Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα

Φρόσω Μαγκαφοπούλου

Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει. Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.

Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.

Η αυτοκέφαλη και η δεξιά αρωγός της

Η αυτοκέφαλη και η δεξιά αρωγός της

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου*

«Μέσα σ’ αυτό το νταλαβέρι των φουσκωμένων διάνων χάνεται ο άνθρωπος, είτε πιστός είτε άπιστος, είτε κορμί είτε ψυχή. Αν είναι πιστός, τότε αποτελεί αντικείμενο δικαιοδοσίας τους: θα τον βαφτίσουν, θα τον παντρέψουν και στο τέλος θα τον κηδέψουν. Με το αζημίωτο, φυσικά»

Από κεκτημένη μάλλον ταχύτητα και πάλι η Δεξιά ανέλαβε τον παραδοσιακό ρόλο του αρωγού και συμπαραστάτη της Εκκλησίας στη διαχείριση των κορμιών των πολιτών σε μια χαρούμενη (κρύβεται η χαρά;) εκούσια -αμοιβαία- εκμετάλλευση.

Γίνεται η αγάπη μίσος;

Γίνεται η αγάπη μίσος;

Της Κάτιας Ηγουμενάκη

Περιπλανώμενη στην πόλη τους συνάντησα τυχαία. O Άντρας πάρκαρε στην άκρη του άδειου δρόμου και βγήκε από ένα παλιό αυτοκίνητο. Μεσήλικας, ισχνός, με γκρίζα μαλλιά και μουστάκι. Απέναντι στεκόταν η Γυναίκα – υπολόγισα λίγο μεγαλύτερή του. Τον περίμενε. Κοντούλα, μελαχρινή, μαύρα ρούχα και μάτια. Κοιτάχτηκαν μερικά δευτερόλεπτα. Παύση προ λόγου. Ένα δευτερόλεπτο… δύο… τρία… Βλέμματα σπαθιά. Εκείνη μίλησε πρώτη:

elpizw mia mera na me prose3eis

elpizw mia mera na me prose3eis

oldboy

Μάλλον κάπως έτσι λειτουργεί ο έρωτας, όπως υπαινίσσεται ο -κατά πάσα πιθανότητα- έφηβος φίλος μας: ως μια ελπίδα προσοχής. Μπορούμε δηλαδή να τον δούμε να νιώθει, όσο εκείνη δεν τον προσέχει, αόρατος. Κι αυτός της επισημαίνει ακριβώς ότι είναι ορατός και υπαρκτός και αυθύπαρκτος και ξεχωριστός από όλους τους άλλους συμμαθητές. Υπάρχω, της λέει, είναι σαφές ότι υπάρχω, εγώ το ξέρω ότι υπάρχω, αυτό που βράζει μέσα μου με πείθει ότι υπάρχω, αλλά αν δεν σταθεί επιτέλους το βλέμμα σου επάνω μου, αν δεν με εντοπίσεις επιτέλους, αν δεν με προσέξεις επιτέλους, αν δεν καταλάβεις επιτέλους ότι είμαι άξιος της προσοχής σου, αν δεν αξιωθώ επιτέλους το βλέμμα σου, θα μένω πάντα κι εγώ με την αμφιβολία για το πόσο ορατός είμαι, για το πόσο ξεχωριστός είμαι, για το πόσο αξίζω να προσεχτώ. Πρόσεξέ με. Με το βλέμμά σου ανάσυρέ με από τους αόρατους.

Περί...έρωτος

Σταματάμε να ερωτευόμαστε όταν η ζωή μας εξασφαλίζει κάρτα απεριορίστων διαδρομών μεταξύ τρέλας και λογικής

BadArts

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν περνάμε πιο καλά όταν είμαστε σε παρέα και τρώμε και πίνουμε και γλεντάμε παρά μόνοι μας σε μια σπηλιά στο βουνό, τότε μας επιτρέπεται να παρατηρήσουμε ότι η ελευθερία είναι εξάρτηση. Η επισήμανση αυτή μας επιτρέπει να παρατηρήσουμε επίσης ότι δεν υπάρχει ελευθερία, όπως την εννοούμε, ως απουσία δεσμεύσεων και περιορισμών, για την κρυστάλλωση της οποίας την ευθύνη φέρνει ο αγγλικός κτητικός ατομικισμός (του Χομπς εννοώ, με τη θεωρία του για την ελευθερία των κινήσεων του ατόμου)· η ελευθερία είναι μια έννοια που περιγράφει μια μετάβαση από μια εξάρτηση στην άλλη – ακόμα κι αν το δούμε το θέμα ετυμολογικά: η ελευθερία, που σημαίνει ερχομός (ελεύσομαι, Ελευσίνα, Ειλήθυια, η θεά του τοκετού) είναι η γέννα, η γέννηση, η οποία ασφαλώς είναι μετάβαση από μια εξάρτηση στην άλλη, από την ενδομήτρια ζωή στη ζωή στην κοινωνία.

Η Αλέκα χορεύει υπέροχα

Η Αλέκα χορεύει υπέροχα

Του Θανάση Καρτερού

Αλέκα: Να μην ψάχνουμε να σας βάζουμε προσωπικούς χαρακτηρισμούς. 
Άδωνις: Ευχαριστώ που δεν κάνετε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.

Αλέκα: Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται ποιος είναι dealer ποιανού. 
 Άδωνις: Η στάση σας είναι εξαιρετικά συνεπής με την ιδεολογία σας... η συζήτηση εξελίχθηκε στο αν θα προστατεύσουμε τις άλφα ή τις βήτα βιομηχανίες και το ΚΚΕ δεν είχε καμιά δουλειά να μπλέξει σε όλο αυτό.

ΕΧΩ ΓΚΡΑΜΣΙ, ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΧΩ ΓΚΡΑΜΣΙ… ή αλλιώς, ένας στοχασμός περί έρωτος και επανάστασης.

ΕΧΩ ΓΚΡΑΜΣΙ, ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΧΩ ΓΚΡΑΜΣΙ… 

 ή αλλιώς, ένας στοχασμός περί έρωτος και επανάστασης.

του Αποστόλη Ασπράγκαθου

Τη χθεσινή ημέρα, ένεκα της εορτής του έρωτος (Άγιος Βαλεντίνος γαρ), διαπιστώσαμε όλοι φαντάζομαι τον κατακλυσμό διαφόρων μικρών και μικρότερων “ερωτικών”στο διαδίκτυο. Αν είσαι αριστερός (όπως στην περίπτωση του γράφοντος) είσαι εξαρχής ψιλιασμένος απέναντι σε όλη αυτή τη φάση, είτε αυθόρμητα είτε εμπεριστατωμένα, οπότε μικρή σημασία δίνεις σε όλα αυτά, μπορεί μάλιστα να τα χλευάζεις κιόλας. Μάλιστα, το να το “βιώνεις” όλο αυτό το νταλαβέρι των γλυκανάλατων χαχανητών μέσω του facebook, σου υποδεικνύει εκκωφαντικά και το ρηχό και επιδερμικό του πράματος. Πέραν της αισθητικής κονσέρβας που έχουν οι εκάστοτε αναρτήσεις αυτές καθαυτές, είναι και το ίδιο το μέσο που το επιτείνει. Αναρτήσεις λίγων λέξεων από δω κι από εκεί, τετριμμένα σχόλια που αναμασούνται στα διάφορα “πηγαδάκια” και εσύ να “πλοηγείσαι” σε όλα αυτά αφιερώνοντας δύο δευτερόλεπτα στο καθένα, άντε το πολύ κι άλλο ένα για τον γράφοντα ή τον αναρτούντα.