο της κυβέρνησης είναι ο ίδιος ο λαός το γνωρίζουν πρώτα απ όλα οι άσπονδοι σύμμαχοι και φίλοι. Το αποδεικνύουν οι συγκεντρώσεις που διοργανώνονται, πολλές φορές αυθόρμητα. Οι πλατείες που θα γεμίσουν ξανά.
Γι αυτό και η προσπάθεια του Βερολίνου (και όχι μόνο) , να σύρει τον ελληνικό λαό σε μια άνευ όρων παράδοση, προϋποθέτει τη καλλιέργεια ενός μαζικού κλίματος ηττοπάθειας.
Νεοφιλελέ «διανοούμενοι», παρέα με ημι-φασιστοειδή σιτισμένα σε πάσης φύσεως πρυτανείες , κατακλύζουν καθημερινά τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Η μεγαλύτερη «Κασσάνδρα» στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, άλλοτε ντυμένη επιστημονική τεκμηρίωση ,άλλοτε νεοψυχικιώτικη ειρωνεία, άλλοτε υστερική «λαϊκότητα».
Αυτή η μεταμοντέρνα 5η φάλαγγα τροφοδοτεί το «φοβικό ρεαλισμό» που, με τη σειρά του, αγνοεί τη ταινία «το Μίσος» του Κασσοβίτς και την ιστορία ενός ανθρώπου που πέφτει από την οροφή ενός ουρανοξύστη και καθώς περνάει από κάθε όροφο επαναλαμβάνει στον εαυτό του για να ηρεμήσει: «ως εδώ όλα καλά(jusqu’ici tout va bien),ως εδώ όλα καλά, ως εδώ όλα καλά».
Αλλά σημασία δεν έχει η πτώση. Σημασία έχει η πρόσκρουση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου