Και σας ερωτώ: Πού βαδίζομεν, κύριοι; Εάν ένας δημοσιογράφος, που του αξίζει παράσημο για τους αγώνες του υπέρ της αλήθειας, οδηγείται στην πικρή ανεργία επειδή είπε ένα ψέμα παραπάνω για τον Τσίπρα, ποια η διαφορά μας με τη Βόρειο Κορέα; Ποια η στάση της γάτας Ιμαλαΐων σε αυτή την τραγική υπόθεση; Πώς ο κλάδος της δημοσιογραφίας, μετά την τιμωρία των μαχητικών φρουρών του Αλαφούζου από την ΕΣΗΕΑ, θα αντέξει και αυτή τη δυσοίωνη εξέλιξη; Κι αν, ο μη γένοιτο, καθένας που λέει ένα ψέμα για τον Τσίπρα μένει άνεργος, τι θα μείνει όρθιο στη μαχητική δημοσιογραφία του ΔΟΛ, του Mega, του ΣΚΑΪ και εν γένει της ασυμβίβαστης αντικειμενικότητας;
Ευχόμεθα να μην αληθεύει αυτή η εκδοχή. Να μεταπηδά ο μέχρι χθες επιτελικός του Ψυχάρη σε μια πιο φιλόξενη εκδοτική αγκαλιά. Και αν το δράμα αποδειχτεί κωμειδύλλιο, τότε αξίζουν συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη, στον πρωταγωνιστή και στον σεναριογράφο. Διότι, προσέξτε: Αν ο Χιώτης μείνει άνεργος επειδή συκοφάντησε τον Τσίπρα, ποία η θέση των συνοδοιπόρων του; Ποια σιγουριά να αισθάνονται οι πιστοί οπλίτες και αξιωματικοί που ασχολούνται με τον κυνισμό των αριστερών, το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα, το πόθεν έσχες του Τσακαλώτου και τις μυστικές συναντήσεις με τη γάτα Ιμαλαΐων;
Ενώ, αν βρεθεί σε μια άλλη περίοπτη θέση του ίδιου μετώπου, σε μια εφημερίδα για παράδειγμα που πληρώνει τακτικά τα στελέχη της, ή σε ένα ραδιόφωνο που ίπταται στον αστερισμό του Άρεως, θα πάει η καρδιά μας στη θέση της. Ως εκ τούτου, όλοι εσείς που καλείτε στον υπέρ πάντων αγώνα κατά του Τσίπρα έχετε ηθική υποχρέωση: Μια καλή δουλειά στον καλό σας στρατιώτη,τώρα!