Αλ. Τσίπρας προς Αμίρ: Πάρε την σημαία που σου στέρησαν και να την κρατάς ψηλά

Αλ. Τσίπρας προς Αμίρ: Πάρε την σημαία που σου στέρησαν και να την κρατάς ψηλά

O Πρωθυπουργός υποδέχτηκε πριν από λίγο στο Μέγαρο Μαξίμου τον 11χρονο Αμίρ, ο οποίος συνοδευόταν από τον υπουργό Μετανάστευσης, Γιάννη Μουζάλα και τον αντιδήμαρχο μεταναστών και προσφύγων, της Αθήνας Λευτέρη Παπαγιαννάκη.

Στο Μέγαρο Μαξίμου βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι ο 11χρονος Αμίρ, το προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν που μαζί με την οικογένειά του έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης.

Ο πρωθυπουργός επεφύλασσε ένα δώρο-έκπληξη για τον μικρό Αμίρ. Τού χάρισε την ελληνική σημαία λέγοντας του μιας και δεν σου δώσανε την ελληνική σημαία, θα σου κάνω εγώ μια δώρο. Όπως έγραψε μάλιστα λίγο αργότερα στο λογαριασμό του στο twitter:«Κάποιοι στέρησαν από τον Αμίρ την τιμή να κρατήσει την σημαία μας. Σήμερα του την έδωσα για να θυμάται και να τιμά τις αρχές & τις αξίες μας».

Η ασχήμια του Ωραιόκαστρου!

Η ασχήμια του Ωραιόκαστρου!

ΤΟΥ ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ

Πώς γίνεται και σ’ ένα δήμο των 20.000 κατοίκων, αρκετοί από τους οποίους είναι απόγονοι μικρασιατών προσφύγων, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο φασισμός (ο καθένας και η καθεμιά διαλέγουν ό,τι τους ταιριάζει) να είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της τοπικής κοινωνίας; 

Μιλώ για το Ωραιόκαστρο, το άλλοτε χωριό πάνω από τη Θεσσαλονίκη, που συνδύαζε τις καλύβες των προσφύγων με τις βίλες των τότε πλουσίων (αριστοκράτες αυτοαποκαλούνταν). Μια μερίδα των σημερινών του κατοίκων αποδεικνύουν ότι εκτός από ακροδεξιοί είναι απληροφόρητοι και αγράμματοι, όπως συνήθως συμβαίνει με τους νεόπλουτους. 

Προγραμμένοι Σύροι πολίτες στην Βέροια

prosfiges.jpg

Γιώργος Ν. Ουρσουζίδης*

«Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα

και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με

περιμαζέψατε, γυμνός ήμουν και με

ντύσατε...»

(από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

Πόση αλήθεια, πόση αγάπη, πόση στοργή, πόσο τυχεροί οι χριστιανοί που διδάσκονται ένα τόσο μεστό λόγο, ενώ ορισμένοι τον περιφρονούν και τον αγνοούν. Είναι αδιανόητο!

«Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις, φίλε»

«Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις, φίλε»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Ωστε λοιπόν κινδυνεύουμε με πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοίωση. Και με εξισλαμισμό. Είναι σχέδιο. Είναι πλεκτάνη – των Τούρκων, των Εβραίων, των μασόνων, του Σόρος, των Ρότσιλντ, μπορεί και του Κίσινγκερ. Είναι «στημένο κόλπο».

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Με αφορμή την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το Άουσβιτς στις 15 Μαρτίου 1943

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Για την πορεία μνήμης από την Πλατεία Ελευθερίας στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, με αφορμή την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το Άουσβιτς στις 15 Μαρτίου 1943

Στις 15 Μαρτίου 1943, στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης, σφυρίζει το πρώτο τρένο του θανάτου για το Άουσβιτς-Μπιρκενάου με 2.800 εβραϊκής καταγωγής συμπατριώτες μας, στοιβαγμένους σε σφραγισμένα εμπορικά βαγόνια. Οι «πύλες της κολάσεως» έχουν ανοίξει για τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης.

«Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»

«Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

S​​​​mall city with big hearts». 

Πέντε λέξεις της οικουμενικής κοινής μέσα σε μια ζωγραφισμένη καρδιά. Γύρω από την καρδιά, ονοματεπώνυμα στα αγγλικά και τα αραβικά, και υπογραφές: Issa Al Khedar, Rizan Youssef, κάποια δυσανάγνωστα. Στην κορυφή του χαρτιού, σαν όνομα παραλήπτη: Trikala. Και κάτω από την καρδιά, η επιστολή. Στα αγγλικά. Που, όπως γράφει ο αποστολέας της (και όπως το μετέφρασαν στον Δήμο Τρικκαίων), «δεν είναι αρκετά καλά, ώστε να περιγράψει τις όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους από την πόλη των Τρικάλων».