...Φοβού και τους ολιστές

...Φοβού και τους ολιστές

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δίπλα στους «μονιστές», που αυτοσυστήνονται σαν οι μοναδικοί έμπιστοι της Ιστορίας και σαν ιδιοκτήτες της μιας και μόνης αλήθειας, δρουν οι «ολιστές», αν έτσι ονομάσουμε, παραχαράσσοντας και πάλι αυθαιρέτως τον σχετικό φιλοσοφικό όρο, όσους μετρούν τα πράγματα με έναν ισοπεδωτικό «ολισμό»: «Ολοι οι πολιτικοί είναι ή άθλιοι ή τρισάθλιοι», «όλοι οι πολίτες είναι εαυτούληδες», κ.ο.κ. Αυτό το «κ.ο.κ.», αενάως διαστελλόμενο σαν το σύμπαν, φτάνει να καλύπτει το σύνολο της κοινωνίας, αφού σε κάθε τμήμα της αποδίδονται από τους ισοπεδωτές γενικά χαρακτηριστικά, συνήθως απεχθή. Αν αλήθευε αυτό, θα ’πρεπε ν’ αποδεχτούμε ότι είμαστε ένας κόσμος αθεράπευτα χαλασμένος ώς το μεδούλι, δίχως ελπίδα να βγει ποτέ στο ύψος της αξιοπρέπειας.

 

Ακουγα προχθές τον «αυτοδημιούργητο», όπως αυτοδιαφημίζεται, κ. Καρατζαφέρη να αποφαίνεται, με την κοινωνιολογική επάρκεια που τον διακρίνει, ότι «στην πλατεία πάει η πελατεία». Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ λατρεύει τις ατάκες και τα λογοπαίγνια, επειδή ξέρει ότι τα λατρεύουν και τα κανάλια και θα τα προβάλουν πάλι και πάλι. Βλέποντας μάλιστα ότι όσα συμβαίνουν στις πλατείες τον ξεπερνούν και δεν μπορεί να σπεκουλάρει, κήρυξε κι αυτός την αλήθεια του (άλλωστε είναι ο έμπιστος των ιερών περιστεριών, τα οποία και του παρέχουν φώτιση) και απεφάνθη ότι όσοι συρρέουν στην πλατεία είναι η πελατεία του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που μένει τώρα έξω από το πάρτι και γι’ αυτό γκρινιάζει. Ολοι; Μέχρις ενός; Μα βέβαια. Στα δόγματα δεν χωρούν εξαιρέσεις.

Για να λέμε και του εθελοτυφλούντος το δίκιο, ο κ. Καρατζαφέρης πήρε τη σκυτάλη της ολιστικής απαξίωσης και κατεδάφισης του κινήματος των πλατειών από έγκριτες γραφίδες και φωνές της λογιοσύνης, της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφικής αυθεντίας που ισχυρίζονται ότι στο Σύνταγμα συγκεντρώνονται όσοι είχαν βολευτεί με τη μια ή την άλλη κυβέρνηση, ξεβολεύτηκαν λόγω κρίσης και, όταν θα ξαναβολευτούν κομματικώ τω τρόπω, θα ξεχάσουν αμέσως την τωρινή ανταρσία τους· είναι δηλαδή κοψοχέρηδες σε ιδιοτελή αναμονή. Εξαιρετική ανάλυση των πραγμάτων, παρά το κάποιο μειονέκτημά της, το ότι δηλαδή δεν παίρνει τα ίδια τα πράγματα υπόψη της, αλλά την εικόνα για τα πράγματα, όπως έχει σχηματιστεί εκ των προτέρων και ερήμην τους. Και ταυτίζει έτσι το μέρος, το μικρό μέρος (γιατί σίγουρα υπάρχουν και ξεβολεμένοι κοψοχέρηδες), με το όλον.

Η αξία της ανάλυσης αυτού του είδους αποδεικνύεται ακόμα μεγαλύτερη αν συνεκτιμηθεί ότι οι ολιστές μας κατακρίνουν τους αγανακτισμένους για τον δικό τους ολισμό, συνοψισμένο στο άδικο και ισοπεδωτικό «κλέφτες! κλέφτες!», που ωστόσο δεν το φωνάζουν όλοι, αλλά η λιγότερο πολιτικοποιημένη μερίδα. Ε, φαίνεται πως κάποια αφορμή θα υπήρχε για να ειπωθεί εκείνη η κουβέντα για τον δάσκαλο που δίδασκε και λόγο δεν εκράτει.

 http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_10/06/2011_1295473