Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Δημήτρης Σαρρής

Πριν από ακριβώς 30 χρόνια, ως έφηβος και μέσα στα πλαίσια μιας οικογενειακής εκδρομής από την Κέρκυρα, βρέθηκα για πρώτη φορά στους Άγιους Σαράντα, ακριβώς απέναντι από το μεγάλο νησί του Ιονίου. Εκείνη η επίσκεψη, εκείνη την εποχή, όταν για πρώτη φορά ακούγαμε για τους φτωχούς μετανάστες που έρχονταν από εκεί, για το “Σύστημα” που κατέρρευσε, για τη φτώχεια και για τη μαζική φυγή..

Πού πέφτουν τα Σεπόλια;

Πού πέφτουν τα Σεπόλια;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που διδάσκει ρητορική, πώς να μιλάτε καθαρά, πώς να μιλάτε νηφάλια κ.τ.λ., αδυνατεί να προφέρει σωστά το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που το έμαθαν πια όλα τα πιτσιρίκια, Ελληνάκια και Αμερικανάκια, μαγεμένα από τα κατορθώματα του Greek Freak; Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που δεν του ξεφεύγει τίποτε, άφησε να του ξεφύγει το όνομα ενός μπασκετμπολίστα που έγινε δεκτός στο Μέγαρο Μαξίμου, στις 2 Ιουλίου 2013, από τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά; «Τιμάς τα ελληνικά χρώματα» του είχε πει ο κ. Σαμαράς, έστω με εθνική υποκρισία και ιδιοτέλεια, αφού ως αρχηγός της Ν.Δ. ήταν σφοδρός πολέμιος του νόμου περί ιθαγένειας. Τι ήταν τότε ο άνθρωπός μας που δεν μπορεί να πει «Αντετοκούνμπο» και λέει «Ακενοτούμπο»; Υπουργός του κ. Σαμαρά. Και της Υγείας. Δέκα ημερών υπουργός. Από τις 25 Ιουνίου 2013. Και παρακολουθούσε ευλαβικά ό,τι έλεγε ο πολιτικός προϊστάμενος και ευεργέτης του. Του ξέφυγε η υποδοχή στο Μαξίμου;

Η κοινωνία του φόβου...

Η κοινωνία του φόβου...

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

"Μα πήγε να κλέψει", λέει αμήχανα εκείνη. "Και ο Γιάννης Αγιάννης έκλεψε: Διάβασες τους Άθλιους"; τη ρωτά εκείνος.

Ένας τρομαγμένος άνθρωπος. Ένας άρρωστος άνθρωπος. Προσπαθεί να διαφύγει από την παγίδα.

Στη φάκα μια ζωή. Μια ζωή να χτυπιέται στους τοίχους της απελπισίας του.

Και τα ζώα, συγνώμη τα ανθρωποειδή, μυρίζονται το φόβο και χιμούν. Τον χτυπούν και τον ξαναχτυπούν. Ερεθίζονται από το αίμα και ξαναχιμούν. Είναι τα θρασίμια που μόλις ξεφοβήθηκαν. Γιατί κι αυτοί προϊόντα του φόβου είναι. Ο φόβος τους αφαιρεί την κρίση. Το ενδεχόμενο να χάσουν την ορατότητά τους τους αφιονίζει. Τρελαίνονται στην ιδέα ότι θα χάσουν την ταυτισμένη με την Κατανάλωση της Εικόνας ζωή τους.

Ταιριαστοί στον ρατσισμό

Ταιριαστοί στον ρατσισμό

Κατέ Καζάντη

Η αναίσχυντη, διαρκής αναπαραγωγή της κυρίαρχης, ρατσιστικής, ερμηνείας της πραγματικότητας, που –επιχειρεί να- κολακεύει τις μάζες, με τον προβολέα να φωτίζει και να φετιχοποιεί πότε τα γυναικεία οπίσθια και πότε τα γυναικεία στήθη, δεν είναι υπόθεση να την παραβλέπει κανείς. Δεν είναι καν μια υπόθεση της βιομηχανίας της διασκέδασης, στα πλαίσια της αστικής κοινωνίας. Η αναπαραγωγή τέτοιου στερεότυπου λόγου έχει καταφατικό στην κουλτούρα του φασισμού χαρακτήρα.

Η περίπτωση της τηλεοπτικής εκπομπής του ΣΚΑΪ «Αταίριαστοι» είναι γνωστή: τα βίντεο που χρησιμοποιούνται για το «άνοιγμα» της εκπομπής, δήθεν χιουμοριστικά, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αναμοχλεύουν τον χυδαίο σεξισμό, ο οποίος, δεκαετίες, αιώνες ίσως, χρησιμοποιείται για να διαιωνίζεται η πατριαρχική δομή του συστήματος. Μεταχειρίζονται, λοιπόν, ό,τι πρόχειρα τους προσφέρεται. Κι επειδή το χαστούκι του Κασιδιάρη δεν είναι «πολίτικαλ κορέκτ», κι επειδή «δημοκρατία έχουμε», να μοστράρει κανείς, μεσημεριάτικα, ημίγυμνα γυναικεία κορμιά, ωσάν σφαχτάρια, με φαρδύ πλατύ υπότιτλο «Οι Αταίριαστοι τιμούν την ημέρα της γυναίκας» δεν είναι αστειάκι. Είναι η –όχι και τόσο- νέα μορφή του ρατσιστικού λόγου, ταυτόσημου με τον φασιστικό.

Ως καθηγητής θεολογίας...

Ως καθηγητής θεολογίας...

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ

...Έχω πάψει πια να ασχολούμαι με αυτήν την "σέχτα" που αποκαλείται Εκκλησία της Ελλάδος. Ο λόγος είναι απλός: τόσο μίσος για την εικόνα του Θεού που δεν μας μοιάζει μου φέρνει αποστροφή. Δεν είχα δεν έχω και δεν θα μπορώ να έχω οποιαδήποτε σχέση με ιερωμένους τύπου Αμβρόσιου, Σεραφείμ Πειραιώς και άλλων. Και οι ζωές οι προσωπικές τραγωδίες ανθρώπων δεν είναι παιχνιδίσματα για να περνά ο χρόνος μας Μακαριώτατε Αθηνών. "Ποιος είμαι εγώ για να τους κρίνω " είχε πει ο Ρώμης Φραγκίσκος αναφερόμενος στους ομοφυλόφιλους. Και όταν ακούω από το βήμα της Βουλής την εγκληματική οργάνωση να καλεί την Εκκλησία σε κοινό αγώνα, και από την ιερά μονή Πετράκη άκρα του τάφου σιγή, τότε ανατριχιάζω ακόμη περισσότερο.

Ελλάδα, η χειρότερη χώρα της Ε.Ε. για να είσαι γυναίκα

Ελλάδα, η χειρότερη χώρα της Ε.Ε. για να είσαι γυναίκα

anthropina-dikaiomata.jpg

Χριστίνα Πάντζου

Ο Δείκτης Ισότητας της EIGE τεκμηρίωσε αυτό που γυναικείες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισημαίνουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: η απουσία της διάστασης φύλου στις πολιτικές που έχουν αναληφθεί, και ιδίως για τη διαχείριση της κρίσης, έχει επιδεινώσει δραματικά τις συνθήκες ζωής των γυναικών στην Ελλάδα βαθαίνοντας τις ανισότητες.

Η Ελλάδα αναδείχτηκε για ακόμη μία φορά (όπως και το 2010 και το 2012) τελευταία στην Ε.Ε. στα θέματα ισότητας φύλου (με βαθμολογία 50 έναντι 66,2 κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.) και το μοναδικό κράτος-μέλος που τη δεκαετία 2005-2015 επιδείνωσε τις επιδόσεις της σε τρεις τομείς: στο χρήμα (-1,2 μονάδες), στην υγεία (-1,5 μονάδες) και στον χρόνο (-1,5 μονάδες).

Αυτή που δεν φοβάται τον Πιτσιρίκο

Αυτή που δεν φοβάται τον Πιτσιρίκο

της Δανάης Καρυδάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τον μαύρο σκυλάραπα. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τον ομοφυλόφιλο παλιόπουστα. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τις γυναίκες πουτάνες όταν κάνουν σεξ και αραχνομούνες όταν δεν κάνουν.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τους αγωνιστές του ΕΑΜ που αντιστάθηκαν ενάντια στη Γερμανική κατοχή συμμορίτες.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τους Εβραίους αρουραίους.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λυντσάρεις σκυλάραπες και να κρεμάς τα νεκρά τους κορμιά στα δέντρα προς παραδειγματισμό.

«Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις, φίλε»

«Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις, φίλε»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Ωστε λοιπόν κινδυνεύουμε με πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοίωση. Και με εξισλαμισμό. Είναι σχέδιο. Είναι πλεκτάνη – των Τούρκων, των Εβραίων, των μασόνων, του Σόρος, των Ρότσιλντ, μπορεί και του Κίσινγκερ. Είναι «στημένο κόλπο».

Φιλοξένησα τέσσερις πρόσφυγες στο σπίτι μου και να τι έμαθα

Φιλοξένησα τέσσερις πρόσφυγες στο σπίτι μου και να τι έμαθα

Της Sophia Maier

«Τότε πάρτους στο σπίτι σου εσύ, που είσαι τόσο φιλάνθρωπος». Αυτή ήταν η φράση που άκουγα συχνά από φίλους και γνωστούς σε συζητήσεις για το μεταναστευτικό.

Γιατί αρνούμαι να κατανοήσω τους φόβους και τις ανησυχίες των ανθρώπων για την κατάσταση. Γιατί νομίζω ότι η πολιτική του Seehofer για το άσυλο είναι επικίνδυνη. Και γιατί το βρίσκω χυδαίο να νομιμοποιούμε τους πρόσφυγες που έχουν ξεφύγει από τον πόλεμο, αλλά απεχθανόμαστε τους οικονομικούς πρόσφυγες και τους φερόμαστε σαν παράσιτα.

Ένα σκόπιμα λησμονημένο ολοκαύτωμα

Ένα σκόπιμα λησμονημένο ολοκαύτωμα 

Του Άγγελου ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ*

   Με τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου ξεκινάν οι προσπάθειες των λαών να μαζέψουν τα συντρίμμια τους από τη ναζιστική θηριωδία. Ταυτόχρονα ξεκινά ένας άλλος αγώνας, δυσκολότερος ίσως, αυτός της καταγραφής των θυμάτων και της απόδοσης της δικαιοσύνης. Ένας αγώνας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Στο συννεφάκι των κοινωνικών προνομίων

Στο συννεφάκι των κοινωνικών προνομίων

ΤΗΣ ΦΙΛΙΩΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑ*

Ένα ψυχαναλυτικό σχόλιο, μια συζήτηση για τους ζητιάνους κι ένα κόμικ που κυκλοφορεί στα social media κι εξηγεί εξαιρετικά πώς επιδρά το ταξικό προνόμιο στην επαγγελματική εξέλιξη των ανθρώπων, που υποτίθεται ότι έχουν ίσες ευκαιρίες, μου έφεραν αυτές τις σκέψεις:

Από την αρχή του πολιτισμού οι άνθρωποι βασίζουν σχεδόν κάθε τεχνική πρόοδο και βελτίωση στις υλικές παραμέτρους της ζωής στην υποταγή άλλων ζώντων οργανισμών ή/και άλλων ανθρώπων.

Ο 22χρονος με Σύνδρομο Down που σπουδάζει τουρισμό, θέλει να δουλέψει και βρίσκει απέναντι του το κράτος

Η ιστορία του Ιάκωβου

 Ο 22χρονος με Σύνδρομο Down που σπουδάζει τουρισμό, θέλει να δουλέψει και βρίσκει απέναντι του το κράτος

 Γιάννης Μπελεγρίνης

Έχει αποδειχτεί πολλές φόρες, ότι η Ελλάδα είναι αφιλόξενη για τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Δυστυχώς, το βλέπουμε να συμβαίνει για ακόμα μια φορά, παρότι έχουμε φτάσει στο 2015.

Το αποδεικνύει η ιστορία του Ιάκωβου. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, 22 χρονών, με Σύνδρομο Down. Ο Ιάκωβος κατοικεί στον Άλιμο, έχει τελειώσει το γενικό λύκειο και κατάφερε να περάσει στο Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Τουρισμού Αναβύσσου (Ειδικός Ξενοδοχειακών Υπηρεσιών και Τροφοδοσίας).