ΤΙ ΖΗΤΗΣΑΝ σ' αυτή τη φάση; Ζήτησαν απευθείας διάλογο με τον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε το αίτημά τους (για πρώτη φορά στην ιστορία των κινητοποιήσεών τους), αλλά αμέσως μετά εκείνοι άλλαξαν το αίτημα και ζήτησαν την ολοσχερή άνευ όρων απόσυρση του νομοσχεδίου! Είναι όμως δυνατόν να γίνει δεκτό ένα τέτοιο αίτημα, πολύ δε περισσότερο στη φάση αυτή, όπου οι χρονικές πιέσεις από τους θεσμούς είναι μεγάλες και κρίσιμες για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας; Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι και οφείλουν να το γνωρίζουν και οι αιτούντες αγρότες. Οι αγρότες όμως επιμένουν να ζητάνε κάτι που πλέον θεωρείται ανέφικτο και σίγουρα ως προς τη μονομέρειά του αντιδημοκρατικό. Διότι, για να λάβουν αυτά που ζητάνε, αυτά θα πρέπει να κοπούν από κάποιους άλλους, που δεν έχουν τρακτέρ και τη δυνατότητα να κλείνουν τους δρόμους.
 ΚΑΙ ΤΩΡΑ; Οι αγρότες λένε πως θα κλιμακώσουν τους αποκλεισμούς και θα αποκλείσουν, εκτός από όλους τους δρόμους συγκοινωνιών της χώρας, τα λιμάνια και τα τελωνεία. Δηλαδή, θα παραλύσουν την ελληνική οικονομία. Έχουν τέτοιο δικαίωμα σε μια δημοκρατική χώρα; Ασφαλώς και δεν το έχουν και αυτό το σημειώνουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα, ασχέτως αν κάποια από αυτά κάνουν τα στραβά μάτια για μικροκομματικά οφέλη. Τι θα γίνει όμως αν καταφέρουν να πραγματοποιήσουν αυτή την απειλή; Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, εφόσον θεωρεί ότι εκπροσωπεί το σύνολο του ελληνικού λαού, οφείλει να αντιδράσει και να απελευθερώσει τις συγκοινωνίες και τις εμπορικές οδούς. Είναι συνταγματική της υποχρέωση.
 ΑΥΤΟ όμως περιμένουν οι αγρότες. Να βγουν τα ΜΑΤ και να τους απωθήσουν, ώστε να αποχωρήσουν αλαλάζοντας ως νικητές και τροπαιούχοι. Τι είδους νίκη όμως συνιστά μια ενέργεια που με άλλα μέσα, από άλλη χώρα, για τον ίδιο σκοπό θα θεωρείτο casus belli για τη χώρα που θα υφίσταντο τέτοιες συνέπειες; Τι είδους επιτυχία θα ήταν η υποχώρηση της κυβέρνησης στους αγρότες και η μεταφορά των φόρων σε αδύναμους -διεκδικητικά- εργαζόμενους; Πόσο θα ομαλοποιούσε την κατάσταση κάτι τέτοιο; Τι είδους φρόνημα εθνικής ενότητας αναπτύσσει η λογική αυτή μπροστά στις ανάγκες υπέρβασης των τρομερών πολύπλευρων και πολυποίκιλων εκβιασμών που υφίσταται η χώρα, όπως κατάντησε με ευθύνη κυρίως, για να μην πούμε ολοσχερώς, των προηγούμενων κυβερνήσεων;
 ΥΠΑΡΧΕΙ άλλος πολιτικός τρόπος ή λογική ανάλυση για να δούμε διαφορετικά την όλη κατάσταση; Αν φτάσει στα άκρα, θα πρόκειται -με λίγα λόγια- για πολιτικό αγώνα με στόχο την ανατροπή τής πρόσφατα εκλεγμένης κυβέρνησης. Ακόμα κι έτσι, αν υπήρχε σοβαρή πολιτική δημοκρατική διέξοδος, ώστε αυτοί που θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας να φτιάξουν επιτέλους ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο που να τους ικανοποιεί όλους, δίνοντας αυξήσεις στις συντάξεις και μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα. Και επειδή κάτι τέτοιο στις παρούσες συνθήκες δεν γίνεται ούτε στο σινεμά, η μόνη διέξοδος που θα έχει η κυβέρνηση, αν θελήσει να αποφύγει τις ευθύνες της, θα είναι πάλι στις προσφυγές στις κάλπες. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί, διότι εξοργίζει δικαίως τους πολίτες ως εκλογείς και υπονομεύει τη Δημοκρατία.