Δημοκρατικές ευαισθησίες α λα καρτ

Δημοκρατικές ευαισθησίες α λα καρτ

AP Photo/Ariana Cubillos

Περισσεύει η υποκρισία για την ομολογουμένως εμφυλιοπολεμική κατάσταση στη Βενεζουέλα. Φτάνει πια με την παραπληροφόρηση. Λάστιχο έχει γίνει η έννοια της δημοκρατίας.

Οι ίδιες «μεγάλες» εφημερίδες και κανάλια που κάνουν διαχρονικά τα στραβά μάτια για τις μαζικές παραβιάσεις ελευθεριών και πολιτικών δικαιωμάτων -τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις «εξαφανίσεις» ακόμη και δολοφονίες πολιτικών κρατουμένων- σε κράτη (συμμάχους και... πελάτες) των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, επιμένουν να αποκαλούν με σεβασμό «προέδρους» αναρίθμητους αιμοσταγείς δικτάτορες. Ενώ εκθειάζουν τα πιο σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα, αποκαλούν με περισσή ευκολία «χουντική» την κυβέρνηση και «δικτάτορα» τον Μαδούρο.

Να θυμίσουμε λοιπόν πως, παρ' όλα τα ομολογουμένως «χοντρά» λάθη της (σε συνθήκες πολιορκίας, σαμποτάζ κ.λπ.) και υπό την ασφυκτική πίεση των ντόπιων και ξένων κέντρων ισχύος που εδώ και δεκαπέντε χρόνια προσπαθούν να την ανατρέψουν, η «τσαβική» κυβέρνηση του Μαδούρο είναι εκλεγμένη από τον λαό και θα παραμείνει τέτοια έως ότου ηττηθεί σε εθνικές εκλογές, με τις επόμενες να είναι προγραμματισμένες για το 2018.

Τότε, και μόνο τότε, θα μπορεί κάποιος να μιλήσει για δικτατορία, αν ο Μαδούρο ηττηθεί αλλά αρνηθεί να παραδώσει την εξουσία. Κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν διαφαίνεται, καθώς παρά τη δικαιολογημένη πτώση της δημοτικότητάς του, καμία από τις προσωπικότητες της αντιπολίτευσης (Καπρίλες, Λόπες, Λεντέσμα κ.ά.) δεν δείχνει ώς τώρα ικανή να τον νικήσει στις κάλπες.

Για την Ιστορία, στη Βενεζουέλα έγινε πράγματι πραξικόπημα από τη Δεξιά φυσικά, τον Απρίλιο του 2002, με τη στήριξη των ΗΠΑ και σύσσωμου του ολοφυρόμενου σήμερα διεθνούς Τύπου – ακόμη και «προοδευτικών», υποτίθεται, εφημερίδων, σαν την Guardian και την El Pais.

Και η πρώτη κίνηση του χουντικού «προέδρου» Πέδρο Καρμόνα, που όλως τυχαίως ήταν ο επικεφαλής του εθνικού συνδέσμου βιομηχάνων, και την «κυβέρνηση» του οποίου έσπευσε να αναγνωρίσουν αμέσως η προστάτιδα Ουάσινγκτον, ήταν η αναστολή του γνήσια ριζοσπαστικού Συντάγματος του Τσάβες. Του Συντάγματος που εγκρίθηκε το 1999 όχι με ένα, αλλά με δύο θριαμβευτικά δημοψηφίσματα, αλλά και ελεύθερες εκλογές για την ανάδειξη από τον λαό των 131 μελών της Συντακτικής Συνέλευσης!

Επίσης, το ισχύον Σύνταγμα του Τσάβες, που μεταξύ άλλων άλλαξε το όνομα της χώρας σε «Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας» και προέβλεπε σαφώς την υπερίσχυση της αναθεωρητικής Συνέλευσης επί του Κοινοβουλίου και των Δικαστηρίων, στην οποία «πατάει» σήμερα ο Μαδούρο, εγκρίθηκε στο κρίσιμο δημοψήφισμα με ποσοστό 72% και «πέρασε» λίγους μήνες μετά και από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, με ψήφους 8-6... Αλλά είπαμε: δικτάτορες είναι μόνο οι αριστεροί!

http://www.efsyn.gr