Το σύστημα έχει έτοιμο το σενάριό του. Τα μέτρα που θα μεταβάλουν την Ελλάδα σε μια βαλκανική χώρα όπως οι άλλες στα βόρεια σύνορά μας θα πρέπει να περάσουν πάση θυσία. Μα το σύστημα ξέρει καλά πως η σημερινή κυβέρνηση είναι άτακτη και αντιστέκεται στους δανειστές, τους θεσμούς και όπως διάολο θέλει ας τους ονομάσει κανείς.
Και παλεύει μέσα σε μια κόλαση εκβιασμών από τη μια πλευρά και ενός ακραίου ξεσηκωμού απ' την άλλη. Δηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα υποκύψει και θα περιφρουρήσει όσο μπορεί τα συμφέροντα των χαμηλών στρωμάτων.
Οπότε το ζήτημα για το σύστημα είναι να θυσιάσει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα τώρα, πριν ακόμη προλάβει να εδραιωθεί στην εξουσία και δημιουργήσει το δικό του καθεστώς. Το σύστημα επείγεται να πέσει σύντομα η κυβέρνηση, να κλείσει δραματικά η παρένθεση της Αριστεράς και να επανέλθει ρεβανσιστικό και βιαστικό συνάμα το παλιό συντηρητικό καθεστώς. Που κουβεντιάζει και συνεννοείται μαζί του καλύτερα. Και περνά τα μέτρα που θέλει χωρίς ν' ακουστεί τουφεκιά!
Η λυσσαλέα επίθεση που δέχεται η κυβέρνηση σήμερα από τα γνωστά συμφέροντα είναι απλή στην ερμηνεία της με πολιτικούς όρους. Αλλά αυτό που συμβαίνει από την πλευρά μερίδας απλών πολιτών μόνο με όρους ψυχιατρικής θα μπορούσε να ερμηνευτεί. Οι σπασμωδικές αντιδράσεις κάποιων αγανακτισμένων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ μόνο σ' ένα θέατρο του παραλόγου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν ή σε τίποτε διαταραγμένα μυαλά θα μπορούσαν να κατοικήσουν. Είναι τρομακτικό να κοιμούνται και να ξυπνούν κάποιοι με την αρρωστημένη ιδέα πως όλα τα κακά που μαστίζουν τον τόπο σήμερα τα έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και κανείς άλλος. Σαν να μην έχει παρελθόν τούτος ο τόπος και σαν να μην κυβέρνησαν άλλοι τούτη τη χώρα. Και σαν εν τέλει όλοι οι άλλοι να είναι οι δίκαιοι και οι άγιοι. Κι ο μόνος κακός που απέμεινε πια για να τον λιθοβολεί και να εκτονώνεται επάνω του ο κάθε πικραμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!
Κι είναι τρομακτικό, επίσης, να έχουν στηθεί κάποιοι στα καραούλια με το χέρι στη σκανδάλη περιμένοντας να δοθεί το σύνθημα για να πυροβολήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έφερε μέσα στους ελάχιστους μήνες της διακυβέρνησης την άνοιξη που περιμένουν και δεν αποκατέστησε εν ριπή οφθαλμού τις παθογένειες και τις αδικίες που σωρεύτηκαν στην ψυχή και στο σώμα της κοινωνίας επί τόσες δεκαετίες και την έχουν πληγώσει βαθιά έως σήψης. Μια περίεργη δύσοσμη φασίζουσα οργή μαζί με μια αριστερή δήθεν κουλτούρα στρέφονται μανιωδώς εναντίον του πρωθυπουργού. Λες κι έσπασαν τα φράγματα της βαρβαρότητας μέσα τους κι απέκτησαν ξαφνικά το δικαίωμα της ασυδοσίας, της χυδαιολογίας και μιας αυτάρεσκης περιήγησης στους οχετούς της μαζικής παράνοιας.
Το παγκόσμιο φαινόμενο πλέον δεν είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το φαινόμενο είναι ο Συνασπισμός Αντι-ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο Συνασπισμός όλων εκείνων των διαμαρτυρόμενων και τάχα διαψευσμένων που βρυχώνται εναντίον του ζητώντας τους να τους δώσει στο χέρι εδώ και τώρα όλα αυτά που τους έταξε. Έχουν συνασπιστεί σήμερα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ τα πιο ετερόκλητα στοιχεία που θα μπορούσαν ποτέ να γεννηθούν σ' έναν τόπο. Από τη μια οι θεσμοί και οι γνωστές απαιτήσεις τους. Που καθιστούν σαφές πως δεν είναι παίξε γέλασε η σύγκρουση μαζί τους. Από την άλλη η ασύδοτη ολιγαρχία του εγχώριου πλούτου: το εκδοτικό κατεστημένο, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι κλέφτες, οι μιζαδόροι, οι λωποδύτες, ένας συρφετός της αρπαχτής και του εύκολου πλουτισμού, που έχουν πλέον αποκαλυφθεί οι κλεψιές του και καλείται τώρα να πληρώσει. Και κάνει το παν για να πέσει ο Τσίπρας και να γλιτώσει τα λεφτά που χρωστά στον ελληνικό λαό.
Κι από κάτω στους δρόμους της κλιμακούμενης απειλής, ενωμένα μπροστά στον κοινό αντίπαλο, αριστερά και δεξιά τρακτέρ, με αγρότες παντός τύπου και παντός εισοδήματος, με στηρίγματα και συμμάχους παρατάξεις και κόμματα του αγώνα, της αμφισβήτησης και της ανατροπής του συστήματος, που μάχονται, ωστόσο, μαζί με το σύστημα για την ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί προφανώς πιστεύουν πως μόνο έτσι θα ξημερώσει η άλλη αυγή που, ανακουφίζοντας το σύστημα, θα ικανοποιήσει ενδεχομένως και τυχόν δικά τους απωθημένα.
Δυστυχώς, τόσα χρόνια ποτέ δεν σκεφτήκαμε την επόμενη μέρα. Και βολευόμασταν με την αίσθηση πως οι κακές προφητείες θ' αργήσουν να βγουν αληθινές. Δυστυχώς, όσοι ακόμα συνεχίζουν να τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα, ούτε και μέσα σ' αυτά τα δραματικά τοπία των ατέρμονων εφιαλτικών ταλαντώσεων εννοούν να σκεφτούν την επόμενη μέρα. Που τα συντρίμμια της θα φορτωθούν στις ξεχαρβαλωμένες πλατφόρμες των επόμενων γενεών.
 * Ο Δημήτρης Βλαχοπάνος είναι φιλόλογος - συγγραφέας