Επινε συχνά νερό. Κάθε τόσο στέγνωνε το στόμα του και κατάπινε μικρές
γουλιές.
Τα μέτωπα ήταν πολλά και όλα ανοιχτά: υποβρύχια, εμβάσματα,
παράνομες πληρωμές, offshore εταιρείες, ακριβά ακίνητα, πολυτελής τρόπος
διαβίωσης. Στις απαντήσεις του παλινωδεί, αναφέρεται συχνά σε
«μυθεύματα» ή
«συμπτώσεις», κάνει λόγο για
«μιζαδόρους», οι οποίοι όμως
«δεν τον αφορούν». Ολα πάνω του δείχνουν να τον εγκαταλείπουν. Τα κομψά
γυαλιά, τα περιβόητα κοστούμια, τα αυτάρεσκα χαμόγελα, οι στομφώδεις
δηλώσεις, ο αέρας πρωτοκλασάτου στελέχους. Οι εκφράσεις του ήταν
περισσότερο συσπάσεις. Σαν ηθοποιός που έχει μείνει μόνος επί σκηνής, με
το κοινό να τον αποδοκιμάζει αλλά εκείνος να μην ακούει, βυθισμένος σε
αλλοτινά μεγαλεία.
Από το ιστορικό υπόστρωμα του πάλαι ποτέ
ισχυρού ανδρός δεν απομένουν παρά κάποιες αφηγήσεις σκόρπιες, ασαφείς
και αδύναμες, που κινούνται από την ανάμνηση μιας παρελθούσας εξουσίας.
Ζει ακόμη στον απόηχο εκείνης της θυελλώδους εκλογικής νίκης που πύκνωνε
στη φράση:«Για πρώτη φορά –ύστερα από πολλά χρόνια– η συντριπτική
κοινωνική πλειοψηφία των μη προνομιούχων Ελλήνων έγινε πολιτική
πλειοψηφία».
«Είμαι ΠΑΣΟΚ εγώ», επαναλαμβάνει, σαν τη μόνη φράση
από την οποία, πιστεύει, ότι μπορεί να αντλήσει ισχύ, διαχωρίζοντας τη
θέση του από κέντρα και παράκεντρα που, κατά τη γνώμη του, εξυφαίνουν
συνωμοσίες.
Μόνο που τριάντα χρόνια μετά, η δήλωση αυτή ηχεί σαν
παρωδία και ασφαλώς δεν μπορεί να τον απαλλάξει από την παραπομπή για
«παθητική δωροδοκία και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα».
Οι προσπάθειές του να υποβαθμίσει τα 180 τ.μ. στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου
ή τον περίφημο γάμο στο Παρίσι του 2004, γυρνούν μπούμερανγκ, εναντίον
του. Η αλαζονεία συναντάει την απληστία, το μείγμα είναι αποκαλυπτικό, η
συντριβή απόλυτη, αμείλικτη, χωρίς επιστροφή. Στο πρόσωπό του
εκπίπτοντος πολιτικού, ανεξάρτητα από το εάν ευσταθούν οι κατηγορίες
εναντίον του, «κάνει ταμείο» το επαχθές πρόσωπο της μεταπολίτευσης: η
καθεστηκυία λαμογιά, η νομιμοποιημένη φαυλότητα, η κομματικοκρατία, η
θλιβερή δημαγωγία, ο, με το αζημίωτο, λαϊκισμός.
Οι μικρομεσαίοι
που τον ψήφισαν και νόμιζαν ότι ήταν κυρίαρχοι αντιλαμβάνονται ότι είναι
οριστικά μη προνομιούχοι· οι μικρομεσαίοι που τον ψήφισαν για να
συμπορευτούν στην Αλλαγή αισθάνονται εξαπατημένοι· οι μικρομεσαίοι που
προσπάθησαν να τον μιμηθούν και τα κατάφεραν λίγο θα τον λιθοβολήσουν
γιατί δεν πρόσεξε και τους «πρόδωσε».
Ο Ακης Τσοχατζόπουλος, στη
συνέντευξή του στους «Νέους Φακέλους», έμοιαζε μόνος. Τραγικά μόνος. Οχι
μόνο για το άφθονο μαύρο χρήμα που του καταλογίζει το πόρισμα. Αλλά
γιατί, ακόμη κι αυτή την ύστατη στιγμή της πτώσης, έδειχνε να μην
καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στο ψωμί και στο παντεσπάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου