Κρίμα κι απ' το Θεό...
Ένα είναι βέβαιο: Η καθημαγμένη μας κοινωνία δεν αποτελείται μόνο από επαναστάτες του πληκτρολογίου ή αργόσχολους όπως εμάς που τα φέρνουμε κάπως βόλτα, αλλά και από εκατομμύρια εξαθλιωμένων συμπολιτών μας που απλώς δεν αντέχουν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα 8, 10 ή περισσότερων δισεκατομμυρίων για το επόμενο 18μηνο. Ίσως, μάλιστα, να μην μπορούν καν να διαβάζουν τις εξυπνάδες που γράφουμε, διότι η σύνδεση τους στο διαδίκτυο είναι αμφίβολη, μπορεί και το ρεύμα του σπιτιού τους να είναι κομμένα, αφού το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει πάει στις ελληνικές καλένδες.
Ως γνωστόν, υπάρχουν δύο θεωρήσεις: η πρώτη θεώρηση λέει ότι σε περίπτωση GRexit δεν θα κουνηθεί φύλλο και είναι και η άλλη που λέει ότι θα γίνει της κακομοίρας. Terra incognita, όπως ξαναλέγαμε.
Όσοι συμπεριλαμβανόμαστε μεταξύ των υποστηριχτών της δεύτερης θεώρησης, πιστεύουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να πετύχει, έστω και με αυτά τα κατάπτυστα δημοσιονομικά μέτρα που είναι έτοιμη να αναλάβει, μια ρητή διαβεβαίωση κουρέματος του χρέους, μαζί με το υπεσχημένο επενδυτικό πακέτο.
Αν στη συνέχεια η κυβέρνηση πράξει ως οφείλει, το επόμενο 18μηνο είναι αρκετό, προκειμένου να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα κατά της ειδεχθούς φοροκαταιγίδας που έρχεται -άρα υπάρχει μια ελπίδα και για την κοινωνία μας.
Παράλληλα, είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει νομικός τρόπος να φύγουμε από το ευρώ χωρίς τη θέλησή μας.
Επιπλέον, υποτίθεται ότι βρισκόμαστε περίπου σε κατάσταση ισοσκελισμένων δημοσιονομικών.
Αν χρειαστεί να επιβληθούν capital controls, κανείς δεν θα στεναχωρηθεί ιδιαίτερα. Ούτως ή άλλως όσοι μπορούν να ξοδεύουν στις μέρες μας περισσότερα από 100 ευρώ την ημέρα (τόση ήταν η επιτρεπόμενη ανάληψη στην Κύπρο κατά την χειρότερη στιγμή της εκεί κρίσης), αυτοί τα έχουν είτε στην Ελβετία είτε κάτω από τα στρώματά τους. Κι αν πληρωθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι μέρος των απολαβών τους με IOU για κάποιον καιρό, δεν θα έρθει δα και η συντέλεια του κόσμου.
Μόνο που δεν θα συμβεί τίποτα απ΄ όλα τα παραπάνω γιατί όπως έχομε πει πολλές φορές αν κάτι σιχαίνονται αυτοί που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, αυτό είναι η αβεβαιότητα του τι μέλλει γενέσθαι στην περίπτωση που η Ελλάδα κηρύξει χρεοστάσιο.
Έτσι μπορούμε να διατυπώσουμε την ελπίδα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να κρατηθεί στο χείλος, πριν την πτώση του στον γκρεμό, εξασφαλίζοντας, μαζί με το υπεσχημένο πακέτο των 35 δισεκατομμυρίων που έχει βάλει στο τραπέζι ο πεζεβέγκης πρόεδρος του ευρω-ιερατείου και τη ρητή δέσμευση για απομείωση του χρέους, το οποίο, όσοι έχουν λίγη σοβαρότητα, συμπεριλαμβανόμενου και του ΔΝΤ, συμφωνούν ότι δεν είναι βιώσιμο.
Αν δεν διασφαλιστούν αυτά τα δύο κρίσιμα προαπαιτούμενα, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση των Συριζανελ δεν θα μπορέσει να σταθεί απέναντι στην κοινωνία ούτε να περάσει το τρίτο μνημόνιο από τη Βουλή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για σενάρια ανωμαλίας, αφού κι αν ακόμα γίνουν εκλογές, κι αν, όπως ομολογούν οι δημο(σ)κόποι, πρωτεύσει πάλι ο Συ.Ριζ.Α. παρά την αποτυχία, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό πώς θα μπορεί να κυβερνηθεί μια κατεστραμμένη κοινωνία και μια διαλυμένη οικονομία.
Των παραπάνω λεχθέντων, και παρόλο που η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτόν τον αδιανόητο πολιτικό αβδηριτισμό των (συν)εταίρων, έχει παρόλα αυτά τη δυνατότητα να αντισταθεί και να πει το μεγάλο "όχι".
Οι (συν)εταίροι πώς θα αντιδρούσαν, αντιμέτωποι με ένα τέτοιο σθεναρό "όχι"? Κανείς τους -και είναι βέβαιο αυτό, δεν επιθυμεί να χρεωθεί την ευθύνη της έλευσης του τυφώνα, εφόσον αυτός ξεσπάσει.
Υ.Γ. Προς επίρρωση των παραπάνω, μαθαίνουμε ότι ο υπουργός Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής θυμάται τη Lehman Brothers και τον κόβει κρύος ιδρώτας! Επισημαίνει ότι φοβάται ένα «ατύχημα» στις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους πιστωτές της και τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ιστότοπο Yahoo! Finance πως η Ελλάδα πρέπει να κάνει επώδυνες προσαρμογές και ότι οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας πρέπει να δείξουν από την δική τους μεριά ευελιξία όσον αφορά τους στόχους και τους τρόπους επίτευξης αυτών των στόχων, τονίζοντας ότι χρειάζεται να γίνει συζήτηση για μια μορφή αναδιάρθρωσης ενός μέρους του ελληνικού χρέους. Δεν παραλείπει να συμπληρώσει ότι τον ανησυχεί ο τρόπος που διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και τα τελεσίγραφα που ανακοινώνονται ένθεν κακείθεν.
Όλους μας κ. υπουργέ των Η.Π.Α. μας ανησυχεί η κατάσταση. Όλους μας, αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε και σαν τα σφαχτάρια στον χασάπη, κρίμα κι απ' το Θεό είναι...
Artwork: Roy Lichtenstein
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου