Το πείραμα δεν μπορεί να συνεχιστεί...
Ο τρόπος που αντιμετώπισε το νέο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ των θεσμών και της ελληνικής κυβέρνησης, σε ότι αφορά την οριστικοποίηση της συμφωνίας, ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι χαρακτηριστικός. Και ενδεικτικός της ανησυχίας και της οργής που περιέχεται σε αυτήν εξ αιτίας της στάσης του ΔΝΤ, η οποία μένει τόσο άκαμπτη διότι τροφοδοτείται από τη δογματική έως και εκδικητική συμπεριφορά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Όταν λοιπόν αναγκάζεται ο πρόεδρος της Κοιμισιόν να δηλώσει ότι οι απαιτήσεις του ΔΝΤ από την Ελλάδα είναι αντισυνταγματικές και παράλογες και πως η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, πάει να πει πως η κατάσταση έχει φτάσει στο μη παρέκει και πως εδώ και τώρα χρειάζεται λύση, όπως έχει συμφωνηθεί με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Οργισμένη ήταν και η αντίδραση του επικεφαλής της σοσιαλιστικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο Τζιάνι Πιτέλα, που δήλωσε οργισμένος. Δεν μπορούμε να ζητάμε από την Ελλάδα να λάβει πρόσθετα μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι κάποια "γεράκια" θέλουν να σκοτώσουν την Ελλάδα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτόν τον εκβιασμό. Τα είπε ο κ. Πιτέλα, αλλά στο ΠΑΣΟΚ έχουν πρόβλημα όχι με τον Πιτέλα, αλλά με τον Βενιζέλο και τους ακολούθους του.
Δεν ήταν όμως μόνον αυτοί δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που κινητοποιήθηκαν αισθανόμενοι ότι το ναυάγιο στο ελληνικό ζήτημα απειλεί σοβαρά την ευρωπαϊκή συνοχή, ιδιαίτερα τώρα, πριν από το πολύ κρίσιμο δημοψήφισμα στη Βρετανία. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τουσκ, ο επίτροπος Μοσκοβισί, η αρμόδια, επί των εξωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε. Φραντσέσκα Μογκερίνι ήταν ανάμεσα σε πολλούς που επισήμαναν τους κινδύνους και την ανάγκη συμφωνίας το ταχύτερο δυνατόν.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση εξ αιτίας ενός παρατεταμένου αποτυχημένου πειράματος που υποτίθεται ότι θα επανέφερε τη χώρα στην κανονικότητα. Η Ελλάδα έδειχνε το τελευταίο διάστημα σημάδια ανάκαμψης έστω και υπ' αυτές τις συνθήκες. Και τα σημάδια αυτά είχαν αιτία την πολιτική σταθερότητα μετά και τη δεύτερη εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν όχι τόσο αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής όσο ανάγκη να δουλέψουν οι παραγωγικές δυνάμεις σε ένα σταθερό και προβλέψιμο πολιτικό περιβάλλον.
Γνωρίζουμε όλοι ότι από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα πάγια τακτική της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν, "όχι σε όλα" στις κυβερνητικές επιλογές. Δεν είναι όμως όλες οι εποχές ίδιες. Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν γνώρισε τέτοιου χαρακτήρα κρίση, τόσο απειλητική για την υπόστασή της. Κατά συνέπεια έχει μεγάλη σημασία όχι για τα κυβερνητικά, αλλά για τα εθνικά συμφέροντα, να υπάρχει ενότητα εκεί όπου υπάρχει έδαφος και εθνική ανάγκη. Όλα δείχνουν ότι, έστω και στο "και πέντε", η συμφωνία θα κλείσει. Θα είναι μια δύσκολη αρχή για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των Μνημονίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου