Ναι ρε, πεινάμε. Τι ζόρι τραβάς;

 Ναι ρε, πεινάμε. Τι ζόρι τραβάς;

ΚΙΜΠΙ

Κι εκεί που είσαι αραχτός στην τραπεζάρα του Μαξίμου -κερασιά νάναι ή βαλανιδιά;- και χαζεύεις το Xiaomi που σου έστειλε ο CEO (αμάν, κινέζικο πάλι, δεν είχε κανένα άιφον, ένα σάμσουνγκ έστω;) και χαζεύεις στη βιντεοκλήση 5G με τον Πιερακάκη, με ταχύτητες φωτός και απίστευτη ευκρίνεια και ήχο κρυστάλλινο και λες «Πόσο παμμέγιστος είμαι, έφερα το 5G στους χλιμίντζουρες πιο γρήγορα κι απ’ τα εμβόλια», αχός βαρύς ακούγεται έξω από το Μέγαρο, «Ποιος παπάρας κάνει φασαρία;», «Μην ανησυχείτε πρόεδρε, το ελέγχουμε κάτι συνδικαλο-άπλυτοι είναι, τους μαζεύουμε. Ενα πανό ανοίξανε μόνο», «Πανό; Και τι λέει; Με βρίζουν;» «Οχι, πρόεδρε. Μια λέξη μόνο έχει. ΠΕΙΝΑΜΕ». «Πεινάμε; Στον Ξανθόπουλο και στον Καΐλα ξεπέσανε. Ποιος πεινάει σήμερα;» 

Κανείς δεν πονάει αυτήν τη δύστυχη πατρίδα;

Κανείς δεν πονάει αυτήν τη δύστυχη πατρίδα;

Μαργαρίτα Ικαρίου

Στο πρώτο μνημόνιο είχα ακόμη τη δουλειά μου και κάτι ψειρολεφτάκια στην άκρη. Δεν είχα λόγο να βγω στους δρόμους -άσε που έκανε και κρύο… Τις δημοκρατικές μου καταβολές και πεποιθήσεις, τις υπερασπιζόμουν σε ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ φίλων, πάνω από άδεια τσιπουρομπούκαλα.

Στο δεύτερο, είχα πια συνηθίσει κι αποστηθίσει όλες τις μίζερες επωδούς της εποχής, τις οποίες επαναλάμβανα εμπλουτίζοντάς τις με αριστερίζουσα φρασεολογία. Το επέβαλε άλλωστε κι η μόδα της εποχής.

Στο τρίτο μνημόνιο, είχα περιπέσει στη βαθιά κατάθλιψη της ασύμμετρης απώλειας. Ό,τι είχα ποθήσει και για ό,τι είχα μοχθήσει, κατέρρεε. Σαν άλλος «μπαλαμός», δεν είχα σπίτι, δεν είχα ελπίδα, ούτε θα με έκλαιγε καμιά πατρίδα.

Πενία και ενσυναίσθηση

Πενία και ενσυναίσθηση

Αδάμ Αδαμόπουλος *

Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε περιοδικό της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Βρετανίας εξετάστηκε η συσχέτιση της κοινωνικο-οικονομικής θέσης ενός ανθρώπου με την εξυπνάδα που διαθέτει, αλλά και με τη σοφία που επιδεικνύει. Ειδικότερα, εξετάστηκε η στάση που επιλέγουν οι άνθρωποι στην αποφυγή και επίλυση συγκρούσεων, στην τεκμηρίωση, υπεράσπιση και προώθηση συμβιβαστικών λύσεων, στην προσπάθεια που καταβάλλει για να υπερκεραστούν οι επιμέρους διαφορές και να δημιουργηθούν, μέσα από τις όποιες αντιθέσεις και εξαιτίας των αντιθέσεων αυτών, καινούργιες συνθέσεις.

«Ζούμε πραγματικά σ’ έναν εφιάλτη της οικονομίας-καζίνο»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

«Ζούμε πραγματικά σ’ έναν εφιάλτη της οικονομίας-καζίνο»

Τάσος Τσακίρογλου

Κάρι Πολάνιι Λέβιτ, Καναδή οικονομολόγος

Η Κάρι Πολάνιι Λέβιτ, στην παράδοση του κοινωνικού κράτους και του ελέγχου της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης, μιλά για την ευρωζώνη, για τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τον αναπτυσσόμενο εθνικισμό στην Ευρώπη. Θεωρεί ότι ο καπιταλισμός-καζίνο υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών και ευνοεί τα υψηλά εισοδήματα εις βάρος των φτωχών. 

• Οπως έχετε πει, το κράτος πρόνοιας και τα συνδικάτα αναδύθηκαν σαν μιαν αυθόρμητη αντίδραση στο δόγμα laissez faire του 19ου αιώνα. Σήμερα που αυτό το κράτος πρόνοιας έχει σχεδόν αποδομηθεί παντού, ποια είναι η προοπτική για τη μεσαία και την εργατική τάξη;

Ο αντίλογος του «μαζί τα φάγαμε»

Η επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών μέσω της θεωρίας της διεφθαρμένης χώρας. Πώς καλλιεργείται η κουλτούρα ατιμωρησίας και πώς πραγματικά πρέπει να μοιραστούν οι ευθύνες.

Ο αντίλογος του «μαζί τα φάγαμε»

Του Βασίλη Παζόπουλου*

Η φράση «μαζί τα φάγαμε» δεν είναι απλώς μια διαπιστωτική πρόταση. Υπονοεί μια διατακτική ερμηνεία: μην ψάχνεις να βρεις τους ενόχους της χρεοκοπίας, γιατί εσύ φταις. 

Πρόκειται για την πιο επιτυχημένη αλλά και για την πιο ύπουλη φράση, που έγινε «σημαία» από τους εκπροσώπους του διεφθαρμένου συστήματος. Βρήκαν τη λύση μέσα από την ενοχοποίηση του συνόλου. 

Όταν όλοι είναι ένοχοι, δεν είναι κανείς ένοχος. Η τέλεια απενεχοποίηση για όποιον έχει λερωμένη τη φωλιά του. 

Το 1% του πλανήτη κατέχει τον μισό παγκόσμιο πλούτο

Το 1% του πλανήτη κατέχει τον μισό παγκόσμιο πλούτο. Αυτό δείχνει μια νέα έκθεση της Credit Suisse

Το 1% του πλανήτη κατέχει τον μισό παγκόσμιο πλούτο

Ο πλούτος των υπερ-πλούσιων αυξήθηκε κι άλλο αφού από το 42,5% του συνολικού πλούτου στον κόσμο, που ήταν το ποσοστό τους στο κορύφωμα της οικονομικής κρίσης, οι πλουσιότεροι του πλανήτη πλέον τώρα κατέχουν το 50,1% ή αλλιώς 140 τρισ. δολάρια.

«Το μερίδιο που κατέχει το 1% ακολουθεί ανοδική πορεία μετά την κρίση. Το 2013 ξεπέρασε τα επίπεδα του 2000 και πλέον σημειώνει νέα ρεκόρ κάθε χρόνο», αναφέρει η ετήσια έκθεση, που επισημαίνει ότι οι ανισότητες έχουν αυξηθεί μετά την κρίση.

Μόνο οι φτωχοί έχουν τύψεις…

Μόνο οι φτωχοί έχουν τύψεις…

Χρήστος Λάσκος *

ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΤΡΥΨΑΝΗ ΦΑΝΗ

Όποιος παρακολουθεί τη διαρκώς επαναλαμβανόμενη «συζήτηση» περί αριστείας εύκολα διαπιστώνει πως ο μεγαλύτερος αριθμός των υπερασπιστών της δύσκολα θα μπορούσε να επικαλεστεί τεκμήρια προσωπικής «αριστείας».

Η μορφωτική υστέρηση της πλειονότητας των ηγετών της «ευρωπαϊκής» αντιπολίτευσης είναι πραγματικά παροιμιώδης. Τόσο, που θα μπορούσαμε να υποθέσουμε –αν θέλαμε μια ψυχολογική εξήγηση- πως η εμμονή τους με την αριστεία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ξεκαρφώματος.

Να θυμηθώ ποιοι κυβερνούσαν

Να θυμηθώ ποιοι κυβερνούσαν

Σταυρούλα Ματζώρου

AP Photo/Thanassis Stavrakis

Οκτώ διαμερίσματα έχει η πολυκατοικία όπου μένω. Καλοί γείτονες, συνεννοήσιμοι. Να, όταν πριν από περίπου πέντε χρόνια (αχ, ποιος κυβερνούσε μωρέ τότε;) θελήσαμε να αναμετρηθούμε με το χειμωνιάτικο κρύο, κόψαμε μαχαίρι το πετρέλαιο, αλλά κρατήσαμε τα καλοριφέρ, στολισμένα με κατιτίς επάνω· εγώ έχω βάλει από ένα μεγάλο κοχύλι -καλό; Η από κάτω έβαλε καλοκεντημένα σεμεδάκια, διαγράφοντας τη… σύγχρονη παράδοση που τα ήθελε πάνω στις τηλεοράσεις.

Την ίδια περίπου εποχή αποφασίσαμε να καθαρίζουμε μόνοι μας, εκ περιτροπής, τους κοινόχρηστους χώρους και σταματήσαμε την καθαρίστρια. Να μειωθούν κάπως τα κοινόχρηστα, αφού η περιοχή δεν έχει αποχέτευση κι ας την υπόσχονται όλοι οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι επί τριάντα χρόνια (ποιο Γεφύρι της Αρτας;).

Ζίγκμουντ Μπάουμαν «Ελπίζω να πεθάνω σοσιαλιστής»

«Ελπίζω να πεθάνω σοσιαλιστής»

Θανάσης Γιαλκέτσης

Με τον πρόσφατο θάνατο του Πολωνού κοινωνιολόγου και φιλοσόφου Ζίγκμουντ Μπάουμαν (πέθανε στις 9 Ιανουαρίου, στα 91 του χρόνια) σίγησε η φωνή μιας άγρυπνης συνείδησης, ενός από τους κορυφαίους σύγχρονους στοχαστές, ενός κριτικού διανοούμενου που έμεινε ενεργός και εντυπωσιακά παραγωγικός ώς την τελευταία φάση της ζωής του.

Σε ένα παλιότερο βιβλίο του, που είναι καρπός μιας μακράς συζήτησης με τον Αγγλο κοινωνιολόγο Κιθ Τέστερ (Conversations with Zygmunt Bauman, Polity Press, 2001), ο Μπάουμαν συνόψιζε το πολιτικό του «πιστεύω». Στο τελευταίο στάδιο της συζήτησης, ο συνομιλητής του παρατήρησε: «Είναι σαφές ότι παραμένετε ουσιαστικά σοσιαλιστής, αλλά –αν πιστέψουμε ό,τι ακούμε– ο σοσιαλισμός είναι κατάλοιπο μιας εποχής που έχει παρέλθει». Ιδού πώς απάντησε ο Μπάουμαν:

Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν όσα ο μισός πληθυσμός της Γης

Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν όσα ο μισός πληθυσμός της Γης

Τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης - περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι – έχουν σήμερα οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη, καθώς οι υπερ-πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Αυτό αναφέρει έκθεση της Oxfam, που δημοσιοποιήθηκε λίγες μέρες πριν την ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας.

«McRefugees» - Οι απελπισμένοι των McDonald's

Φτώχεια

«McRefugees» - Οι απελπισμένοι των McDonald's

Μια άστεγη, ηλικιωμένη γυναίκα πεθαίνει σε ένα γεμάτο κόσμο McDonald 's στο Χονγκ Κονγκ. Περνούν επτά ώρες μέχρι να ανακαλύψουν, ότι η γυναίκα είναι νεκρή.

Ποιοι είναι οι «McRefugees»; Και πώς το «φαινόμενο» αυτό έχει «εξαπλωθεί» στην Ασία;