Ολλανδικό χαστούκι για τις παράνομες επαναπροωθήσεις

Ολλανδικό χαστούκι για τις παράνομες επαναπροωθήσεις

Δημήτρης Αγγελίδης

AP Photo/Emrah Gure

Με επιστολή της η Συμβουλευτική Επιτροπή Μεταναστευτικών Υποθέσεων της Ολλανδίας προτείνει να μπει τέλος σε κάθε υποστήριξη στην Ελλάδα από τους Ολλανδούς για να μη θεωρηθούν συνένοχοι στις παράνομες ενέργειες των ελληνικών αρχών στα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα.

Να σταματήσει κάθε οικονομική και υλική υποστήριξη στην Ελλάδα για το προσφυγικό, προτείνει με αναλυτική επιστολή της στην ολλανδική κυβέρνηση και την ολλανδική Βουλή η Συμβουλευτική Επιτροπή Μεταναστευτικών Υποθέσεων της Ολλανδίας, προειδοποιώντας ότι διαφορετικά κινδυνεύει η χώρα να καταστεί νομικά συνυπεύθυνη για τις παράνομες επαναπροωθήσεις των ελληνικών αρχών στα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα.

Θρησκεία και φανατισμός

Θρησκεία και φανατισμός

Άρης Αλεξανδρής

Οι φανατικοί θρησκευόμενοι δεν βλέπουν την πίστη τους ως δικαίωμα που αφορά τους ίδιους και μόνο, αλλά ως προνόμιο που απολαμβάνουν πλήρως υπό τον όρο να επιβληθεί ιδεολογικά και στους υπολοίπους. Η πίστη τους μοιάζει να αποκτά αξία μόνο συγκρουσιακά – όταν δηλαδή έρχεται σε ρήξη με τη μη πίστη. Παράλληλα, έχουν μια περίεργη αντίληψη περί σεβασμού: δεν τους αρκεί η ελευθερία να πιστεύουν ό,τι θέλουν, να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ανεμπόδιστοι και να ζουν την ιδιωτική τους ζωή σύμφωνα με τους κανόνες που προβλέπει το δόγμα τους. Αν το κοινωνικό περιβάλλον δεν συμπορεύεται με τις αρχές τους, δυσανασχετούν. Αν τολμήσει, δε, και εκφράσει την αντίθεσή του προς τις αρχές τους, οι φανατικοί νιώθουν βαθιά προσβεβλημένοι. Κι εκεί ξεκινά η περιπέτεια: η προσβολή τους δεν είναι σαν τις άλλες προσβολές· είναι ηθικά απαράδεκτη, προκαλεί ιερή οργή και εγείρει αξιώσεις απολογίας και άμεσης αποκατάστασης. Παρά τη δομική αυτοπεποίθησή τους, οι φανατικοί θρησκευόμενοι εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την επιβεβαίωση των μη φανατικών.

Δέκα θέσεις για τη «μητέρα όλων των μαχών»

Κώστας Καλλωνιάτης

Άμεση αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, από την εθνική συλλογική σύμβαση μέχρι τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις

Όπως πολύ σωστά έχει τονίσει ο Αλέξης Τσίπρας, οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικού κράτους θα αποτελέσουν και το πεδίο όπου οι δυνάμεις της εργασίας θα δώσουν τη «μητέρα όλων των μαχών».

Για τον σκοπό αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. οφείλει να τους εξοπλίσει με τα κατάλληλα όπλα, δηλαδή τις προτάσεις εκείνες που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους σε διεκδικήσεις μιας πραγματικά αριστερής, ριζοσπαστικής πολιτικής για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Στο πλαίσιο λοιπόν επεξεργασίας και εμπλουτισμού των θέσεων του Σχεδίου Προγράμματος (Σ.Π.), το οποίο ήδη συζητείται στο κόμμα και την κοινωνία, προτείνουμε επιλεκτικά τις εξής δέκα θέσεις:

Η Αρχή της Ισονομίας και ο Ανέμελος Happy Traveller

Η Αρχή της Ισονομίας και ο"Ανέμελος  Happy Traveller "

Ο συνωστισμός και τα τραπεζώματα της Ικαρία απέδειξε ότι η , έστω και μισή , συγγνώμη του Πρωθυπουργού για την ανεμελιά της Πάρνηθας ήταν καθαρά υποκριτική.

Ο κ Μητσοτακης είτε από έλλειμμα ενσυναίσθησης, είτε από πλεόνασμα αλαζονείας , για μια ακόμη φορά μας ξεκαθάρισε , ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι αυλικοί του , είναι υπεράνω των νόμων που η κυβέρνησή του θεσπίζει .

Η ατομική ευθύνη που επικαλούνται κάθε φορά που αποτυγχάνουν τα μετρά τους φαίνεται να αφορά μόνο τους άλλους.

Συγκινητική και η προσπάθεια των , μπουκωμένων με κρατικό χρήμα , ΜΜΕ να αποκρύψουν το γεγονός αλλά ευτυχώς υπάρχουν πολίτες που αναλαμβάνουν το έργο των "δημοσιογράφων " και τα κοινοποιούν στα social media.

Picasonidis40c

Κλείσαμε το θέατρο του Κιμούλη και ξεμπερδέψαμε; Αμ δε...

Κλείσαμε το θέατρο του Κιμούλη και ξεμπερδέψαμε; Αμ δε...

ΜΑΝΏΛΗΣ ΜΟΥΣΤΟΣ

Αν έχεις σπουδάσει Ιατρική και παρακολουθείς αυτές τις μέρες τις αποκαλύψεις για τον Κιμούλη και τα όσα ελεεινά συμβαίνουν στο θέατρο, δεν μπορείς να μην κάνεις την θλιβερή συσχέτιση με τα όσα έχεις ζήσεις (ή ζεις) μέσα στη σχολή ή στα νοσοκομεία.

Δυστυχώς έχουμε κι εμείς τους "Κιμούληδες" μας. Καθηγητές μαχαραγιάδες και αρχιτραμπούκοι που με ύφος χιλίων καρδιναλίων απαιτούν την ολοκληρωτική υποταγή από τον φοιτητή, την νοσηλεύτρια, τον ειδικευόμενο. Νάρκισσοι, αλαζόνες και καβαλημένοι που την έχουν δει μικροί θεοί ενώ έχουν επιβάλει συνθήκες λατρείας μέσα στις κλινικές τους λες και είναι ο Μάρλον Μπράντο στο Αποκάλυψη Τώρα! Δεν θα ακούσεις ποτέ να αναφέρονται σε αυτούς με το μικρό τους όνομα ή το επίθετο τους. Ο κος Καθηγητής θέλει έτσι τους φακέλους, ο κος Καθηγητής πάντα ξεκινάει επίσκεψη στις 6:30, ο κος Καθηγητής πριν τα χειρουργεία ακούει αυτή τη μουσική. Ακόμα κι όταν είσαι με συναδέλφους στα λιοντάρια για καφέ μιλάνε για αυτόν χαμηλόφωνα κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά και τρέμει το φυλλοκάρδι τους. Κανονική τρομοκρατία!

Η αντίφαση κραυγάζει

Η αντίφαση κραυγάζει

Τάσος Παππάς

EUROKINISSI/ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι». Αυτό έχουν πει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτό λέει και η σημερινή. Το σκεπτικό είναι σαφές. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δεν απαγορεύεται η έκφραση γνώμης. Ολοι δικαιούνται να έχουν άποψη, να την καταθέτουν δημοσίως και να διεκδικούν να γίνει πλειοψηφική. Ολοι δικαιούνται να συγκροτούν κόμματα και οργανώσεις, να απεργούν, να διαδηλώνουν ζητώντας από την εκλεγμένη κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

Πολιτικές σκοπιμότητες στην πλάτη των ΑμΕΑ

Πολιτικές σκοπιμότητες στην πλάτη των ΑμΕΑ

Αντα Ψαρρά

Πολιτική και μιντιακή θύελλα ξεσήκωσε για εκατοστή φορά η ανάρτηση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη. Τη φορά αυτή ο υπουργός, θέλοντας να καυτηριάσει την ταύτιση του υποψήφιου ευρωβουλευτή της Ν.Δ., κ. Κυμπουρόπουλου, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε ό,τι αφορά την πρόθεση του δεύτερου να καταργήσει τα βοηθητικά επιδόματα, με τρόπο απρεπή τον κατέκρινε για χρήση ευνοϊκών ρυθμίσεων προκειμένου να διοριστεί στο ΕΣΥ.

Οσο κατακριτέα όμως είναι η εκ των υστέρων προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανασκευάσει τα όσα είπε για τα επιδόματα, το ίδιο κατακριτέα είναι και η ανάρτηση Πολάκη που μέμφεται τον κ. Κυμπουρόπουλο διότι ενώ ταυτίζεται με τον αρχηγό του κάνει χρήση ο ίδιος των ειδικών δικαιωμάτων που παρέχει ο νόμος στα άτομα με αναπηρία.

Δέσμευση Τσίπρα στη μητέρα του Ζακ

Η απάντηση του Αλ. Τσίπρα στην επιστολή της μητέρας του Ζακ

Δέσμευση Τσίπρα στη μητέρα του Ζακ

Ντίνα Δασκαλοπούλου

«Οσα συνέβησαν και οδήγησαν στον θάνατο του Ζακ συνιστούν έναν εφιάλτη» - αυτή η φράση, που συνοψίζει τη στάση του πρωθυπουργού απέναντι στη δολοφονία του νεαρού ακτιβιστή αλλά και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που ανέδειξε, εμπεριέχεται στην επιστολή με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας απαντά στην Ελένη Κωστοπούλου και στην επιστολή της, που έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα μας στις 24 Οκτωβρίου.

Η μητέρα του Ζακ απευθύνθηκε στον Αλέξη Τσίπρα ζητώντας του να μεριμνήσει για τη δίκαιη τιμωρία όσων συμμετείχαν στη δολοφονία του παιδιού της. Η κ. Κωστοπούλου είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος της επιστολής στον τρόπο που λειτούργησε η Ελληνική Αστυνομία, όπως αποκαλύφθηκε από το βίντεο που δημοσιοποίησε η «Εφ.Συν.» στις 27/9.

Ο Ζακ κι η μωβ σκιά

Ο Ζακ κι η μωβ σκιά

Μαργαρίτα Ικαρίου

Την ιδεολογική αοριστολογία του καναπέ έσκισε στα δυο η ύστατη ανάσα του Ζακ. Σαν έκθεμα γκροτέσκο σε γυάλινη σπασμένη προθήκη, ένα ημιθανές σώμα που το χτυπά ανηλεώς το μίσος και μια ζέχνουσα, επικίνδυνα εξαπλωμένη, εμετική και ματωμένη «αυτοδικία». Τους κανόνες δικαίου, τους ορίζει και εφαρμόζει ένα ευνομούμενο κράτος. Όχι το παπούτσι που κλωτσά μετά μανίας ένα κεφάλι…

Η αυτοδικία με άλλοθι την εγκληματικότητα, σε μια χώρα που εγκληματεί μακροχρονίως κατά των πολιτών της. Κλωτσάμε το μικροληστή μέχρι θανάτου. Τους λωποδύτες, τους καταχραστές, τους αρχικλέφταρους, τους τυμβωρύχους της εξουσίας, τους αποθεώνουμε. Ή, ακόμη χειρότερο, τους ψηφίζουμε...

Εργασιακή μεταρρύθμιση, το μεγάλο ψέμα της ευρωκρίσης

Εργασιακή μεταρρύθμιση, το μεγάλο ψέμα της ευρωκρίσης

Χάραλντ Σούμαν, Νικόλας Λεοντόπουλος*

Βαφτίστηκαν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Εφαρμόστηκαν ή εφαρμόζονται σαν να ήταν αλάθητο θρησκευτικό δόγμα παντού, από τη Γερμανία ώς τη Ρουμανία και από την Ελλάδα ώς τη Γαλλία. Και όμως δέκα χρόνια από την αρχή της ευρωκρίσης και δεκαπέντε από τη γερμανική «Ατζέντα 2010», που έγινε το υποχρεωτικό πρότυπο για όλη την ήπειρο, δεν υπάρχει κανένα εμπειρικό δεδομένο που να αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας –τουναντίον: ακόμα και οι πιο συντηρητικοί φορείς (Κομισιόν, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ) παραδέχονται πλέον, άλλοτε ανοιχτά άλλοτε εμμέσως, πως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν και πως είναι ώρα αλλαγών.

Ρατσιστικός, ομοφοβικός εκτροχιασμός Αμβρόσιου

Ρατσιστικός, ομοφοβικός εκτροχιασμός Αμβρόσιου

EUROKINISSI / ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ

Με την κραυγή «είσαι προστάτης των γκέι» ο μητροπολίτης Καλαβρύτων επιτίθεται με σφοδρότητα στον υπουργό Δικαιοσύνης και στην κυβέρνηση κάνοντας λόγο για «κόκκινη χούντα». Εμμένει στους ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς και στο διχαστικό κήρυγμα.

Πρόκειται για τη δεύτερη επιστολή του κ. Αμβρόσιου (σ.σ. αναρτήθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο) προς τον Σταύρο Κοντονή, στον οποίο απευθύνει το ερώτημα «ποιο είναι το μεγαλύτερο αδίκημα: να γράφεις κάπου το "φτύστε τους" ή να επιδεικνύεις με θρασύτητα ότι είσαι "τοιούτος";» και τον οποίο καλεί να πάρει θέση αν είναι «εργάτης της Δικαιοσύνης ή προστάτης των Gays;»

Για την 8η Μαρτίου

Για την 8η Μαρτίου

Οταν το 2018 διεκδικείς, όχι ως γυναίκα, αλλά ως πολίτης, αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για να προχωρήσει η κοινωνία, είναι σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο αυτόν. Τα δικαιώματα των γυναικών είναι τα δικαιώματα της μάνας μας, της κόρης μας, αλλά και του πατέρα μας, του γιου μας, όσο κι αν κάποιοι αρνούνται να το κατανοήσουν.

Πώς θα παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας, πώς θα δημιουργήσουμε τους αυριανούς πολίτες, όταν αφήνουμε τις γυναίκες, τις μανάδες, τις κόρες μας απροστάτευτες απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, στον ρατσισμό, στην κακοποίηση.

Πόσο χρόνο και πόση φαιά ουσία και ψυχική δύναμη αναγκάζονται οι γυναίκες να ξοδεύουν -στην Ελλάδα της κρίσης- για να βρουν τρόπο να τα φέρουν βόλτα, ώστε να πληρωθεί το νοίκι, να γεμίσει η κατσαρόλα, να πληρωθούν τα αγγλικά του παιδιού, χωρίς να του στερήσουν ένα παιχνίδι. Αλλά και να στηρίξουν τον άνεργο σύζυγο και τον χαμηλοσυνταξιούχο γονιό, που δεν έχει ούτε για τα φάρμακά του.

Βασικά ερωτήματα από την επίσκεψη Ερντογάν

Βασικά ερωτήματα

Σωτήρης Ρούσσος*

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Η αντίληψη που υποστηρίζει ότι για να προσκαλέσουμε έναν αρχηγό κράτους πρέπει να προεξοφλούνται χειροπιαστά αποτελέσματα και επίλυση σοβαρών προβλημάτων, είναι ανεδαφική 

Τα βασικά ερωτήματα από την επίσκεψη Ερντογάν είναι γιατί έγινε και τι αποκομίσαμε από αυτήν. Oι αντιρρήσεις στην επίσκεψη αυτή έρχονται από δύο σχολές σκέψης. Η πρώτη θεωρεί και σωστά ότι το καθεστώς Ερντογάν καταπατά βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες και συνεπώς δεν θα πρέπει να το «επιβραβεύσουμε» με μία επίσημη επίσκεψη.

Paradise... Κουφοντίνας

Paradise... Κουφοντίνας 

H άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα μπορεί και να ήταν η ιδανική διέξοδος... προς τον παράδεισο για τη Νέα Δημοκρατία. Το ηγετικό μέλος της 17 Νοέμβρη, καταδικασμένος σε 11 φορές ισόβια και 20 χρόνια κάθειρξη, πέρασε σήμερα την πύλη των φυλακών Κορυδαλλού, κάνοντας χρήση της διήμερης άδειας που του ενέκρινε, με βάση την προβλεπόμενη νομική διαδικασία, το συμβούλιο των φυλακών. Και, ταυτόχρονα, άνοιξε και την πύλη διαφυγής της ΝΔ από την θύελλα για τα Paradise Papers και την εμπλοκή του ονόματος της Μαρέβα Μητσοτάκη στο φορολογιό παράδεισο των offshores.

Η άγρια "κανονικότητα" της Νέας Δημοκρατίας

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ 

Η άγρια "κανονικότητα" της Νέας Δημοκρατίας

Πάνος Λάμπρου

Την επιστροφή στην… κανονικότητα του σωφρονιστικού συστήματος πρότεινε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, λίγες ώρες μετά την επίσημη τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την πρόθεσή της να καταθέσει τροπολογίες για την κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου και την επαναφορά των φυλακών υψίστης ασφαλείας, των φυλακών τύπου Γ δηλαδή.

Η κανονικότητα τους

Και όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. λέει ‘’κανονικότητα’’ εννοεί, ασφαλώς, την εικόνα της αθλιότητας που υπήρχε μέσα στις φυλακές πριν τη ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου. Με στοιβαγμένους ανθρώπους σε άθλια κελιά και διαδρόμους. Με το ψυχιατρείο χωρίς ψυχίατρο και εκτός ΕΣΥ. Με φυλακές, που οι κρατούμενοι δεν θα έχουν τα στοιχειώδη δικαιώματα. Με τη γνωστή, για δεκαετίες, συνεχή τιμωρητική λογική, με το άβατο, τα πειθαρχικά μπουντρούμια, τα μπλε κελιά, τις σωφρονιστικές αυθαιρεσίες, τις απορρίψεις, την αναχρονιστική και βαθιά συντηρητική αντίληψη του περισσευούμενου κόσμου.

Η αυτοκέφαλη και η δεξιά αρωγός της

Η αυτοκέφαλη και η δεξιά αρωγός της

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου*

«Μέσα σ’ αυτό το νταλαβέρι των φουσκωμένων διάνων χάνεται ο άνθρωπος, είτε πιστός είτε άπιστος, είτε κορμί είτε ψυχή. Αν είναι πιστός, τότε αποτελεί αντικείμενο δικαιοδοσίας τους: θα τον βαφτίσουν, θα τον παντρέψουν και στο τέλος θα τον κηδέψουν. Με το αζημίωτο, φυσικά»

Από κεκτημένη μάλλον ταχύτητα και πάλι η Δεξιά ανέλαβε τον παραδοσιακό ρόλο του αρωγού και συμπαραστάτη της Εκκλησίας στη διαχείριση των κορμιών των πολιτών σε μια χαρούμενη (κρύβεται η χαρά;) εκούσια -αμοιβαία- εκμετάλλευση.

Το μαύρο μέτωπο της συντήρησης

Το μαύρο μέτωπο της συντήρησης

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Η όλη συζήτηση στη Βουλή για το θέμα της ταυτότητας φύλου, ίσως ήταν η πιο αποκαλυπτική για την ένταξη, σήμερα, των πολιτικών δυνάμεων στην πρόοδο ή στη συντήρηση

Αυτό το παιδί με τα πολλά πτυχία προσπαθεί να κατέβει στο επίπεδο των ψηφοφόρων της Ακροδεξιάς ή απλώς είναι ένας ακόμη κλώνος με μόνο προσόν το «βαρύ» επίθετο κτηθέν στα χρόνια που τις κυβερνήσεις όριζαν το παλάτι και οι πρεσβείες;

Μια νίκη με ταυτότητα

Μια νίκη με ταυτότητα

Βαγγέλης Καραγεώργος

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Ο νόμος για την ταυτότητα φύλου στην πράξη αφορά ένα μικρό κλάσμα του πληθυσμού. Αυτό ίσως οδηγήσει κάποιους στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η ψήφισή του δεν αποτελεί κάποιο σπουδαίο πολιτικό επίτευγμα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Κατ’ αρχήν, η γκέι κοινότητα και τα διεμφυλικά άτομα το βίωσαν ως μια τεράστια νίκη, ως αποκατάσταση πολύχρονων αδικιών κι ως έναν καλό λόγο για να ελπίζουν ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα στο μέλλον.

Η ψήφιση του νόμου, όμως, αποτελεί και σημαντική πολιτική νίκη που είναι ευκολότερο να την αντιληφθεί κάποιος αν αναλογιστεί πώς θα ήταν τα πράγματα αν στη Βουλή υπήρχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η τυχόν καταψήφιση του νομοσχεδίου θα είχε συνέπεια σχεδόν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων να εξαγάγει το συμπέρασμα ότι η κατίσχυση έναντι της Εκκλησίας και των συντηρητικών μηχανισμών του βαθέος κράτους είναι αδύνατη.

Ελλάδα, η χειρότερη χώρα της Ε.Ε. για να είσαι γυναίκα

Ελλάδα, η χειρότερη χώρα της Ε.Ε. για να είσαι γυναίκα

anthropina-dikaiomata.jpg

Χριστίνα Πάντζου

Ο Δείκτης Ισότητας της EIGE τεκμηρίωσε αυτό που γυναικείες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισημαίνουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: η απουσία της διάστασης φύλου στις πολιτικές που έχουν αναληφθεί, και ιδίως για τη διαχείριση της κρίσης, έχει επιδεινώσει δραματικά τις συνθήκες ζωής των γυναικών στην Ελλάδα βαθαίνοντας τις ανισότητες.

Η Ελλάδα αναδείχτηκε για ακόμη μία φορά (όπως και το 2010 και το 2012) τελευταία στην Ε.Ε. στα θέματα ισότητας φύλου (με βαθμολογία 50 έναντι 66,2 κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.) και το μοναδικό κράτος-μέλος που τη δεκαετία 2005-2015 επιδείνωσε τις επιδόσεις της σε τρεις τομείς: στο χρήμα (-1,2 μονάδες), στην υγεία (-1,5 μονάδες) και στον χρόνο (-1,5 μονάδες).

Η πολιτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας

Η πολιτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας

Αντα Ψαρρά

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Η χθεσινή στάση της Ν.Δ. στο Κοινοβούλιο που την έβαλε απέναντι σε ένα τόσο ουσιώδες για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτημα κατέληξε σε μια πολιτική ήττα που θα επηρεάσει έντονα το εσωτερικό του κόμματος. Στην προσπάθειά του να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στο κόμμα του ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σπασμωδική απόφαση της τελευταίας στιγμής κατάφερε και πάλι να αστοχήσει.

Μετά τα αποτυχημένα συνεχή του αιτήματα για εκλογές και την πρωτοφανή επιλογή να εξαρτά την ψήφο των βουλευτών του από το τι θα πράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ., έχασε χθες όχι μόνο μια κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση αλλά και τη συμπόρευση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων στα ζητήματα ψηφοφοριών.