Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα
Παύλος Κλαυδιανός
Η αίσθηση που είχε διαμορφωθεί έως την Παρασκευή το πρωί σχετικά με τον επικείμενο μικρό ανασχηματισμό, ήταν ότι, ως συμπληρωματικός, θα είναι ρουτίνας, με εύλογες κινήσεις-τοποθετήσεις. Γι΄ αυτό και πέρασε αρκετός χρόνος απ΄ όταν προέκυψε η ανάγκη να συμπληρωθούν – ή και να μην πληρωθούν, λίγη φειδώ σε υπουργικές θέσεις δεν θα έβλαπτε– οι κενές θέσεις. Όμως, τελικά, δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο ανασχηματισμός έχει πίσω του ολόκληρο σκεπτικό και στόχους, που εμπλέκονται με μια συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ για τις συμμαχίες του και τον τρόπο υλοποίησής τους.
Η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες, κατ΄ αρχάς ως προς αυτό. Ως ενεργά στελέχη με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης. Σε μια στιγμή που δημιουργείται θετικό ρεύμα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στον ανένταχτο κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, το οποίο η αντιπολίτευση προσπαθεί να ανακόψει δια της διαβολής ότι «το δέλεαρ είναι οι υπουργικές θέσεις», είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση.
Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις
Αλλά το ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει, για το οποίο ως φαίνεται υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είναι πώς θα συνεχισθεί η προσέγγιση με την κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς: Θα συνεχιστεί το μοντέλο του Μεγάρου Μουσικής, δηλαδή του διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα ή θα επιδιωχθεί προσέγγιση μέσω αξιοποίησης στελεχών σε υπουργικές και άλλες θέσεις; Είναι ένας τρόπος που δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, ακόμα και με πρόσωπα. Ο οποίος επιπλέον, ενδεχομένως, απογοητεύει, δεν ενθαρρύνει.
Με την ευκαιρία, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η όλη εργασία της πραγματοποίησης συμμαχιών και προσέγγισης της Κεντροαριστεράς, καθώς είναι πολύ απαιτητική και χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά. Και, κυρίως , ότι αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης, ακόμα και όταν αξιοποιείται η εμπειρία και η γνώση της.
Με το βλέμμα και στην αριστερά
Υπάρχει, όμως, κι ένα ακόμα ζήτημα. Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.
Ο ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση είναι ευθύνη του πρωθυπουργού. Είναι αλήθεια αυτό, όπως είναι και το ότι ένας ανασχηματισμός γίνεται μέσα σ΄ ένα πλαίσιο και εξυπηρετεί στόχους, οι οποίοι είναι συλλογικά ορισμένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο, διότι τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν σηματοδοτούσαν σειρά πραγμάτων που χρειάζονταν συζήτηση. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, την παραμονή του ανασχηματισμού, ήταν δυνατόν να γίνει αυτό.
Πηγή: Η Εποχή
Εύλογος ο προβληματισμός, αλλά η όλη διαδικασία επί της ουσίας δεν νομίζω ότι έχει την βαρύτητα που θα δικαιολογούσε την όποια εσωκομματική ανησυχία. Οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις έχουν κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, εφόσον όποτε και να γίνουν οι εκλογές, θα έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Περνάνε ωστόσο ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε πολλαπλούς αποδέκτες: "Ναι, το εννοούμε στο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάμε για την Κεντροαριστερά των όμορων χώρων και των στελεχών χωρίς γκρίζες ζώνες και ερωτηματικά στο πολιτικό βιογραφικό τους".Αυτό που παράγεται επίσης είναι η αναμφισβήτητη ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στον ταλαιπωρημένο χώρο της ΠΆΛΑΙ ΠΟΤΕ Σοσιαλδημοκρατίας. Το κόμμα ωστόσο, έχει μια πολύ σοβαρή ενασχόληση. Η νίκη στις επερχόμενες εκλογές θα είναι συντριπτική... Μην εντυπωσιαστείτε αν ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει, ακόμη και αν πάρει την αυτοδυναμία. Κατά συνέπεια το κόμμα, ως κυβερνητικό κόμμα, οφείλει να αποφασίσει προτίστως για τον ρόλο του, αλλά και για την μελλοντική πορεία του κυβερνητικού έργου, τόσο Εθνικά, όσο και στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε καθεστώς και τέλος πάντων, ένα νέο PASOKIFICATION που θα αφορά το ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, θα πρέπει να αποφευχθεί! Γιατί αγαπητοί μου σύντροφοι η διαχείριση μιας ήττας δεν είναι και τόσο σπουδαία υπόθεση, όσο η διαχείριση της νίκης, ιδίως αν αυτή η νίκη είναι μεγάλης έκτασης, όπως αναμένεται… Η πορεία για τον Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό γίνεται πιο δύσκολη πλέον, λόγω της νομισματικής ένωσης, αποτελεί όμως αναγκαιότητα όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τέτοια πορεία χωρίς το κόμμα ενεργό υποκείμενο, λίγο δύσκολο να επιτευχθεί… Για την επόμενη ημέρα λοιπόν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω αυτό που λες αλλά η διεύρυνσή δεν πρέπει να ειναι μονοσήμαντη προς την κεντροδεξιά. Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Εξαλλου η εκλογική συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ ειναι μόνο 40% ενώ οι υπόλοιποι που προβληματίζονται ειναι αριστεροί που ψάχνονται ή δεν σκοπεύουν να ψηφίσουν.Η εναπομείνασα εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ κυμαίνεται στο 5-8 % και ελάχιστοι απ αυτούς θα κινηθούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ Ειναι κομματικά στελέχη, κατέχουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό,ευεργετημένοι κλπ.Ο ανασχηματισμός κατά την γνώμη μου δεν στέλνει καλα μηνύματα στην αριστερή εκλογική μας βάση. Το άρθρο ειναι του Κλαυδιανού και δημοσιεύθηκε στην ΕΠΟΧΗ.
Διαγραφή