Δημήτρης Τζανακόπουλος«Ο Μητσοτάκης έφτασε μέχρι το Βερολίνο παρακαλώντας τον Σόιμπλε να μην υποχωρήσει»

Συνέντευξή στην«Real News».

«Ο Μητσοτάκης έφτασε μέχρι το Βερολίνο παρακαλώντας τον Σόιμπλε να μην υποχωρήσει»

«Θέλει να παίζει το ρόλο του καλού και υπάκουου μαθητή των δανειστών και προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να οικοδομήσει μια συμμαχία για την πτώση της κυβέρνησης»

«Ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν και χωρίς επιπλέον λιτότητα» 

Την ίδια στιγμή, πάντως, δείχνει και τον κύριο υπεύθυνο για τις καθυστερήσεις, αφού θυμίζει ότι από τον Δεκέμβριο του 2015 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητούσε πρόσθετα μέτρα 2% του ΑΕΠ, επισημαίνει ότι: «Το πρόβλημα είναι ότι το Ταμείο δεν αποδέχεται τις προβλέψεις των ευρωπαϊκών θεσμών για μηδενικό δημοσιονομικό κενό το 2019. Αν, λοιπόν, επιλυθεί μέχρι την Δευτέρα αυτή η διαφωνία ως προς τις εκτιμήσεις αυτές, ανοίγει ο δρόμος για να ολοκληρωθούν σε τεχνικό επίπεδο πλέον όλες οι εκκρεμότητες της δεύτερης αξιολόγησης.
Αυτός είναι ο στόχος της ελληνικής κυβέρνησης για το επικείμενο Eurogroup, προκειμένου να διασφαλιστεί η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που θα εμπεδώσει τη σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας». Και σε άλλο σημείο της συνέντευξης αναφέρει: «Η έστω και δειλή μετατόπιση του κ. Τόμσεν πως το ΔΝΤ μπορεί ενδεχομένως να αναθεωρήσει επί τα βελτίω τις προβλέψεις του κινείται σε μία θετική κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ακόμα αρκετή».

Ερωτηθείς για το αν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επιδιώκει την πτώση της ελληνικής κυβέρνησης, ο υπουργός Επικρατείας Δ. Τζανακόπουλος δίνει την εξής απάντηση: «Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα ένα μέλος κυβέρνησης μιας χώρας, απεργάζεται την πτώση της κυβέρνησης μιας άλλης χώρας και μάλιστα σε συνέργεια με την αντιπολίτευση. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι τι θα σήμαινε αυτό, ηθικά, πολιτικά, νομικά. Το βασικό ζήτημα είναι πάντως ότι ο κ. Σόιμπλε ακολουθεί μια πολιτική που δημιουργεί διαρκώς αδιέξοδα για την Ευρώπη».

Αιχμηρός προς την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού την κατηγορεί για παλινωδίες στο θέμα της διαπραγμάτευσης, υποστηρίζει ότι πίσω από αυτές κρύβεται «το στρατηγικό αδιέξοδο της ΝΔ, που παίρνοντας ξεκάθαρα τη θέση του ΔΝΤ και σε σύγκρουση με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη θέλει να χρεώσει τις καθυστερήσεις στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό επιχείρησε και ο κ. Μητσοτάκης τόσο κατά την επίσκεψη του στο Βερολίνο, όσο και κατά την προσπάθεια του να αρθρώσει αντιπολιτευτικό επιχείρημα την Παρασκευή στην Βουλή…».

«Και ξέρετε», σημειώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «για ποιο λόγο διαστρεβλώνει την πραγματικότητα ο κ. Μητσοτάκης; Διότι θέλει να παίζει το ρόλο του καλού και υπάκουου μαθητή των δανειστών και μέσω αυτής της επιλογής προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να οικοδομήσει μια συμμαχία με κάποιους από αυτούς για την πτώση της κυβέρνησης. Πρόκειται πραγματικά για μια εξευτελιστική για την αξιωματική αντιπολίτευση στάση». Εν κατακλείδι, «στόχος του κυρίου Μητσοτάκη δεν είναι να κλείσει η αξιολόγηση. Μέχρι το Βερολίνο έφτασε παρακαλώντας τους δανειστές, τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, να μην υποχωρήσουν ώστε να δημιουργηθεί πολιτική κρίση στην Ελλάδα. Ο μοναδικός στόχος του είναι η παλινόρθωση στην εξουσία».

Αρνητικός στο ενδεχόμενο, στη φάση αυτή, συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, σημειώνει απαντώντας στη σχετική ερώτηση: «Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να ακολουθεί τις μετατοπίσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, η οποία αν και καθυστερημένα έχει αρχίσει να κατανοεί ότι η στρατηγική ταύτιση της με τον νεοφιλελευθερισμό παρήγαγε μόνο αδιέξοδα. Το ΠΑΣΟΚ, αντίθετα, δεν έχει βρει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής για όσα εφάρμοσε την περίοδο 2010-2014, πόσο μάλλον για την προ κρίσης περίοδο. Και ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την ειδική σχέση που διατηρεί μεγάλη μερίδα του πολιτικού προσωπικού του σημερινού ΠΑΣΟΚ με παραθεσμικά δίκτυα πολιτικής και κυρίως οικονομικής εξουσίας. Μια συνεργασία, λοιπόν, θα προϋπέθετε τη σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με αυτά τα δίκτυα, αλλά και τους εκπροσώπους τους εντός του κόμματος. Θα προϋπέθετε μια ριζική στροφή του ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να επιδιώκεται από την ηγεσία του».

Ερωτάται, τέλος, για το ενδεχόμενο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ρίξουν την κυβέρνηση, και απαντά: «Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, διότι απλά η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται αποκομμένη ούτε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ούτε από την κοινωνία. Εργάζεται για μία συνολική συμφωνία, χωρίς επιπλέον λιτότητα, και με βασικό επιχείρημα την ίδια την πραγματικότητα της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι συμπαγής και θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης της, έχοντας μπροστά της μία συμφωνία με προοπτική».

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:

Κύριε Υπουργέ, τη Δευτέρα έχουμε ένα κρίσιμο eurogroup. Τι είδους συμφωνία επιδιώκετε εκεί; Και ισχύει το «ούτε ευρώ μέτρα»;

Σχεδόν άπαντες πλέον ομολογούν πως οι καθυστερήσεις λειτουργούν σε βάρος όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, σε μία κρίσιμη καμπή για ολόκληρη την ήπειρο που βρίσκεται αντιμέτωπη με πολυεπίπεδες προκλήσεις.

Ως εκ τούτου, τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και όλες οι άλλες πλευρές εργάζονται για να γεφυρωθούν οι αποστάσεις μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών σχετικά με τις προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Διότι το πρόβλημα είναι ότι το Ταμείο δεν αποδέχεται τις προβλέψεις των ευρωπαϊκών θεσμών για μηδενικό δημοσιονομικό κενό το 2019.

Αν λοιπόν επιλυθεί μέχρι τη Δευτέρα αυτή η διαφωνία ως προς τις εκτιμήσεις αυτές, ανοίγει ο δρόμος για να ολοκληρωθούν σε τεχνικό επίπεδο πλέον όλες οι εκκρεμότητες της δεύτερης αξιολόγησης.

Αυτός είναι ο στόχος της ελληνικής κυβέρνησης για το επικείμενο Eurogroup, προκειμένου να διασφαλιστεί η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που θα εμπεδώσει τη σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση, με βασικό και αδιαμφισβήτητο επιχείρημα την επιστροφή στην ανάπτυξη για το 2016 και την υπεραπόδοση των εσόδων που επιβεβαιώνονται και από την Κομισιόν, εργάζεται για μία επί της αρχής συμφωνία στη βάση αυτών που έχει διαμηνύσει ξεκάθαρα και ο πρωθυπουργός: Χωρίς ούτε ένα ευρώ πρόσθετη λιτότητα.

Η αντιπολίτευση, πάντως, σας κατηγορεί για «επανάληψη του 2015» και εκτιμά ότι στο τέλος θα δραπετεύσετε, προσφεύγοντας στις κάλπες…

Τη μία μέρα η ΝΔ εμφανίζει την κυβέρνηση έτοιμη να υπογράψει τα πάντα, την άλλη να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης και την επόμενη να καταφεύγει σε οικουμενικά σχήματα λόγω δήθεν αδιεξόδου.

Πίσω από αυτές τις παλινωδίες κρύβεται ένα και μόνο δεδομένο: Το στρατηγικό αδιέξοδο της ΝΔ που παίρνοντας ξεκάθαρα την θέση του ΔΝΤ και σε σύγκρουση με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη θέλει να χρεώσει τις καθυστερήσεις στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό επιχείρησε και ο κος Μητσοτάκης τόσο κατά την επίσκεψη του στο Βερολίνο όσο και κατά την προσπάθεια του να αρθρώσει αντιπολιτευτικό επιχείρημα την Παρασκευή στη Βουλή.

Αλλά ξέρετε, αυτή η γραμμή του κυρίου Μητσοτάκη, που λέει ότι ο λογαριασμός ανεβαίνει επειδή δήθεν η ελληνική κυβέρνηση καθυστερεί, διαψεύδεται από τα ίδια τα γεγονότα. Διότι το ΔΝΤ ζητούσε τα μέτρα που εξακολουθεί να ζητά ήδη από τα Χριστούγεννα του 2015, δηλαδή ένα χρόνο πριν, όταν το πρόγραμμα ήταν και τυπικά εντός χρονοδιαγράμματος.

Και ξέρετε για ποιο λόγο διαστρεβλώνει την πραγματικότητα ο κος Μητσοτάκης; Διότι θέλει να παίζει το ρόλο του καλού και υπάκουου μαθητή των δανειστών και μέσω αυτής της επιλογής προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να οικοδομήσει μια συμμαχία με κάποιους από αυτούς για την πτώση της κυβέρνησης. Πρόκειται πραγματικά για μια εξευτελιστική για την αξιωματική αντιπολίτευση στάση.

Επαναλαμβάνω λοιπόν για μια ακόμη φορά ότι η ελληνική κυβέρνηση εργάζεται πάνω σε ένα και μοναδικό σενάριο: Την ολοκλήρωση της β΄αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν και χωρίς επιπλέον λιτότητα.

΄Ηθελα να μας κρίνετε τον ρόλο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην έως τώρα εξέλιξη. Συμμερίζεσθε τις απόψεις ακόμα και στελεχών σας ότι επιδιώκει την πτώση της κυβέρνησής σας;

Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα ένα μέλος κυβέρνησης μιας χώρας απεργάζεται την πτώση της κυβέρνησης μιας άλλης χώρας και μάλιστα σε συνέργεια με την αντιπολίτευση. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι τι θα σήμαινε αυτό, ηθικά, πολιτικά, νομικά.

Το βασικό ζήτημα είναι πάντως ότι ο κύριος Σόιμπλε ακολουθεί μια πολιτική που δημιουργεί διαρκώς αδιέξοδα για την Ευρώπη. Μια πολιτική που περισσότερο κοιτάει το εσωτερικό της Γερμανίας, και ελάχιστα, αν όχι καθόλου, το κοινό καλό της Ευρώπης. Ειδικά στο θέμα της Ελλάδας λοιπόν οφείλει και εκείνος να ακολουθήσει το δρόμο του ρεαλισμού και να προσπαθήσει να φανεί έστω και την ύστατη στιγμή εποικοδομητικός σε μια μεγάλη προσπάθεια για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας.

Και ο ρόλος Τόμσεν; Σε τι βαθμό δυσκολεύει σε προσωπικό επίπεδο τις εξελίξεις;

Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει απευθύνει πολλάκις έκκληση στο ΔΝΤ να αναθεωρήσει τις υπεραπαισιόδοξες προβλέψεις του για την ελληνική οικονομία και να προσέλθει με ρεαλιστικές και εποικοδομητικές θέσεις στις διαπραγματεύσεις για την δεύτερη αξιολόγηση.

Το ΔΝΤ όμως, και παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πεπραγμένα αλλά και με τις σημερινές απαιτήσεις του, παραμένει προσκολλημένο σε μία μονολιθική πολιτική της λιτότητας για τη λιτότητα.

Είναι όμως ακριβώς αυτή η πολιτική, αλλά και τα ασύγγνωστα τεχνικά λάθη του Ταμείου, που αποδεδειγμένα πλέον ευθύνονται τόσο για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας επί πέντε χρόνια όσο και για την αποτυχία όλων των προηγούμενων προγραμμάτων.

Το Ταμείο οφείλει επιτέλους να αναγνωρίσει την πραγματικότητα των αριθμών για την ελληνική οικονομία, την οποία επιβεβαιώνουν εμφατικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και να συμβάλει στην επίτευξη μιας συμφωνίας άμεσα.

Η έστω και δειλή μετατόπιση του κ. Τόμσεν πως το ΔΝΤ μπορεί ενδεχομένως να αναθεωρήσει επί τα βελτίω τις προβλέψεις του κινείται σε μία θετική κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ακόμα αρκετή.

Ενδεχόμενο διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή υπό ποίους όρους θα τη συζητούσατε; Θα μπορούσατε για παράδειγμα να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ;

Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Και αυτό για δύο λόγους.

Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να ακολουθεί τις μετατοπίσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας η οποία αν και καθυστερημένα έχει αρχίσει να κατανοεί ότι η στρατηγική ταύτιση της με τον νεοφιλελευθερισμό παρήγαγε μόνο αδιέξοδα. Το ΠΑΣΟΚ αντίθετα δεν έχει βρει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής για όσα εφάρμοσε την περίοδο 2010-2014 πόσο μάλλον για την προ κρίσης περίοδο.

Και ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την ειδική σχέση που διατηρεί μεγάλη μερίδα του πολιτικού προσωπικού του σημερινού ΠΑΣΟΚ με παραθεσμικά δίκτυα πολιτικής και κυρίως οικονομικής εξουσίας.

Μια συνεργασία λοιπόν θα προϋπέθετε τη σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με αυτά τα δίκτυα αλλά και τους εκπροσώπους τους εντός του κόμματος. Θα προϋπέθετε μια ριζική στροφή του ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να επιδιώκεται από την ηγεσία του.

Εκτιμάτε ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να ρίξουν την κυβέρνηση εάν αυτή φέρει μια αδύναμη συμφωνία προκειμένου να μην οδηγηθεί η χώρα στα βράχια;

Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, διότι απλά η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται αποκομμένη ούτε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ούτε από την κοινωνία. Εργάζεται για μία συνολική συμφωνία χωρίς επιπλέον λιτότητα και με βασικό επιχείρημα την ίδια την πραγματικότητα της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι συμπαγής και θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης της, έχοντας μπροστά της μία συμφωνία με προοπτική.

Γιατί αλήθεια δεν επιχειρείτε συνεννόηση με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το θέμα της αξιολόγησης;

Στόχος του κυρίου Μητσοτάκη δεν είναι να κλείσει η αξιολόγηση. Μέχρι το Βερολίνο έφτασε παρακαλώντας τους δανειστές, τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, να μην υποχωρήσουν ώστε να δημιουργηθεί πολιτική κρίση στην Ελλάδα.

Ο μοναδικός στόχος του είναι η παλινόρθωση στην εξουσία. Και είναι ακριβώς γι αυτό το λόγο που ψευδώς χρεώνει στην ελληνική κυβέρνηση τις καθυστερήσεις. Ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η αποκλειστική ευθύνη ανήκει στο ΔΝΤ το οποίο ζητά παράλογα μέτρα καθώς δεν αναγνωρίζει αυτό που αναγνωρίζει όλη η Ευρώπη: την θετική δηλαδή πορεία της ελληνικής οικονομίας και την υπεραπόδοση των εσόδων.

Όσο για το ψέμα του ότι οι απαιτήσεις αυτές προέκυψαν επειδή χάσαμε χρόνο σας είπα και προηγουμένως: Το Ταμείο ζητούσε πρόσθετα μέτρα 2% του ΑΕΠ ήδη από τον Δεκέμβρη του 2015. Αν με ρωτούσατε λοιπόν τώρα πώς ταιριάζει αυτό με το ευφυές επιχείρημα του κυρίου Μητσοτάκη, δεν έχω απάντηση.

Αλλά και πέρα από αυτό. Με τον κύριο Μητσοτάκη δεν έχουμε διαφωνίες μόνο για τα δημοσιονομικά μέτρα. Ο ίδιος έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον αγώνα για την επαναφορά της ευρωπαϊκής κανονικότητας στις εργασιακές σχέσεις ιδεοληπτική εμμονή της Αριστεράς. Τι είδους συνεννόηση λοιπόν να υπάρξει; Εκπροσωπούμε διαφορετικούς κόσμους.

ΠΗΓΗ