Νέα ξενοφοβική Δεξιά

Νέα ξενοφοβική Δεξιά

 Γράφει η Λώρη Κέζα

Οι Ιταλοί το κουβέντιασαν, οι Γάλλοι το πρότειναν και οι Δανοί το εφαρμόζουν με μια απόφαση μπαμ και κάτω. Επαναφέρουν τους ελέγχους στα σύνορα, όπερ σημαίνει ότι απειθαρχούν στη συνθήκη Σένγκεν. Θα ξαναχτίσουν φυλάκια στη μεθοριακή γραμμή με τη Γερμανία, στα λιμάνια αλλά και στην περίφημη γέφυρα του Όρεσουντ που συνδέει το Μάλμο της Σουηδίας με την Κοπεγχάγη. Αυτή η γέφυρα έγινε προ δεκαετίας σύμβολο φιλίας μεταξύ των δυο κρατών, σε σημείο να επινοηθεί όρος «οι πολίτες του Όρεσουντ» για εκείνους που επωφελήθηκαν από τα ανεμπόδιστα, διακρατικά πέρα δώθε. Καθημερινά 72.000 άτομα χρησιμοποιούν τη γέφυρα: κάποιοι δουλεύουν στο ένα κράτος και ζουν στο άλλο, κάποιοι κάνουν τη βόλτα τους, κάποιοι όμως επωφελούνται από την ελευθερία της μετακίνησης για παράνομες δραστηριότητες.

 

Στη Δανία αποφάσισαν να επαναφέρουν τους συνοριακούς ελέγχους για να περιορίσουν την μετανάστευση και το οργανωμένο έγκλημα. Αποφασίστηκε προχθές και θα εφαρμοστεί «σε δυο τρεις εβδομάδες». Δεν χρειάζεται να πούμε ποια πανηγυρίζει για την απόφαση: η κυρία Πία Κιάρσγκαρντ, αρχηγός στο Κόμμα του Λαού (Dansk Folkeparti), η οποία με ποσοστό 13,9% και συμμετοχή στην κυβέρνηση έχει αποκτήσει ρυθμιστικό ρόλο στη χώρα της  (και στην Ευρώπη κατ’ επέκταση). Η κυρία Κιάρσγκαρντ έχει τρεις λόγους πολιτικής ύπαρξης: επιδιώκει χαμηλή φορολογία, ελάχιστα κρατικά έξοδα και τον αφανισμό των μεταναστών_ συγκεκριμένα των μουσουλμάνων, τους οποίους έχει χαρακτηρίσει ψεύτες, και κλέφτες. Πριν λίγα χρόνια είχε προτείνει να μπλοκαριστεί η συχνότητα του Αλ Τζαζίρα γιατί η ενημέρωση από αραβικές πηγές κατά τη γνώμη της δυσχεραίνει την αφομοίωση των ξένων.

Η δανέζικη κυβέρνηση συνασπισμού θα ξοδέψει τα 20 εκατ. ευρώ για τις υποδομές και τον εξοπλισμό των συνοριακών ελέγχων ενώ υπολογίζεται ότι ετησίως χρειάζονται περί τα 17 εκατ. για να λειτουργήσει ο μηχανισμός. Η απόφαση αποτελεί σίγουρα μια ρωγμή στην ευρωπαϊκή ενότητα. Καθείς στα εδάφη του και γύρω γύρω φράχτης. Ταυτόχρονα όμως αυτή η προσέγγιση αποτελεί τη συνδετική ύλη μεταξύ των συντηρητικών που βλέπουν ως μοναδική απειλή της Ευρώπης το ισλάμ. Γίνονται ήδη αναφορές σε  νέου τύπου κόμματα, που έχουν ως κύριο στόχο την εκδίωξη των αλλοδαπών και δη των μουσουλμάνων. Δεν πρόκειται για τους γνώριμους, περιθωριακούς  ακροδεξιούς της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας ούτε για τους φασίστες της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας που λειτουργούν ως απολειφάδια άλλων ιστορικών περιόδων. Οι νέοι δεξιοί της κεντρικής Ευρώπης μπορούν να επιλέξουν έναν γκέι ηγέτη και δεν έχουν πρόβλημα συνύπαρξης με τους άλλους Ευρωπαίους, εξ ου και δεν τέθηκε ζήτημα εθνικής καθαρότητας όταν χτιζόταν η γέφυρα του Όρεσουντ.

Η ξενοφοβική δεξιά γίνεται δημοφιλής από τον πρακτικό χαρακτήρα της. Με αφετηρία το «τι θα φάνε όλοι αυτοί οι ξένοι, πού θα δουλέψουν» ως τα πιο λεπτά ζητήματα όπως η φέτβα εναντίον του σκιτσογράφου που απεικόνισε τον Μωάμεθ, μέχρι τα πιο συμβολικά που είναι τα μεγάφωνα στα τζαμιά, αυτά τα κόμματα επεκτείνονται, δυναμώνουν και οδηγούν τις εξελίξεις. Η Δανία έχει ήδη την πιο αυστηρή μεταναστευτική νομοθεσία στην Ευρώπη και χάρη στην επιμονή της κυρίας Κιάρσγκαρντ θα περιορίσει τις αφίξεις ανεπιθύμητων. Η ξενοφοβική Δεξιά κάνει την βρόμικη δουλειά απαλλάσσοντας εκείνους που παριστάνουν τους προοδευτικούς με ανεδαφικές προτάσεις περί αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Το ξέρουν όλοι, και οι κεντρώοι και οι αριστεροί πως είναι όλα μετρημένα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να υποδεχτεί άλλους αλλοδαπούς και τούτο δεν έχει να κάνει με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό όπως τον προσδιόριζε ο Τ.Σ. Ελιοτ. Απλά δεν βγαίνουν τα νούμερα.