Η αποχή και η απόχη της διαπλοκής
Οι εκλογές αυτές μοιάζουν με δημοψήφισμα. Την Κυριακή ψηφίζουμε για την ανάπτυξη, την ανασυγκρότηση και την αλλαγή της πατρίδας μας ή για τη συντηρητική παλινόρθωση.
Τρεις μέρες πριν από την κάλπη, τα στρατόπεδα και οι πολιτικές διαφορές των κομμάτων έχουν αποκρυσταλλωθεί. Από τη μία βρίσκονται οι δυνάμεις και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας (που έδρασαν από κοινού "χειρουργικά" στο δήθεν σκάνδαλο Φλαμπουράρη). Και από την άλλη είναι οι πολίτες της δημοκρατικής παράταξης, που καλούνται να δώσουν τη δεύτερη εντολή στην κυβέρνηση που αντιπαλεύει τα συμφέροντα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Το ερώτημα είναι αν αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε ως πολίτες και ως πολιτικοί χώροι. Η Αριστερά δεν είναι ο χώρος της αποχής. Η Αριστερά δεν απέχει ποτέ από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες - και όταν το έκανε, οι μηχανισμοί της εξουσίας την έστειλαν για δεκαετίες στην παρανομία.
Επίσης, η Αριστερά δεν επιλέγει τις μάχες που δίνει. Ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του λαού και της Ιστορίας. Δηλώνει παρούσα, με αγωνιστικό χαμόγελο και αισιοδοξία. Δεν "αναχωρεί" από το ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά το διαμορφώνει, δημιουργώντας ρήγματα και αξιοποιώντας τις αντιθέσεις του αντίπαλου. Και στην Ελλάδα έχουμε την ευτυχή συγκυρία να υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτεί τα τελευταία χρόνια μια νέα Αριστερά, την Αριστερά της νίκης.
Όμως το ερώτημα της αποχής προφανώς δεν αφορά μόνο τους αριστερούς. Αφορά όλους τους πολίτες και πρωτίστως όσους εμπνεύστηκαν από τον αγωνιστικό και προοδευτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκείνους που προσδοκούσαν σε μια ευθύγραμμη κυβερνητική πορεία γεμάτη με "μάχες" και μόνο "νίκες". Αυτοί νιώθουν "προδομένοι".
Ωστόσο, στις παρούσες συνθήκες η αποχή είναι μια πολυτέλεια που δεν την έχουμε ούτε ως χώρα ούτε ως πολίτες. Αυτό που διακυβεύεται στις εκλογές της Κυριακής είναι αν η χώρα θα κάνει το αποφασιστικό βήμα τής εξόδου από το φαύλο καθεστώς που την οδήγησε στην κρίση ή αν θα επικρατήσουν οι δυνάμεις της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της προκοπής.
Κάθε ψήφος που δεν φτάνει στην κάλπη, κάθε ψήφος που χάνεται γέρνει την πλάστιγγα στη Ν.Δ. και ανοίγει τον δρόμο στην πρωθυπουργία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Τότε, όταν οι δεξιοί και ακροδεξιοί βαρώνοι και βαρωνέτοι της Ν.Δ. θα έχουν επιστρέψει στην εξουσία, θα είναι αργά για να "ανακαλέσουμε" την ψήφο και την αποχή μας. Η ολιγαρχία και η διαπλοκή θα έχει κερδίσει το παιχνίδι: θα έχει τον πολιτικό της εκπρόσωπο στην εξουσία - και μάλιστα νομιμοποιημένο από την... ανοχή του λαού!
Για να μην επιστρέψουμε το κράτος της διαφθοράς και της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας, η απάντηση βρίσκεται στα χέρια του λαού: παίρνουμε την Ελλάδα στα χέρια μας! Δεν τη χαρίζουμε! Συνεχίζουμε τον αγώνα, για να έχουν οι νέοι και οι νέες την ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο στον τόπο τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου