Εμφύλιος για τη μοίρα της Ελλάδας
Μεταξύ Βερολίνου-Φρανκφούρτης
Του Γιώργου Χρηστίδη
"Έχουμε αρχίσει να χάνουμε την υπομονή μας με την ανικανότητά σας". Η
φράση ανήκει στην Κριστίν Λαγκάρντ, τη γαλλίδα υπουργό Οικονομικών και
ισχυρή υποψήφια να διαδεχθεί τον συμπατριώτη της Ντομινίκ Στρος Καν στην
κεφαλή του ΔΝΤ, διατυπώθηκε την περασμένη Παρασκευή και απηχεί, όπως
λέγεται, τα συναισθήματα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για την Ελλάδα.
Την ίδια ακριβώς φράση όμως διατυπώνουν εδώ και μήνες αναλυτές και επενδυτές, απηχώντας τα αισθήματα των αγορών για την κ. Λαγκάρντ και τα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής πολιτικής και θεσμικής ελίτ. Όπως έγραφε ο Economist, "αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο μεγάλο, η ανικανότητα της Ευρώπης στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης θα ήταν κωμική”.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι η Ελλάδα είναι συνυπεύθυνη για το τραγικό φιάσκο της πολιτικής του μνημονίου, που “πέτυχε” μέσα σε ένα χρόνο, κι αφού πρώτα ανέτρεψε δεδομένα μιας ζωής για μεγάλη μερίδα των ελλήνων πολιτών, να φέρει την Ελλάδα ξανά μπροστά στο χείλος της πτώχευσης.
Πράγματι, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα στις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις, πιστεύει όμως αληθινά κανείς ότι το φιάσκο οφείλεται στο ότι δεν άνοιξαν, για παράδειγμα, όπως έπρεπε τα “κλειστά επαγγέλματα” ή επειδή δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί ακόμα η ΔΕΗ;
Οι Ευρωπαίοι υποτίθεται πως αυτό ακριβώς πιστεύουν. Εξ ου και οι
αφόρητες πιέσεις τους για μέτρα, μεταρρυθμίσεις, πωλήσεις περιουσιασκών
στοιχείων, συναίνεση. Στην πραγματικότητα γνωρίζουν άριστα ότι η συνταγή
του μνημονίου ήταν εξαρχής ελαττωματική. Γνωρίζουν όμως επίσης ότι η
ήττα είναι ορφανή. Κανείς δεν θέλει να επωμιστεί το βάρος της αποτυχίας
και, προπαντός, κανείς δεν θέλει να αναλάβει το κόστος (πολιτικό και
οικονομικό) της λύσης.
Την ίδια ακριβώς φράση όμως διατυπώνουν εδώ και μήνες αναλυτές και επενδυτές, απηχώντας τα αισθήματα των αγορών για την κ. Λαγκάρντ και τα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής πολιτικής και θεσμικής ελίτ. Όπως έγραφε ο Economist, "αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο μεγάλο, η ανικανότητα της Ευρώπης στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης θα ήταν κωμική”.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι η Ελλάδα είναι συνυπεύθυνη για το τραγικό φιάσκο της πολιτικής του μνημονίου, που “πέτυχε” μέσα σε ένα χρόνο, κι αφού πρώτα ανέτρεψε δεδομένα μιας ζωής για μεγάλη μερίδα των ελλήνων πολιτών, να φέρει την Ελλάδα ξανά μπροστά στο χείλος της πτώχευσης.
Πράγματι, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα στις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις, πιστεύει όμως αληθινά κανείς ότι το φιάσκο οφείλεται στο ότι δεν άνοιξαν, για παράδειγμα, όπως έπρεπε τα “κλειστά επαγγέλματα” ή επειδή δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί ακόμα η ΔΕΗ;
Οι Ευρωπαίοι υποτίθεται πως αυτό ακριβώς πιστεύουν. Εξ ου και οι
αφόρητες πιέσεις τους για μέτρα, μεταρρυθμίσεις, πωλήσεις περιουσιασκών
στοιχείων, συναίνεση. Στην πραγματικότητα γνωρίζουν άριστα ότι η συνταγή
του μνημονίου ήταν εξαρχής ελαττωματική. Γνωρίζουν όμως επίσης ότι η
ήττα είναι ορφανή. Κανείς δεν θέλει να επωμιστεί το βάρος της αποτυχίας
και, προπαντός, κανείς δεν θέλει να αναλάβει το κόστος (πολιτικό και
οικονομικό) της λύσης.
Ο "γερμανικός" εμφύλιος
Η ΕΚΤ και το τραπεζικό κατεστημένο επιμένουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί με μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, λιτότητα και νέα βοήθεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ μέχρι να πειστούν οι αγορές να ανοίξουν ξανά τις πόρτες τους. Η άφεση χρέους στοιχειώνει τα όνειρά τους - θεωρούν ότι η αναδιάρθρωση θα οδηγήσει σε ένα “κανόνι” εντός Ευρωζώνης, μπροστά στο οποίο η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 θα ωχριά - και υπολογίζουν σαν καλοί λογιστές τις ζημίες που θα υποστούν οι εναπομείναντες κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (ανάμεσά τους, μεγαλύτερος, είναι η ίδια η ΕΚΤ) και τον κίνδυνο ντόμινο πτωχεύσεων στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Εξ ου και η προειδοποίηση Τρισέ στους υπουργούς Οικονομικών: “Αν αναδιαρθρώσετε το χρέος της Ελλάδας, εμείς θα ‘πνίξουμε’ τις ελληνικές τράπεζες”.
Την ίδια στιγμή, ο έτερος μείζων πόλος αποφάσεων, η Γερμανία, όταν δεν ασχολείται με τη διάδοση κλισέ και στερεοτύπων για τεμπέληδες Έλληνες που κάνουν πολυήμερες διακοπές προκαλώντας θυμηδία ακόμα και στον σοβαρό γερμανικό Τύπο, συνεχίζει να προωθεί την αναδιάρθρωση. Όπως έχει γράψει εδώ και καιρό η “Μ”, οι γερμανικές τράπεζες έχουν διαμηνύσει στην κ. Μέρκελ ότι δεν φοβούνται πλέον το “κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων. Εξ ου και ο “δασκαλεμένος” πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ έσπασε προ ημερών για πρώτη φορά το ταμπού μιλώντας ανοιχτά για αναδιάρθρωση “ηπίας μορφής” του ελληνικού χρέους με τις ευλογίες των επενδυτών, έστω ως “επιδόρπιο” και επ’ ουδενί ως "ορντέβρ" των ελληνικών προσπαθειών. Το Βερολίνο, παρότι δεν έχει χάσει ούτε σεντ - αντιθέτως, έχει βγάλει κέρδος - από τα ελληνικά δάνεια, τρέμει την ώρα που θα χρειαστεί να πει στο αναγνωστικό κοινό της Bild ότι οι Έλληνες χρειάζονται νέα βοήθεια.
Η μάχη ΕΚΤ - Βερολίνου
Ενέχει ασφαλώς γερή δόση ειρωνείας το γεγονός ότι στην τιτανομαχία που διαδραματίζεται για τη μοίρα του ελληνικού χρέους πρωταγωνιστούν η Γερμανία και ένας θεσμός, η ΕΚΤ, που πλάστηκε κατά τα γερμανικά πρότυπα κεντρικής τραπεζικής. Σύμφωνα με τους αναλυτές, η Γερμανία θα κερδίσει τη μάχη. Στο καλύτερο σενάριο, η Ελλάδα, αφού δείξει ότι κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τον εαυτό της, θα λάβει νέο πακέτο δανείων για να καλύψει τις άμεσες ανάγκες της, το χρέος της θα αναδιαρθρωθεί με τον άλφα ή βήτα τρόπο, και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πειθαναγκαστούν να βάλουν πλάτη για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και της ίδιας της ΕΚΤ. Η εναλλακτική της αέναης χρηματοδότησης της Ελλάδας δύσκολα θα "περπατήσει" πολιτικά σε χώρες όπως η Γερμανία και η Φιλανδία, ενώ αν η ΕΚΤ επιμείνει στην απειλή της, πολλοί φοβούνται ότι θα είναι σαν να δείχνει στην Ελλάδα την πόρτα της εξόδου της Ευρωζώνης. Και τότε το ντόμινο και τα κανόνια που τόσο φοβάται η ευρωτράπεζα θα είναι αυτά που θα αμαυρώσουν την κατά τα λοιπά επιτυχή θητεία του κ. Τρισέ στην κεφαλή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου