Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΡΑΣΕΙΣ- ΑΡΘΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΡΑΣΕΙΣ- ΑΡΘΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Τι περιμένεις; Να σου φτάσει η χολή μέχρι το λαρύγγι;


Τι περιμένεις; Να σου φτάσει η χολή μέχρι το λαρύγγι;

Στέλιος Ελληνιάδης
 Αγαπητέ συμπολίτη, 
Σου αρπάζουν τις αποταμιεύσεις σε διώχνουν από τη δουλειά και σου αυξάνουν τα χρέη για να μην μπορείς να πληρώσεις να γίνεις οφειλέτης «κόκκινος», για να σου πάρουν το σπίτι.
Απλά μαθηματικά. Τι δεν καταλαβαίνεις; 
 Σε παραμυθιάσανε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, ο «άγιος» Σημίτης και σε εξωθήσανε, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, να παίξεις τις οικονομίες σου στο Χρηματιστήριο. Την ώρα που οι ίδιοι ξεκοκαλίζανε τη χώρα, αγοράζοντας σάπια υποβρύχια και πουλώντας εθνική υπερηφάνεια στο Ολυμπιακό Στάδιο με τις φιέστες των δισεκατομμυρίων και τους ντοπαρισμένους αθλητές.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΚΛΑΒΟΣ;


ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΚΛΑΒΟΣ;

 Stranger 
society-dominoΣαφώς και η ευθύνη της παθητικότητας πρέπει να στρέψει τον καθρέφτη πρώτα σ’ εμάς. Γιατί γνωρίζουμε πως η εξουσία επιστρατεύει κάθε μέσο για να το πετύχει. Σημασία έχει ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε.
Δεν ξέρω σε τι βαθμό έχουμε αντιληφθεί την προσωπική ευθύνη ο καθένας από εμάς. Το κακό συμβαίνει επειδή οι καλοί αδρανούν, θα μπορούσε να είναι μια ρήση που ταιριάζει απολύτως στο τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην κοινωνία.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

48ώρη απεργία: Επικήδεια τελετή του θανάτου ΜΑΣ ή απαρχή της κηδείας ΤΟΥΣ;

48ώρη απεργία: Επικήδεια τελετή του θανάτου ΜΑΣ ή απαρχή της κηδείας ΤΟΥΣ;

Παναγιώτης Μαυροειδής
Πως επιβάλλεται σταδιακά, σταθερά και επιταχυνόμενα ο κοινωνικός κανιβαλισμός μας; Έχει καταντήσει τελετουργικό έθιμο. Με διακριτές, καθορισμένες και επαναλαμβανόμενες λειτουργίες, στις οποίες συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι.
Πράξη πρώτη: Ο κόσμος του κεφαλαίου, ελληνικός ή ευρωπαϊκός,  δίνει την παραγγελία. Έτσι και αλλιώς, στον καπιταλισμό, όλο και πιο ξεδιάντροπα,  το  συμφέρον του επιχειρηματία, έχει αναγορευτεί σε νόμο του κράτους, επί της κοινωνικής πλειονότητας. Να μειωθούν οι μισθοί λοιπόν, να κοπούν οι συντάξεις, να απολύουν όποτε θέλουν, να τους χαριστούν κοψοχρονιά οι δημόσιες επιχειρήσεις, να τους πουληθεί προκαταβολικά και το μέλλον μας.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ακροδεξιά παρενδυσία και φερετζέδες της ΔΗΜ.ΑΡ.

 
Ακροδεξιά παρενδυσία και φερετζέδες της ΔΗΜ.ΑΡ.

 
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Μια βραδιά ανατριχιαστική έζησαν την Κυριακή οι κάτοικοι του κέντρου της Θεσσαλονίκης.
Αγέλη ατόμων, κυρίως νέων, αλλά και λίγων ηλικιωμένων που περπατούσαν με τα χέρια πίσω, χωροφυλακίστικα δηλαδή, παρέλασε σε κεντρικούς δρόμους ουρλιάζοντας συνθήματα, όπως «στην μπάντα, στην μπάντα, περνάνε τα κομάντα», κι άλλα, υβριστικά για τους πολιτικούς, τους... μπολσεβίκους, τους Τούρκους, τους Βούλγαρους και πάει λέγοντας.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Ρουτίνα σε εύφλεκτο τοπίο

Ρουτίνα σε εύφλεκτο τοπίο

Tου Σταυρου Λυγερου
Ο τρόπος που τα ΜΑΤ αντιμετώπισαν και χθες τη μεγάλη διαδήλωση επιβεβαιώνει ότι έχουν εντολές να μην επιτρέψουν στους διαμαρτυρομένους να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φοβάται μία πολιορκία της Βουλής. Η χρήση χημικών είναι δοκιμασμένη μέθοδος διάλυσης. Οι αφορμές δεν λείπουν. Συνήθως τις δίνουν ομάδες κουκουλοφόρων, οι οποίες πετάνε μολότοφ. Η συνηθισμένη ρουτίνα!

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

ΚΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΑΘΩ ΘΕΛΩ…

ΚΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΑΘΩ ΘΕΛΩ…

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ




Δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να έχω μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν κι αυτοί στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά την επίσκεψη της Μέρκελ.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Το Τέλος της Αθωότητας

Το Τέλος της Αθωότητας

METHEXIS
    Δύο και πλέον χρόνια μνημονιακής επιδρομής τώρα, το «αντιστασιακό κίνημα» προσπαθεί να βρει το βηματισμό του. Οι αλλεπάλληλες ήττες που βιώσαμε, κάτω από μια ωμή και απάνθρωπη καταστολή κάθε μαζικής εκδήλωσης διαμαρτυρίας, σε συνδυασμό με τις άπειρες αναγνώσεις της πιθανής στόχευσης, μας οδήγησαν σε μια κατ’ ουσία αδιαμαρτύρητη αποδοχή της κατάστασης.
Κάναμε πορείες, βρίσαμε, μουντζώσαμε, αναθεματίσαμε, πετάξαμε και λίγα γιαούρτια και αυγά. Μετά σκύψαμε και αφεθήκαμε στη ρουτίνα της «κανονικότητας» μας ελπίζοντας στο επόμενο ραντεβού με την ιστορία, στην επόμενη εθνική επέτειο, στο επόμενο πανηγυράκι εντυπώσεων που στήνουν κάθε τόσο οι εργατοπατέρες μας.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η παρέλαση

Η παρέλαση


ΚΙΜΠΙ
Και τώρα, αγαπητοί τηλεθεατές και ακροατές, παρελαύνει ενώπιον του Προέδρου της Μνημονιακής Δημοκρατίας και της εξέδρας των ανεπισήμων ηγετών της χώρας άγημα των 180 Γερμανών εφοριακών, κρατώντας στα χέρια τα iPad που θα γίνουν φόβος και τρόμος κάθε φορολογούμενου και κάθε επίδοξου φοροφυγάδα. Ακολουθεί η επίλεκτη ομάδα του Μεγάλου μας

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Ποιος έκαψε την Αθήνα;

Ποιος έκαψε την Αθήνα;
 
Τους τρομάζει το αγριεμένο πλήθος, έχει θολώσει το αρρωστημένο μυαλό τους από τις δημοσκοπήσεις. Έτσι ή δεν έπαιρναν σοβαρά αυτό που όλοι συζητούσαν: «την Κυριακή θα γίνει χαμός» ή -και πάλι θα το ξαναπώ-: αυτός ο χαμός τούς βολεύει.

