Ένα είναι το κόμμα

Ποιο είναι το κόμμα που δεν μπορεί να διοργανώσει τίποτα (ούτε εκλογές, ούτε συνέδριο νεολαίας) πλην σκανδάλων; Το πιο εύκολο κουίζ…

 Ένα είναι το κόμμα

του Νίκου Μωραΐτη

Ένα είναι το κόμμα.

Που δεν μπορεί να κάνει εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου γιατί χαλάει… ο υπολογιστής.

Κι όταν, με τη δεύτερη, καταφέρνει να εκλέξει νέο πρόεδρο, προσπαθεί να κάνει συνέδριο της νεολαίας του και δεν τα καταφέρνει.

Ένα είναι το κόμμα.

Που, μετά το φιάσκο του συνεδρίου της νεολαίας του, θα πάει στο συνέδριό του χωρίς νεολαίους, με απόφαση του νέου προέδρου του! Ένα απίστευτο πραξικόπημα, το οποίο όμως έχει τη στήριξη των φυλλάδων που έχουν τη στήριξη του προέδρου, που έχει τη στήριξη της Siemens.

Πώς εξηγούν οι προσκείμενες στη ΝΔ φυλλάδες την αποτυχία του συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ; Ως «δυσκολίες που συναντά ο πρόεδρος στην προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει το κόμμα»!

Ένα είναι το κόμμα.

Που έχει πάρει στην πλάτη του όλα τα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης και αισθάνεται περήφανο γι’ αυτά (μέχρι και το ΠΑΣΟΚ της Μεγάλης Ληστείας κρατάει πλέον αποστάσεις από το αμαρτωλό του παρελθόν).

Με σημαία Παπασταύρου, με έδρα τις Παρθένους Νήσους, με τηλεφωνικό κέντρο Siemens, το κόμμα που δεν καταφέρνει να κάνει εσωκομματικές εκλογές και συνέδριο νεολαίας, θέλει να σώσει τη χώρα την οποία χρεοκόπησε.

Τα γεράκια των ΜΜΕ πετούν γύρω του. Κάνουν μείζον θέμα τη φράση του Τσίπρα «φεύγουμε από τη Γαλλία και πετάμε για το Στρασβούργο» και θάβουν την απόφαση Ντράγκι όσο πιο βαθιά μπορούν, στις μέσα τους σελίδες, στα τελευταία δευτερόλεπτα του τηλεοπτικού χρόνου.

Είναι οι ίδιοι που, το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Ντράγκι εξαιρούσε την Ελλάδα από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, έγραφαν με πηχυαίους τίτλους «ο Ντράγκι βγάζει τη χώρα από την πρίζα».

Τώρα, το κόμμα που δεν καταφέρνει να διοργανώσει τίποτα – πλην σκανδάλων – και οι φυλλάδες του θέλουν πάλι εξουσία.

Και α, και ου, και ΔΑΠ – ΝΔΦΚ.

Γερά, Γερούν και ΔΑΠ ΝΔΦΚ.

Οι νεολαίοι της ΟΝΝΕΔ, φεύγοντας από το χώρο του συνεδρίου – παρωδίας τους, άφησαν ό,τι σκουπίδι είχαν. Έτσι είχαν συνηθίσει. Ο χώρος να τούς ανήκει. Η χώρα να τούς ανήκει.

Είναι σίγουρο ότι ο Πρόεδρος θα μεριμνήσει να σηκώσει από το πάτωμα τουλάχιστον ένα από τα απορρίμματα. Θα το πάρει στα δυο του χέρια με στοργή (όχι με σιχασιά, όπως έπιανε το προσφυγάκι) και θα το περιθάλψει. Μακάρι να είχαμε άλλα δέκα τέτοια, να φαινόταν δέκα φορές η γύμνια.

http://www.altsantiri.gr/