Από το «Κατρουγκαλος-γκεητ» στο «media-gate»

Από το «Κατρουγκαλος-γκεητ» στο «media-gate»

Άρης Κουμουνδούρος

Το «σκάνδαλο Κατρούγκαλου» εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελιποβαρές. Παρεμπιπτόντως, ευρέθη και πλαστό - τουλάχιστον στο βαθμό που αφορά τα στοιχεία τεκμηρίωσής του. Κι αντί να αποκτήσουμε το δικό μας, αριστερό Watergate, μπορεί και να αποκτήσαμε ένα ακόμη Mediagate. Από το οποίο αποκομίζουμε χρήσιμα συμπεράσματα περί δημοσιογραφικής και εκδοτικής ηθικής και νομιμότητας σ' αυτή τη χώρα. Οπως:

*Εάν ο (κάθε) υπουργός Κατρούγκαλος έπαιρνε μίζες για να επαναπροσλάβει απολυμένους έπρεπε να παραιτηθεί - ενδεχομένως και να «αυτοκτονήσει"» όπως είπε ο ίδιος. Εάν δεν έπαιρνε - που όπως αποδεικνύεται δεν έπαιρνε -, εκείνοι που τον έκαναν πρωτοσέλιδο σκάνδαλο δεν έχουν καμία υποχρέωςη παραίτηςης, πόσο μάλλον αυτοχειριασμού. Ούτως ή άλλως έχουν... αυτοχειριάσει προ πολλού κάθε βασική έννοια της δημοσιογραφίας.

*Εάν ο (κάθε) στοιχειωδώς σοβαρός δημοσιογράφος αυτού του πλανήτη έχει στα χέρια του στοιχεία για πολιτικό σκάνδαλο, φροντίζει αν μη τι άλλο οι αποδείξεις που επικαλείται και δημοσιεύει να ταυτίζονται με την υπόθεση που «αποκαλύπτει». Διαφορετικά δεν είναι δημοσιογράφος. Είναι, στην καλύτερη περίπτωση, σκιτζής και, στην χειρότερη, παπαγαλάκι.

*Εάν ο (κάθε) στοιχειωδώς σοβαρός, ακόμη και δόκιμος, δημοςιογραφος ετοιμάζεται να αποκαλύψει «σκάνδαλο» ψάχνει - γκουγκλάροντας έστω - την ακριβή ιδιότητα εκείνου που καταγγέλει. Ειδάλλως αλλάζει δουλειά. Και γίνεται επισήμως έμμισθος προβοκάτορας.

*Εάν η (κάθε) στοιχειωδώς σοβαρή εφημερίδα πάρει στα χέρια της ρεπορτάζ που αποκαλύπτει «σκάνδαλο» φροντίζει πριν το δημοσιεύσει να το διπλοεπιβεβαιώσει. Εάν δεν το κάνει, το κλείνει το μαγαζί και μετονομάζεται επισήμως σε «παράγκα».

*Εάν η πηγή του έγκυρου δημοσιογράφου είναι έγκυρα μέσα, τύπου «makeleio.gr» ο υπογράφων το πόνημα οφείλει αν μη τι άλλο μια δημόσια συγνώμη για την κλοπή στον Στέφανο Χίο.

*Εάν ο (κάθε) δημοςιογράφος υπογράψει και δημοσιεύσει ψευδές ρεπορτάζ με ψευδή στοιχεία, υποχρεούται αν μη τι άλλο σε ένα επώνυμο mea culpa. Κάθε άλλη εκδοχή συνιστά απλώς αλαζονεία της δια βίου διαπλεκόμενγς ασυλίας.

*Εάν ακόμη και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα για άλλου τύπου δημοσιογράφους και δημοσιογραφία σ' αυτή τη χώρα, παρακαλείται η ΕΣΗΕΑ να παραλάβει πάραυτα τις ταυτότητες όλων των υπολοίπων ημών. Που δεν... ευτυχήσαμε να γίνουμε στρατευμένες αυθεντίες της «εθνικής σωτηρίας».

http://tvxs.gr/