Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

Από το πουκαμισάκι με τα τσιγάρα και το Πάρκερ μέχρι την ομοιομορφία των νυχιών και των xiaomi άλλαξαν όλα για να παραμείνουν όλα ως είχαν, και χειρότερα.

Θυμάμαι τον Μιχάλη Γκανά στο βιβλιοπωλείο Δωδώνη, στην οδό Ασκληπιού, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας. Τέλη της δεκαετίας ‘70, αρχές ‘80. Στεκόταν πίσω από ένα γραφειάκι στο βάθος, κάπνιζε ήρεμα. Γνωρίζαμε ότι ήταν ποιητής και ότι ήταν Ηπειρώτης· την καταγωγή μας την έφερνε η ίδια η Δωδώνη, του Πωγωνίσιου εκδότη Βαγγέλη Λάζου και του άλλου φίλου μας βιβλιοπώλη, του λεβέντη Γιώτη Πριώνη, από την Καστάνιανη Πωγωνίου.

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Νίκος Γιαννόπουλος

Ο ζόφος, που απλώνεται από τον Εβρο μέχρι τα Χανιά και από το Καστελόριζο μέχρι την Κέρκυρα, δεν αφήνει κανένο άλλο περιθώριο επιλογής στους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να ονειρεύονται

Σε μία Ελλάδα που πλέον ζέχνει από τη δυσωδία της σαπίλας των θεσμών, οι αντιφάσεις δίνουν και παίρνουν. Η κυριότερη: Η πιο μορφωμένη γενιά από καταβολής ελληνικού κράτους (χιλιάδες οι Ελληνες και οι Ελληνίδες με περισσότερους από έναν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών στη διάθεσή τους) καλούνται να κολυμπήσουν σε μία θάλασσα γεμάτη περιττώματα και να επιβιώσουν.

«Αγιά – Σοφιά» και «Αγία Σοφία»

«Αγιά – Σοφιά» και «Αγία Σοφία»

Παντελής Μπουκάλας

Στην «Αγιά – Σοφιά» της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, δόξες και τιμές, λαϊκός ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα και πυρσοί, ένας τεράστιος σιδερένιος δικέφαλος αετός κι ένας φυσικός που εκπαιδεύτηκε να κουβαλάει την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου (ας ελπίσουμε ότι δεν θα σκεφτεί κανείς να του κοτσάρει και δεύτερο κεφάλι, πλαστικό, για να δικεφαλίζει). Και βέβαια, το μεν κράτος καμαρώνει που υπήρξε «πρόθυμος αρωγός», οι δε πολιτευόμενοι (δήμαρχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί) διαγκωνίζονται για ένα μερίδιο λάμψης, ικανό να τους αποφέρει κρίσιμες ψήφους.

Για όλους αυτούς που έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο

Για όλους αυτούς που έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο.

Ανδριάνα Παπάζογλου

tetik

Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο. Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”.

Σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα να αγγίξω αυτό το θέμα. Είναι ευαίσθητο. Είναι σοβαρό.Είναι όσα δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 10 γραμμές.

Αρχικά να σου πω πως οι λόγοι που ένας άνθρωπος εμφανίζει αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι πολλοί. Δεν θα σταθώ στα ιατρικά κομμάτια του θέματος καθώς δεν είμαι γιατρός.

Ζώντας από πολύ κοντά ανθρώπους που έχουν αυτοάνοσο νόσημα έμαθα να τους σέβομαι, λίγο παραπάνω απ’ όλους τους άλλους, να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω καθημερινά.

Δεν εξαρθρώνουν το ΚΕΘΕΑ επειδή δεν ξέρουν. Το εξαρθρώνουν επειδή ξέρουν.

Δεν εξαρθρώνουν το ΚΕΘΕΑ επειδή δεν ξέρουν. 

Το εξαρθρώνουν επειδή ξέρουν.

Κωστής Παπαϊωάννου

Το ΚΕΘΕΑ είναι από τις πιο φωτεινές γέννες της μεταπολίτευσης. Η πολιτική απόφαση συνάντησε στην πράξη την κοινωνική ανάγκη με το βλέμμα στραμμένο στις πιο ανοιχτές και τολμηρές διεθνώς εφαρμογές της απεξάρτησης, στη λειτουργία της κοινότητας, στην ψυχοκοινωνική προσέγγιση.

Το διαλύουν γιατί είναι συνεπείς. Τι λένε διαρκώς; Θέλουν να τελειώνουν με τη μεταπολίτευση, να τελειώνουν με τα δημοκρατικά κοινωνικά προτάγματα που έδωσαν ανάσες και δικαίωσαν την πίστη στο δημόσιο αγαθό. Αυτό κάνουν λοιπόν.

Εξαρθρώνουν το ΚΕΘΕΑ γιατί εκεί βρίσκονται όλα όσα πολεμάνε.

«Kομμουνιστικά κατάλοιπα» κάνουν τους φτωχούς «τεμπέληδες»

«Kομμουνιστικά κατάλοιπα» κάνουν τους φτωχούς «τεμπέληδες»

H υπόθεση Πολάκη - Κυμπουρόπουλου μπορεί να προκάλεσε θόρυβο όμως καθώς η αντιπολίτευση επιχειρεί να κανιβαλίσει το θέμα, αναπόφευκτα επανέρχεται στο προσκήνιο η ουσία της συζήτησης, την οποία συγκάλυψε η προσχεδιασμένη απόπειρα αλλαγής της ατζέντας: Το κοινωνικό κράτος.

Πίσω από την κακοστημένη και υποκριτική ευαισθησία για τα ΑΜΕΑ, δεν μπορούν να κρυφτούν όσα καταστροφικά συνέβησαν στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Άλλωστε οι αντιδράσεις του παλιού πολιτικού συστήματος έρχονται από σαφή ιδεολογική αντίθεση απέναντι στην επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους, την ανασύνταξη του ΕΣΥ και την πρόσβαση στην Υγεία για εκατομμύρια ανασφάλιστους, την αύξηση των παροχών, την ουσιαστική αναμόρφωση της προνοιακής πολιτικής, την αντιμετώπιση της φτώχειας αλλά και την πλήρη αναβάθμιση των θεμάτων των ΑΜΕΑ.

Η ΝΔ και οι «χαραμοφάηδες»

Η ΝΔ και οι «χαραμοφάηδες» 

Με ένα καταιγισμό δηλώσεων τις τελευταίες μέρες, η ΝΔ αποκάλυψε τα σχέδια της για το κοινωνικό κράτος.

Αρχικά ο Πρόεδρος του κόμματος προκάλεσε σάλο όταν χαρακτήρισε «λάθος» το Δώρο Χριστουγέννων, ενώ τη σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και υποψήφιος ευρωβουλευτής Κώστας Δέρβος που εξέφρασε την άποψη ότι τα επιδόματα ανεργίας αποτρέπουν τους νέους από την αναζήτηση εργασίας. Δεν πάει καιρός που η ΝΔ προανήγγειλε Ασφαλιστικό τύπου Πινοτσέτ, που ο Πρόεδρός της χαρακτήρισε παρωχημένο το 8ωρο εργασίας και επικρότησε ενθουσιασμένος τις θέσεις του ΚΕΦΙΜ υπέρ των μαζικών απολύσεων και κατά τις αύξησης του κατώτατου μισθού.

Σάμος: Δυο κόσμοι χωριστά

Σάμος: Δυο κόσμοι χωριστά

Βαϊνανίδη Χρύσα

Ξενοφοβικές κραυγές ακούστηκαν από μερίδα γονέων κατά τη συνεδρίαση του Συλλόγου και Κηδεμόνων της Σάμου

Ανάχωμα οι εκπαιδευτικοί στην ξενοφοβική ρητορική γονέων κατά της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων στα σχολεία

“Δεν θα επιτρέψω σε κανένα προσφυγόπουλο να καθίσει στην καρέκλα που ακουμπάει το φουστάνι της η κόρη μου”. Αυτό διεμήνυσε γονέας κατά τη διάρκεια της έντασης και του ορυμαγδού που προκλήθηκαν σε συνεδρίαση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων της Σάμου, όταν εκπαιδευτικοί του νησιού “τόλμησαν” να υποστηρίξουν το αυτονόητο: ότι όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας, καταγωγής ή θρησκείας, έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.

Η Ε.Ε. αποδομεί τη fake ρητορική Μητσοτάκη

Η Ε.Ε. αποδομεί τη fake ρητορική Μητσοτάκη

Αναλυτικά στοιχεία για τα κονδύλια του Προσφυγικού - Πόσα χρήματα έχουν εγκριθεί, πόσα έχουν εκταμιευθεί και πόσα έχουν πάει στο Ελληνικό Δημόσιο

Έπειτα από εβδομάδες ερωτήσεων και δηλώσεων της αντιπολίτευσης γύρω από την κακοδιαχείριση των 1,6 δισ. ευρώ ευρωπαϊκών κονδυλίων, ήρθαν χθες τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Κομισιόν στη δημοσιότητα σχετικά με το ακριβώς πόσα χρήματα έχουν δοθεί στην Ελλάδα και πόσα σε διεθνείς οργανισμούς για τη διαχείριση του προσφυγικού στο έδαφός της.

Από τα 1,69 δισ. ευρώ, οι ελληνικές αρχές έχουν να λαμβάνουν 794 εκατ. ευρώ, η Ύπατη Αρμοστεία 506,67 εκατ. ευρώ, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (IOM) 119,7 εκατ. ευρώ, η EASO 26 εκατ. ευρώ, οι διάφορες διεθνείς ΜΚΟ - εταίροι της Κομισιόν 1 εκατ. ευρώ, ενώ έχουν εγκριθεί, αλλά παραμένουν αδιάθετα 44,6 εκατ. ευρώ σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία.

Ο Ζακ κι η μωβ σκιά

Ο Ζακ κι η μωβ σκιά

Μαργαρίτα Ικαρίου

Την ιδεολογική αοριστολογία του καναπέ έσκισε στα δυο η ύστατη ανάσα του Ζακ. Σαν έκθεμα γκροτέσκο σε γυάλινη σπασμένη προθήκη, ένα ημιθανές σώμα που το χτυπά ανηλεώς το μίσος και μια ζέχνουσα, επικίνδυνα εξαπλωμένη, εμετική και ματωμένη «αυτοδικία». Τους κανόνες δικαίου, τους ορίζει και εφαρμόζει ένα ευνομούμενο κράτος. Όχι το παπούτσι που κλωτσά μετά μανίας ένα κεφάλι…

Η αυτοδικία με άλλοθι την εγκληματικότητα, σε μια χώρα που εγκληματεί μακροχρονίως κατά των πολιτών της. Κλωτσάμε το μικροληστή μέχρι θανάτου. Τους λωποδύτες, τους καταχραστές, τους αρχικλέφταρους, τους τυμβωρύχους της εξουσίας, τους αποθεώνουμε. Ή, ακόμη χειρότερο, τους ψηφίζουμε...

Η κοινωνία του φόβου...

Η κοινωνία του φόβου...

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

"Μα πήγε να κλέψει", λέει αμήχανα εκείνη. "Και ο Γιάννης Αγιάννης έκλεψε: Διάβασες τους Άθλιους"; τη ρωτά εκείνος.

Ένας τρομαγμένος άνθρωπος. Ένας άρρωστος άνθρωπος. Προσπαθεί να διαφύγει από την παγίδα.

Στη φάκα μια ζωή. Μια ζωή να χτυπιέται στους τοίχους της απελπισίας του.

Και τα ζώα, συγνώμη τα ανθρωποειδή, μυρίζονται το φόβο και χιμούν. Τον χτυπούν και τον ξαναχτυπούν. Ερεθίζονται από το αίμα και ξαναχιμούν. Είναι τα θρασίμια που μόλις ξεφοβήθηκαν. Γιατί κι αυτοί προϊόντα του φόβου είναι. Ο φόβος τους αφαιρεί την κρίση. Το ενδεχόμενο να χάσουν την ορατότητά τους τους αφιονίζει. Τρελαίνονται στην ιδέα ότι θα χάσουν την ταυτισμένη με την Κατανάλωση της Εικόνας ζωή τους.

Πράσινες κουκκίδες, αναμμένες…

Πράσινες κουκκίδες, αναμμένες…

Κυριακή Μπεϊόγλου

Δεν εμφανίζεται πουθενά πια. Απορρίπτει τις προτάσεις των φίλων. Αφήνει αναπάντητα τα μηνύματα. Πιστεύει πως έτσι προστατεύει τον εαυτό του από το να εκτεθεί, από το να δουν οι άλλοι την «αδυναμία» του.

Αν δεν υπήρχε η αναμμένη πράσινη κουκκίδα στον λογαριασμό του στο φέισμπουκ, πιθανότατα θα μπορούσαμε να τον θεωρήσουμε εξαφανισμένο. Αλλά ούτε κι εκεί δρα, αντιδρά, σχολιάζει. Απλώς υπάρχει.

Ενα αναμμένο πράσινο φωτάκι που παρατηρεί τις ζωές των άλλων. Αθέατος.

Οι απουσίες γύρω από τον ακάλυπτο της 22άχρονης

Οι απουσίες γύρω από τον ακάλυπτο της 22άχρονης

Φωτεινή Λαμπρίδη

«Ένα μωρό που ξεψυχάει μόνο του χωρίς κανέναν εκεί, μια μητέρα που γεννάει μόνη της χωρίς κανέναν εκεί, ένας άντρας που αφήνει κάποια έγκυο και δεν είναι εκεί, ένας άλλος άντρας που έχει μια κόρη και δεν είναι εκεί 9 μήνες για να δει ότι η κόρη του εγκυμονεί και μια άλλη μητέρα που ενώ ήταν εκεί δεν ήταν εκεί. Τόσες απουσίες μαζεμένες γύρω από έναν ακάλυπτο». Silia Psychi

Το παραπάνω σχόλιο που αλίευσα από το fb, περιγράφει πολύ εύστοχα την ουσία της τραγικής ιστορίας στην οποία γίναμε μάρτυρες. Το ότι ο δημόσιος λόγος δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν την οδυνηρή διαπίστωση, είναι άλλο ένα σύμπτωμα της νοσηρής πλευράς της κοινωνίας μας η οποία γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο συνεχίζει να παράγει τέτοιες τραγικές καταστάσεις. Δεν περιμένει κανείς από τον καθένα να φιλοσοφήσει βαθιά την υπόθεση. Μια νηφάλια παρατήρηση γύρω από το περιβάλλον της 22άχρονης θα αρκούσε για να αποφύγουμε τη δημόσια διαπόμπευση και το διαδικτυακό λιντσάρισμα.

Για την 8η Μαρτίου

Για την 8η Μαρτίου

Οταν το 2018 διεκδικείς, όχι ως γυναίκα, αλλά ως πολίτης, αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για να προχωρήσει η κοινωνία, είναι σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο αυτόν. Τα δικαιώματα των γυναικών είναι τα δικαιώματα της μάνας μας, της κόρης μας, αλλά και του πατέρα μας, του γιου μας, όσο κι αν κάποιοι αρνούνται να το κατανοήσουν.

Πώς θα παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας, πώς θα δημιουργήσουμε τους αυριανούς πολίτες, όταν αφήνουμε τις γυναίκες, τις μανάδες, τις κόρες μας απροστάτευτες απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, στον ρατσισμό, στην κακοποίηση.

Πόσο χρόνο και πόση φαιά ουσία και ψυχική δύναμη αναγκάζονται οι γυναίκες να ξοδεύουν -στην Ελλάδα της κρίσης- για να βρουν τρόπο να τα φέρουν βόλτα, ώστε να πληρωθεί το νοίκι, να γεμίσει η κατσαρόλα, να πληρωθούν τα αγγλικά του παιδιού, χωρίς να του στερήσουν ένα παιχνίδι. Αλλά και να στηρίξουν τον άνεργο σύζυγο και τον χαμηλοσυνταξιούχο γονιό, που δεν έχει ούτε για τα φάρμακά του.

Πενία και ενσυναίσθηση

Πενία και ενσυναίσθηση

Αδάμ Αδαμόπουλος *

Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε περιοδικό της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Βρετανίας εξετάστηκε η συσχέτιση της κοινωνικο-οικονομικής θέσης ενός ανθρώπου με την εξυπνάδα που διαθέτει, αλλά και με τη σοφία που επιδεικνύει. Ειδικότερα, εξετάστηκε η στάση που επιλέγουν οι άνθρωποι στην αποφυγή και επίλυση συγκρούσεων, στην τεκμηρίωση, υπεράσπιση και προώθηση συμβιβαστικών λύσεων, στην προσπάθεια που καταβάλλει για να υπερκεραστούν οι επιμέρους διαφορές και να δημιουργηθούν, μέσα από τις όποιες αντιθέσεις και εξαιτίας των αντιθέσεων αυτών, καινούργιες συνθέσεις.

Έφη Αχτσιόγλου «Μπαίνω συνεχώς στη θέση του πολίτη που ακούει τον υπουργό»

«Μπαίνω συνεχώς στη θέση του πολίτη που ακούει τον υπουργό»

Έφη Μαρίνου 

Η Εφη Αχτσιόγλου είναι η νεότερη υπουργός σε κυβερνητικό σχήμα. Εξαιρετικές σπουδές, έξυπνη, σοβαρή, λιγόλογη, εργασιομανής αλλά ψυχρή, ασυγκίνητη, τίποτα επάνω της δεν προδίδει συναισθήματα.

Προσόντα που, συχνά, αραδιάζονται ως θετικά, συγχρόνως όμως φέρουν μια αίσθηση καχυποψίας, σαν κάτι να κρύβεται πίσω από το κολακευτικό «πακέτο»... Το ντύσιμό της πάντα στερεότυπο, σαν «στολή εργασίας»: ταγέρ, γόβες. Ομως, στην άκρη του γραφείου της, μέσα σε μια πάνινη τσάντα κρύβει τα μποτάκια της που φοράει κρυφά όταν δεν είναι στη Βουλή και σε συναντήσεις...

Τέλος εποχής και αλλαγή σελίδας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Τέλος εποχής και αλλαγή σελίδας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Σωτήρης Μανιάτης, Δημήτρης Κανελλόπουλος, Νίκος Φωτόπουλος

Η κατάρρευση παλιών μιντιακών κολοσσών με την ταυτόχρονη αποχώρηση των μεγαλομετόχων τους άνοιξε τις πύλες για νέους παίκτες. Η τράπουλα ξαναμοιράζεται...

Εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα χρεοκόπησαν. Κάποια (ξε)πουλήθηκαν και ξανάνοιξαν ή ετοιμάζονται να ανοίξουν. Αλλα έβαλαν οριστικά λουκέτο.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι έμειναν (και κάποιοι παραμένουν) απλήρωτοι επί μήνες. Βρέθηκαν στον δρόμο χωρίς αποζημιώσεις, δίχως δεδουλευμένα και με αβέβαιο μέλλον. Ορισμένα καινούργια ΜΜΕ έκαναν την εμφάνισή τους. Κάποια δεν τα κατάφεραν και είτε έκλεισαν είτε συρρικνώθηκαν. Ηδη σχεδιάζονται και νέα μέσα ενημέρωσης που θα ανοίξουν σύντομα τις πόρτες τους.

Οι 300 λέξεις που προκάλεσαν διεθνή πολιτικό σάλο

Οι 300 λέξεις που προκάλεσαν διεθνή πολιτικό σάλο

Απόστολος Λυκεσάς

Ο,τι έχει απομείνει σήμερα από 

τις φυλακές Επταπυργίου

 (Γεντί Κουλέ) στη Θεσσαλονίκη 

| ΑΠΕ - ΜΠΕ / ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ

ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ

Μα ποιος κλείδωσε τις φλόγες μας

σ’ αυτό το πνιγηρό και σκοτεινό μπουντρούμι;

Γιατί να τρεμοσβήνουμε

εμείς που απειλούσαμε να πυρπολήσουμε

τις παρυφές του κόσμου;

Σφίξε τα δόντια! Κράτα γερά.

Μη φύγεις! Μην κλάψεις!

Καμιά φυγή. Κανένα δάκρυ.

Ενα ποτάμι φως και ένα ποτήρι γάργαρο νερό

κάνουν σπονδή στη λευτεριά,

μέσα στην απαλάμη του λαού μας.*

Νίκος Χλωρός

Συγκοινωνίες: μεταρρύθμιση με κοινωνικό πρόσημο

Συγκοινωνίες: μεταρρύθμιση με κοινωνικό πρόσημο

Γιάννης Α. Μυλόπουλος*

AP Photo/Yorgos Karahalis

Το πραγματικό ερώτημα σήμερα για τις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης δεν είναι αυτό που τεχνηέντως θέτει στον δημόσιο διάλογο η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση, αν δηλαδή οι αστικές συγκοινωνίες πρέπει να παραμείνουν ιδιωτικές ή να περάσουν στον έλεγχο του Δημοσίου.

Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο «ιδιωτικός» είναι ένας οργανισμός όταν διά νόμου λειτουργεί μονοπωλιακά και επιπλέον επιδοτείται αδρά από το κράτος. Κι αυτό, γιατί ούτε η έννοια τού επί δεκαετίες μονοπωλίου, που καταργεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό, ούτε όμως και η πρόβλεψη της συστηματικής κρατικής επιδότησης συνάδουν με τον ιδιωτικό χαρακτήρα ενός οργανισμού.

Στο στόχαστρο μιας δοτής ταξικής Δικαιοσύνης

Κυβέρνηση και αιρετή Τοπική Αυτοδιοίκηση

Στο στόχαστρο μιας δοτής ταξικής Δικαιοσύνης

Κωστόπουλος Τρύφωνας

Pablo Picasso,  1914-15 

(Still Life with Compote and Glass)

"Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα να αλλάξουν" Τζουζέπε Λαμπεντούζα 

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας έχει κυριολεκτικά αναστατώσει ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Άλλωστε, με την αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα απαιτούνται από μετακλητούς υπαλλήλους μέχρι την πλήρωση Διοικητικών Συμβουλίων και Οργανισμών περίπου 30.000 στελέχη. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 60.000 στελέχη από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είτε βρέθηκαν ή κινδυνεύουν να βρεθούν στην «ανεργία». Όλο αυτό το κατεστημένο έχει πάθει στην κυριολεξία βέρτιγκο. Φωνασκεί με περίσσεια υποκρισία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δέθηκαν με τις καρέκλες και τα υπογράφουν όλα. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Αισθάνονται σαν το ψάρι έξω από το νερό. Κατέχουν την εξουσία από καταβολής νεοελληνικού κράτους. Όλοι τους θέλουν εξουσία και χρήμα. Σαν βδέλλες απομυζούσαν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ προς ώρας τούς χαλά τα σχέδια. Όλο αυτό το στελεχικό δυναμικό έχει σημάνει γενικό προσκλητήριο για την επάνοδό του στις μόνιμες καρέκλες, τις οποίες προς στιγμή ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του, τους έχει στερήσει.