Του Γιάννη Δ. Στεφανάκι*


Βλέποντας τα φλεγόμενα κτήρια και το πλιάτσικο των καταστημάτων την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 (ημερομηνία που πέρασε ήδη στη νεότερη ιστορία), ήμουν σίγουρος ότι τη μερίδα του λέοντος θα την κέρδιζε η καταστροφολογία στα μέσα μαζικής επικοινωνίας σε σχέση με τον πρωτοφανή όγκο του παλλόμενου και αποφασισμένου πλήθους που από νωρίς είχε κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος συνέρρεε με τα πόδια από τις συνοικίες σαν συνεννοημένος να παρασύρει στο πέρασμά του τους όποιους διστακτικούς, τους όποιους εναπομείναντες φίλους μιας θνήσκουσας πολιτικής.
Παρατηρώντας τις καταστροφές και αναπνέοντας τα αναβαθμισμένα χημικά από τα χιλιάδες ΜΑΤ -που το μόνο μέλημά τους ήταν η περιφρούρηση της Βουλής- ο κόσμος, εξουθενωμένος και αμήχανος από το τέλειο έγκλημα που έβλεπε να συντελείται στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν αντιδρούσε, αλλά ήταν σαν να ταυτιζόταν με τους «μπαχαλάκηδες».

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Η θυσία της ΕΥΑΘ

Η θυσία της ΕΥΑΘ


   Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ βρίσκονται από τις 06:30 σε κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού της Θεσσαλονίκης.

Με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση-μεσίτης της τρόικας χαρίζει το φυσικό αγαθό, το ΝΕΡΟ, σε ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι δράττουν την ευκαιρία να σκυλέυσουν την Δημόσια περιουσία.
Η ΕΥΑΘ από τις ελάχιστες κερδοφόρες ΔΕΚΟ σε ρόλο Ιφιγένειας θα θυσιαστεί για να σωθεί(;) η Ελλάδα.
Καθαρά κέρδη 2011: 20.000.000 ευρώ
Εκτιμώμενα καθαρά κέρδη 2012: 25.000.000 ευρώ
Αξία ακίνητης περιουσίας: άνω των 15.000.000 ευρώ
            Σύνολο 60.000.000 ευρώ
    Τιμή πώλησης 70.000.000 (εκτιμήσεις χρηματαγοράς)

ΔΕΝ επιδοτείται από το Ελληνικό Δημόσιο
ΔΕΝ έχει οφειλές στο κράτος
ΔΕΝ έχει δάνεια
Την πουλάνε, γιατί;
Καλούμε όλους του συμπολίτες μας να διαφυλάξουν το νερό της Θεσσαλονίκης.
Επιτέλους ας βάλουμε ένα όριο σε αυτούς που ξεπουλάνε τη ζωή μας,
Πουλάνε το ΝΕΡΟ
Πουλάνε τη ΖΩΗ
 

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Για τις λέξεις

Για τις λέξεις


του Αριστείδη Μπαλτά
Wolga Yaguzhinskaya
Λένε: «Πρέπει να ανασκουμπωθούμε για να δουλέψουμε». Και απευθύνονται σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους.
Λένε: «Πρέπει να κάνουμε θυσίες». Και απευθύνονται σε μητέρες που δεν έχουν να δώσουν στα παιδιά τους να φάνε.
Λένε: «Πρέπει να αξιολογηθούμε». Και απευθύνονται σε αυτούς που οι ίδιοι απολύουν.
Λένε: «Πρέπει να αναβληθούν οι εκλογές». Και απευθύνονται σε ανθρώπους στα πρόθυρα της εξέγερσης.
***
Φράσεις επιθετικές. Φράσεις που θέλουν να ταπεινώσουν τους παραλήπτες τους. Για να τους σπάσουν το φρόνημα. Βία. Λεκτική βία. Ίσως η μητέρα κάθε βίας. Αλλά οι λέξεις μέσα στις φράσεις έχουν ιστορία. Κάποιες ιστορία ευγενική. Πράγμα που σημαίνει ότι βρισκόμαστε, μαζί με τους άλλους πολέμους, και εν μέσω ενός πολέμου για τις λέξεις. Δικός μας στόχος εδώ είναι να ανακτηθούν λέξεις ζωογόνες. Να βρεθούν λέξεις που απελευθερώνουν.
Όσοι και όσες υπογράφουν το κείμενο «Για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας» θέλουν να συμβάλουν, πιστεύω, σε αυτόν τον πόλεμο για τις λέξεις. Ίσως ανάμεσα σε πολλά άλλα  που έχουν να κάνουν. Θέλουν να συμβάλουν. Όχι απλώς οφείλουν. Γιατί το «θέλω» παραπέμπει εδώ στη χαρά της συμμετοχής. Και σε συλλογικότητες που ενδυναμώνουν τον καθένα και την καθεμιά. Ενώ το απλώς «οφείλω» παραπέμπει στο γκρίζο χρώμα του καθήκοντος. Και στα χώματα του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου δεν ευδοκιμούν οι προτεσταντικοί κώδικες.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Να αποφασίσουμε εμείς για τις τύχες της πατρίδας μας

Να αποφασίσουμε εμείς για τις τύχες της πατρίδας μας 


Της Ασπασίας Παπαθανασίου*


Έλεος. Ποια νομιμοποίηση έχουν τα δύο κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και ο ίδιος, να διαπραγματεύονται με τις Βρυξέλλες θέματα που θα αλυσοδέσουν την Ελλάδα για δεκαετίες; Τα δύο κόμματα έχουν τη δεδηλωμένη για να προχωρήσουν σε καταστροφικές συμφωνίες για την Ελλάδα;
Με βάση ποια εκλογική αναμέτρηση έδωσε ο ελληνικός λαός την έγκρισή του να υλοποιηθεί αυτή η συμφωνία της ντροπής και της υποτέλειας;
Με αυτό το πρόγραμμα κ. ΓΑΠ, σας έδωσε ο ελληνικός λαός πριν από δυόμισι χρόνια την πλειοψηφία για να κυβερνήσετε τη χώρα μας; Ασφαλώς όχι. Με ποιο λοιπόν δικαίωμα μας ρίξατε στο αδηφάγο ΔΝΤ; Τώρα αποκαλύφθηκαν όλα. Πριν, με ψέματα αρπάξετε την εξουσία, τα είχατε όλα συμφωνημένα με όλους τους σημερινούς "δανειστές, σωτήρες μας".

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Τώρα το κατάλαβες ;

Τώρα το κατάλαβες ;

Πήγες να διαδηλώσεις, γιατί νιώθεις τη ζωή σου να διαλύεται; Θα παίρνεις από αύριο 450 ευρώ μισθό; Βλέπεις να σε κλέβουν μπροστά στα μάτια σου και μετά να σε εμπαίζουν;

Πήγες να διαμαρτυρηθείς για ό,τι σου συμβαίνει και σε είπαν αλήτη; Σου έριξαν χημικά; Σε χτύπησαν; Είδες το διπλανό σου με πρησμένα μάτια;

Πόσους άνεργους έχεις στην οικογένεια σου; Έβαλες πετρέλαιο φέτος; Είσαι ευτυχισμένος;

Πόσους άστεγους μπορείς να μετρήσεις σε μια ώρα μέσα στην Αθήνα;



Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Λάθος

Λάθος

Προσωπικά, δεν με ενθουσιάζουν ιδιαίτερα οι σημαίες αλλά το κάψιμο της γερμανικής σημαίας από διαδηλωτές μπροστά στη Βουλή ήταν μεγάλο λάθος. Δεν ευθύνονται οι Γερμανοί για τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Και αν δεν το αντιληφθούμε, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα. Θα φταίνε πάντα οι άλλοι.
Στις 26 Οκτωβρίου 2011, στο κείμενο «Πού είναι οι νέοι;», έγραφα: «Το καλό της χρεοκοπίας είναι πως γύρισε τον καθρέφτη πάνω μας και είδαμε ποιοι είμαστε. Κάποιοι αποφεύγουν να κοιτάξουν τον καθρέφτη αλλά -αργά ή γρήγορα- θα αναγκαστούν να το κάνουν. Όσο και να θέλεις να ρίξεις τις ευθύνες στους Γερμανούς, στους μετανάστες και στον ανάδρομο Ερμή, θα έρθει η ώρα που θα σηκώσεις το βλέμμα και θα δεις στον καθρέφτη τον δολοφόνο. Άλλωστε, εσύ ψήφιζες όλα αυτά τα χαμένα κορμιά».

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα.

Ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο

στην Ελλάδα.


Σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας-σοκ που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο απολογισμός της είναι καταστροφικός, εξοργιστικός και απάνθρωπος.

της Σόνιας Μητραλιά

Κατ’αρχήν, ακόμη και οι εμπνευστές  αυτών των πολιτικών παραδέχονται τώρα ανοιχτά όχι μόνο την παταγώδη αποτυχία τους, αλλά και ότι οι συνταγές τους  ήταν από την αρχή εντελώς λαθεμένες, εξωπραγματικές, αναποτελεσματικές ή ακόμα και αντιπαραγωγικές. Και ιδού ένα παράδειγμα που αφορά όχι σε ένα  δευτερεύον ζήτημα, αλλά στην καρδιά του προβλήματος, δηλαδή στο ίδιο το ελληνικό δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με όλους τους υπεύθυνους της ελληνικής καταστροφής, αν οι πολιτικές τους (κάτι περισσότερο από δρακόντειας λιτότητας) αποδεικνύονταν   100% αποτελεσματικές, κάτι που είναι επίσης εντελώς ουτοπικό, το δημόσιο χρέος θα μειωνόταν το 2020 στο 120% του ΑΕΠ , δηλαδή  στο ποσοστό που είχε... το 2009, όταν άρχισε όλο αυτό το μακελειό! Με λίγα λόγια, αυτό που μας λένε τώρα κυνικά είναι ότι κατέστρεψαν μια ολάκερη ευρωπαϊκή κοινωνία …για το τίποτα!

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ

ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ

Αδυνατώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι συνεργάζονται με το κράτος. Γιατί πληρώνουν οτιδήποτε τους επιβληθεί, γιατί σκύβουν το κεφάλι. Γιατί προσκυνούν όσα τους καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια. Οι πρεσβευτές του καπιταλισμού, πέταξαν τα δημοκρατικά προσωπεία και έδειξαν τα αποκρουστικά τους πρόσωπα. Οποιαδήποτε πρόσχημα για κοινωνική\ταξική ειρήνη κατέρρευσε.
Δεν χρειαζόμαστε κανένα αφεντικό. Ούτε πρέπει να νιώθουμε την ανάγκη να έχουμε κάποιον από πάνω μας, για να προσέχει κάθε κίνησή μας. Δεν πρέπει να αναγνωρίζουμε κανέναν από αυτούς που το σύστημα εξυψώνει ως σημαντικούς. Αυτοί παίζουν τον ρόλο του μεσολαβητή (καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, υποτιθέμενες πνευματικές αυθεντίες), ώστε να μας πείσουν να “προσαρμοστούμε” και να πειθαρχήσουμε. Πιο εύκολα ξεπουλιέσαι, όταν δέχεσαι ψίχουλα από αυτόν που σχεδιάζει να κάνει την ζωή σου μαριονέτα.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Slavoj Zizek: Δώστε κόκκινο μελάνι στους διαδηλωτές της Wall Street !

Τι µας έµαθε το κίνηµα των καταλήψεων από τη Νέα Υόρκη ως τη Μαδρίτη. 

 

Slavoj Zizek: Δώστε κόκκινο μελάνι στους διαδηλωτές της Wall Street !

Άρθρο δημοσιευμένο στους New York Times
Σκεπτόµενος τις διαµαρτυρίες του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» και τις ανάλογες εκδηλώσεις κατακραυγής σε ολόκληρο τον κόσµο, θυµήθηκα ότι πριν από µερικά χρόνια ο βρετανός συγγραφέας Τζον Μπέργκερ έγραψε ότι «τα πλήθη των ανθρώπων έχουν απαντήσεις σε ερωτήµατα που δεν έχουν τεθεί ακόµη...
Τα ερωτήµατα δεν έχουν τεθεί ακόµη επειδή το να τα θέσουµε απαιτεί λέξεις και έννοιες που ακούγονται σαν αληθινές, και αυτές που χρησιµοποιούνται τώρα για να κατονοµάσουν γεγονότα κατάντησαν κενές νοήµατος:

∆ηµοκρατία, Ελευθερία, Παραγωγικότητα κ.λπ. Με νέες έννοιες τα ερωτήµατα θα τεθούν γρήγορα, επειδή η Ιστορία συνεπάγεται ακριβώς µια τέτοια διαδικασία θέσεως ερωτηµάτων». 
Ας αρχίσουµε να ρωτάµε.

Οι διαδηλωτές του «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» και οι οπαδοί τους έχουν τις απαντήσεις. Στην πραγµατικότητα έχουµε βοµβαρδίσει τους διαδηλωτές µε ερωτήσεις, αλλά όχι ακόµη µε τις σωστές ερωτήσεις.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Τα τοτέμ και τα ταμπού

Τα τοτέμ και τα ταμπού

Tου Παντελη Μπουκαλα

Ωρες ώρες τα κανάλια, οι κύριοι πλάστες της μαζικής ζύμης δηλαδή, δείχνουν να ταλαιπωρούνται από κάποιας μορφής σχιζοφρένεια. Ενώ όλα τους διεκτραγωδούν την κατάσταση και αποδεικνύουν με αριθμούς και ντοκουμέντα, με ρεπορτάζ και συνεντεύξεις σε ποια τροχιά εξαθλίωσης μπήκε η ζωή των Ελλήνων, αμέσως έπειτα, όταν αναφέρονται σε λαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, φοράνε το ύφος του τιμητή: «Μα τι πράγματα είναι αυτά; Υπερέβησαν τα εσκαμμένα οι διαμαρτυρόμενοι. Τσκ! τσκ!» Τα κανάλια, δηλαδή οι άνθρωποι που τα κατέχουν και τα διοικούν, φαίνεται να πιστεύουν ότι και στις διαμαρτυρίες υπάρχει σαβουάρ βιβρ και, επιπλέον, ότι μπορεί να έχεις απολυθεί κι εσύ και η σύζυγός σου, μπορεί να εκβιάστηκες για να αποδεχτείς μείωση του μισθού σου, όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι δικαιούσαι να διαμαρτυρηθείς χωρίς να τηρείς τους όρους του καθωσπρεπισμού. Τι δηλαδή, δεν σου αρκεί να καταθέτεις τηλεφωνικά το παράπονό σου στα προσφερόμενα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κυτία;

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Οι αδιάφοροι

Οι αδιάφοροι

Του Αντόνιο Γκράμσι
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα  σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Το εξάμηνο του τρόμου

 

Το εξάμηνο του τρόμου 

Polyfimos

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε σένα που από την πρώτη στιγμή αποδοκίμασες την 25η Μαΐου, το αίτημα για αλλαγή, την απαίτηση για στροφή σε μια λύση που μόνο η αλλαγή σύσσωμης της δημοκρατίας μας μπορεί να φέρει.

Την 25η Μαΐου δόθηκε το σύνθημα της αγανάκτησης στην πλατεία Συντάγματος αλλά και τις πλατείες ολόκληρης της χώρας. Τρεις σχεδόν μήνες άντεξε η μόνιμη παρουσία του κινήματος. Τι ήταν αυτό που άλλαξε στην Ελλάδα τους τρεις αυτούς μήνες με τον κόσμο στους δρόμους, αλλά και τους υπόλοιπους τρεις που ακολούθησαν ως σήμερα;