Αυτή που δεν φοβάται τον Πιτσιρίκο

Αυτή που δεν φοβάται τον Πιτσιρίκο

της Δανάης Καρυδάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τον μαύρο σκυλάραπα. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τον ομοφυλόφιλο παλιόπουστα. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τις γυναίκες πουτάνες όταν κάνουν σεξ και αραχνομούνες όταν δεν κάνουν.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τους αγωνιστές του ΕΑΜ που αντιστάθηκαν ενάντια στη Γερμανική κατοχή συμμορίτες.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λες τους Εβραίους αρουραίους.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να λυντσάρεις σκυλάραπες και να κρεμάς τα νεκρά τους κορμιά στα δέντρα προς παραδειγματισμό.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να δίνεις την επιλογή στους παλιόπουστες μεταξύ φυλακής και χημικού ευνουχισμού.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να ασκείς το δικαίωμα να σπάζεις στο ξύλο και να βιάζεις την πουτάνα τη γυναίκα σου.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να εκτελείς και να εξορίζεις συμμορίτες στα ξερονήσια.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν εντάξει να οδηγείς αρουραίους σε θαλάμους αερίων.

Δεν είναι πια εντάξει. Μετά από πολύ αγώνα, πολλή κινηματική δράση, πολλές γραμμένες αράδες, πολλές χαμένες ζωές, δεν είναι πια εντάξει.

Δεν είναι «γνώμη» το «να πιάσεις μια γυναίκα από το μουνί ή έναν άντρα από τον πούτσο του χωρίς τη θέλησή τους». Είναι κουλτούρα βιασμού.

Δεν είναι «γνώμη» ότι άνθρωποι στερούνται δικαιώματα για τη θρησκεία μέσα στην οποία έτυχε να ανατραφούν, την υπηκοότητα την οποία έτυχε να γράφει το διαβατήριό τους, το χρώμα δέρματος που έτυχε να τους δώσουν τα γονίδιά τους.

Είναι πολιτική ρατσιστικών διακρίσεων.

Όπως μας διδάσκει η μακρά και αιματοκυλισμένη ιστορία της ανθρωπότητας, η «γνώμη» γίνεται γρήγορα πράξη. Η νοσταλγία για αυτού του είδους την «ελευθερία της έκφρασης» που προσβάλλει, μειώνει, πληγώνει, στοχοποιεί, εκφοβίζει, δέρνει και τελικά δολοφονεί αυτούς που έτυχε να γεννηθούν με λιγότερα προνόμια από εσένα φλερτάρει με τον φασισμό πολύ περισσότερο από την πολιτική ορθότητα.

Αν η πολιτική ορθότητα είναι η μόνη «καταπίεση» και «εκφοβισμός» που έχει βιώσει κάποιος, τότε είναι μάλλον αρκετά προνομιούχος σ’ αυτή τη ζωή.

Αν αυτή λοιπόν είναι η «γνώμη» σου Πιτσιρίκο, τότε κάνε μας τη χάρη και σταμάτα να γράφεις, όπως μας υποσχέθηκες τον προηγούμενο Μάιο. Αρκετό μίσος και ηλιθιότητα έχει ήδη τούτος ο κόσμος.

Το παρόν κείμενο είναι απάντηση σε αυτή την ανάρτηση του Πιτσιρίκου

https://www.thepressproject.gr/