Η αφόρητη εκκλησιαστική διγλωσσία
Τσαουσίδης Κλέαρχος
Τελικά, η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος διολίσθησαν στον πειρασμό να ξαναγίνουν ρυθμιστές της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, στα βήματα του μακαρίτη Χριστόδουλου. Σε πλήρη ταύτιση με μητροπολίτες οι οποίοι πολιτικολογούν ακατάσχετα και επιλέγουν τον φασισμό έναντι των υποτιθέμενων συμμοριτών, κατσαπλιάδων κ.λπ.
Ουδεμιά έκπληξη αν λάβουμε υπόψη και τη διαχρονική στάση της ηγεσίας της Εκκλησίας απέναντι σε δυνάστες, εξωτερικούς και εσωτερικούς. Θυμίζω την άθλια στάση της πλειονότητας των μητροπολιτών επί χούντας, όταν καθαίρεσαν τον τότε αρχιεπίσκοπο και έβαλαν στη θέση του τον παπά των ανακτόρων, ενώ εδώ, στη Θεσσαλονίκη, στη θέση του Παντελεήμονα Α’ τοποθέτησαν τον υμνητή της Μακρονήσου Λεωνίδα Παρασκευόπουλο.
Τώρα ο κ. Ιερώνυμος ευλογεί τους οργανωτές του συλλαλητηρίου της Αθήνας και στέλνει και εκπρόσωπο της Ιεραρχίας. Δικαίωμά του; Όχι, όσο ο οργανισμός του οποίου προΐσταται χρηματοδοτείται από το σύνολο των Ελλήνων φορολογουμένων.
Δεν περιμένω να έχει διαβάσει Μπρεχτ ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος ώστε να υποψιαστεί πως ενίοτε οι φασίστες, αφού σε χρησιμοποιήσουν, σε καταπίνουν. Το ίδιο ισχύει και για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που υπέπεσε σε ολίσθημα μη αναστρέψιμο ευλογώντας τη σφαγή των Κούρδων στη Συρία.
Ίσως κάποιοι εξοργιστούν με όσα γράφω. Ξεχνούν ή αγνοούν την επιστολή των μοναχών του Αγίου Όρους στον Αδόλφο Χίτλερ «επί τη διασώσει του». Ή νοσταλγούν εποχές που ο αρχιεπίσκοπος διοριζόταν αρχηγός του κράτους από τους ναζί, όπως ο μετέπειτα «αντιβασιλεύς» Δαμασκηνός. Είχε προηγηθεί η άρνηση του αρχιεπισκόπου Χρύσανθου να ορκίσει την «κυβέρνηση» δωσίλογων του Τσολάκογλου τον Ιούλιο του 1941.
Παραθέτω και απόσπασμα ιστορικά άψογου κειμένου που διακινεί ο παλαιόθεν σύντροφος Λαέρτης Τανακίδης, επί χρόνια κορυφαίος συνδικαλιστής στη Μέση Εκπαίδευση. Αντιγράφω:
«Εξέπληξε δυσάρεστα η επιστολή του πατριάρχη προς τον Ερντογάν, με την οποία εύχεται επιτυχία στην εγκληματική εισβολή των Τούρκων στη Συρία. Όμως δεν θα έπρεπε. Δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη ενέργεια. »Είναι ένας κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα:
- Ενώ η Κωνσταντινούπολη πολιορκείται, ο Γεώργιος Γεννάδιος θυροκολλεί το διάταγμα αφορισμού του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου από την Εκκλησία. Αυτόν τον Γεννάδιο ορίζει πατριάρχη ο παντοδύναμος σουλτάνος λίγες μέρες μετά την πτώση της Πόλης. (...)
- Το 1798, παραμονές της επανάστασης του 1821, ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Άνθιμος εκδίδει την Πατρική Διδασκαλία. Συμβουλεύει τους χριστιανούς να κλείσουν τα αυτιά τους στις επικίνδυνες ιδέες που κυκλοφορούν για επανάσταση και ελευθερία. Συστήνει υπακοή στον μεγάλο σουλτάνο, γιατί ο θεός τον έστειλε στους χριστιανούς για να τους τιμωρήσει για τις αμαρτίες τους και να τους προφυλάξει από τον δρόμο της απωλείας.
- Όταν ξέσπασε η επανάσταση του 1821, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ αφορίζει τους πρωτεργάτες και καλεί όλους σε υπακοή στον σουλτάνο.
- Το 1828, ενώ έχει ιδρυθεί ελληνικό κράτος(!), ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αγαθάγγελος (...) καλεί τους Έλληνες να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην κυριαρχία του σουλτάνου. (...).
- Τον Οκτώβριο του 1991, λίγες μέρες πριν από την ενθρόνισή του, ο Βαρθολομαίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής τα οποία δεν διαψευστήκαν, φέρεται να δηλώνει ‘...δυστυχώς, οι δύο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές’...».
Ο πατριωτισμός έχει πολλές όψεις. Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν μπορεί να ταυτίζεται με τη δουλοφροσύνη, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, με την καπηλεία και την ιδιοτέλεια. Η καλλιέργεια του κλίματος ανασφάλειας στους πολίτες, την ώρα ακριβώς που γίνεται ακόμη μια προσπάθεια για να εκλείψουν οι λόγοι που την προκαλούν, μπορεί να ταιριάζει στους ναζί της Χρυσής Αυγής και στους επιγόνους των κουίσλινγκ της Κατοχής. Όχι στους επί της Γης εκπροσώπους του μηνύματος της Αγάπης.
Το “Μακεδονικό” σήμερα, το Κυπριακό πάντοτε, η διαχρονική διένεξη με τους εθνικιστές της Αλβανίας, προβλήματα που θα μπορούσαν να είχαν επιλυθεί χρόνια πριν, σκοντάφτουν στους αδίστακτους διαχειριστές της παγκόσμιας οικονομίας και τα ντόπια ενεργούμενά τους, επαγγελματίες «πατριώτες» που τρέφονται με αίμα και πωλήσεις όπλων ή «προστασίας».
Η πλειονότητα της Ιεράς Συνόδου αποφάσισε να ακολουθήσει την πεπατημένη. Ελπίζουν πως και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα χώνουν κάτω από το χαλί τα καμώματά τους;
Επείγει, λοιπόν, η ξεκάθαρη αντιμετώπιση της διγλωσσίας των διάφορων ιεραρχών και η θεσμική αποκοπή τους από το κράτος με την επικείμενη συνταγματική αλλαγή. Τότε, ας παίζουν όσα παιχνίδια θέλουν, υποκαθιστώντας ή επικαθήμενοι σε κομματικούς φορείς της άκρας συντήρησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου