«Αντίο Ελλάδα». Καλό ταξίδι Κώστα Βεργόπουλε
Κρυσταλία Πατούλη
Ο Κώστας Βεργόπουλος ήταν από εκείνους τους καθηγητές πανεπιστημίου που δεν κοιτούσε από την πανεπιστημιακή του έδρα, αφ' υψηλού την κοινωνία. Αντιθέτως, την πανεπιστημιακή έδρα την αξιοποιούσε για να μπορεί να είναι δίπλα και μέσα στην κοινωνία. Σαν γνώστης - αρωγός. Σαν κοινωνικοπολιτικός και οικονομικός θεραπευτής.
Τον καλούσα στο τηλέφωνο στο Παρίσι για μια συνέντευξη, από το 2010 -όταν ξεκίνησα την ακτιβιστική έρευνα για την κρίση- μέχρι πριν λίγες μέρες, κυρίως όταν ένιωθα την οργή να έχει φτάσει στο απροχώρητο, κι εκείνος με τα καλύτερα ελληνικά του(ελάχιστοι έχουν μείνει να γνωρίζουν τέτοιου επιπέδου ελληνικά), έως και με λογοτεχνικό τρόπο (διότι έβαζε και ψυχή, όχι μόνο μυαλό, στις λέξεις του), εξέφραζε το κοινό αίσθημα, με μια έως και εκνευριστική ευκολία, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, δίνοντάς τους όμως και μια άλλη διάσταση και νέα οπτική.
Από τα λεγόμενά του δεν δυσκολευόσουν ποτέ να βγάλεις τίτλο. Για την ακρίβεια, δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλέξεις:
- Που οδηγούμαστε όταν οι πλούσιοι επιδοτούνται εις βάρος των αδύναμων;
- Ευρώπη: Ο ηλίθιος του Παγκόσμιου χωριού
- Υπόδειγμα καταστροφής η Ελλάδα
- Η Ευρώπη του χρήματος σκοτώνει την Ευρώπη των λαών
- Η Γερμανία θα έπρεπε να αποχωρήσει από την ΕΕ!
- Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά
- Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι αντι-ιστορικό
- Η χώρα εγκαθίσταται οριστικά σε αιώνια ύφεση και ανεργία!
- Μεταξύ απάτης και τραγωδίας
- Το λόγο έχουν οι κοινωνίες και οι λαοί
- Ωρολογιακή βόμβα η ανεργία στα θεμέλια της Ευρώπης
- Η κοινωνία βρίσκεται καθηλωμένη στις κερκίδες
- Η λιτότητα σκοτώνει την Ευρώπη
- Η «χαμένη γενιά» θα νικήσει!
Και τόσα άλλα... Δεν κουράστηκε ποτέ να καταγράφει τα αδιέξοδα της πολιτικής έναντι της οικονομίας και αντίστροφα, καταγγέλλοντας τα μεγαλύτερα αδιέξοδά τoυς, όπως: τη λιτότητα, την ύφεση, και την ανεργία.
Έζησε το Παρίσι νομίζω από τη δεκαετία του ‘70 έως και σήμερα, αλλά ταξίδεψε και σε πολλά άλλα μέρη -είχε πιστεύω μια συναρπαστική και ασυμβίβαστη ζωή και έψαχνε και ανακάλυπτε, όσα οι πολλοί δεν θέλουν να ξέρουν καν πως υπάρχουν- όμως νοιαζόταν την Ελλάδα, σα να ήταν ο μοναδικός τόπος του, όπως και κάθε τόπος σε όλο τον κόσμο, γιατί δεν έβλεπε μόνο το δέντρο, αλλά όλο το δάσος.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τα βιβλία του μεταφράστηκαν σε τόσες γλώσσες. Πώς γίνεται να σου μιλά κάποιος για πολιτική οικονομία και να συν-κινείσαι σα να σου απαγγέλει ποίημα ένας ποιητής; Γιατί είχε μεγάλο ταλέντο στον προφορικό όπως και στο γραπτό λόγο, και έμαθα πολλές ελληνικές λέξεις που δε γνώριζα αυτά τα χρόνια που είχα την τύχη να τον ακούω να μιλάει.
Δεν υπάρχουν πια πολλοί άνθρωποι σαν τον Βεργόπουλο. Όχι μόνο ως παγκόσμια αναγνωρισμένοι διανοούμενοι, ή ως δάσκαλοι, αλλά και ως άνθρωποι και πολίτες του πλανήτη, με αξίες, αγάπη, και όραμα γι' αυτό που αφιέρωσαν τη ζωή τους. Η Ελλάδα μόνο δεν ξέρω αν τον τίμησε όπως του άξιζε.
Ομολογώ ότι δεν το περίμενα πως θα μου στοιχίσει τόσο πολύ, ο θάνατός του. Ίσως γιατί, ακριβώς, δεν το περίμενα, παρόλο που μου είχε πει ότι ανησυχούσε για την υγεία του, ειδικά μετά κι από την τελευταία του εγχείριση. Νόμιζα ότι θα ζει για πάντα, όπως νομίζουμε για όλους μας. Και δεν νιώθω πως είμαι η αρμόδια να μιλήσω γι' αυτόν. Αλλά έχω ανάγκη κάπως έτσι να τον αποχαιρετήσω και να τον ευχαριστήσω για όλα.
Δεν μιλούσε για τον εαυτό του. Μόνο από τις σκέψεις του τον εκτίμησα και γι’ αυτό το μοναδικό του χιούμορ, που δεν μεταδίδεται, διότι δε μεταφέρονται δημόσια αυτά που έλεγε σε προσωπικό χιουμοριστικό τόνο. Τα κρατάω ως φυλακτό.
«Αντίο Ελλάδα»
Καλό ταξίδι Κώστα Βεργόπουλε
Υγ.1 Θυμήθηκα όταν είχα δει ένα βίντεο από μια εκπομπή που τον είχαν καλεσμένο σε κάποιο πάνελ με εξωτερική σύνδεση, μέσω σκάιπ. Μπουρδολογούσαν και εκείνον σα να τον πήρε ο ύπνος. Τον είδαν, δεν του μίλησαν. Τον άφησαν μάλλον για να τον εκθέσουν. Έτσι νόμιζαν. Και κάποιοι το κυκλοφόρησαν εναντίον του. Κι όμως όταν το είχα δει, είχα γελάσει πολύ. Αποδόμησε τελειωτικά, την ήδη αποδομημένη tv με τον πιο χιουμοριστικό τρόπο. Σα να τους είχε όλους γραμμένους, όπως ίσως ακόμα και τον εαυτό του, για εκείνα που οι περισσότεροι θέλουν να θεωρούν. Και σα να ένιωθε σαν στο σπίτι του, ακόμα και μέσα από αυτήν την οθόνη. Μέσα στα σπίτια όλων μας. Κι έτσι είναι, με έναν τρόπο που κάποιοι θα έχουν την τύχη να νιώσουν.
ΥΓ.2 Τα βιβλία του εδώ
ΥΓ.3 Τα βιογραφικά του στοιχεία που βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο, είναι θεωρώ τα ελάχιστα: "Γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας. Το 1974 εξελέγη καθηγητής οικονομολογίας στην Σορβόννη και αργότερα το 1992 καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2002 είναι καθηγητής οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρίσι VII. Έχει υπάρξει επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της βόρειας και της νότιας Αμερικής. Εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας στον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπήρξε διευθυντής του προγράμματος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη Μεσόγειο (UNITAR) και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την απορρύθμιση και την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Την περίοδο 1997-1999 διετέλεσε επικεφαλής του Vision Group του ASEM που είχε σκοπό την τόνωση των δεσμών και της συνεργασίας μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ενώ ήταν μέλος του συμβουλίου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων. Έγραψε βιβλία και αρθρογραφούσε σε τακτά διαστήματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Πέθανε στο Παρίσι στις 9 Νοεμβρίου 2017, μετά από αιμάτωμα στο κεφάλι, έπειτα από σύντομη νοσηλεία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου