Όπως είχαν προβλέψει εκατοντάδες οικονομολόγοι, η γνωστή συνταγή ΔΝΤ,
στην οποία η ευρωπαϊκή πλευρά πρόσθεσε ακόμη μεγαλύτερες δόσεις
σκληρότητας, αποδείχθηκε καταστροφική.
Η Ευρώπη και οι 17 νάνοι.
Του Στέλιου Κούλογλου
Μπορεί να είναι ανίκανοι οι
δικοί μας πολιτικοί, αλλά και οι Ευρωπαίοι ηγέτες καθυστερούν να δώσουν
μια λύση, παριστάνοντας τους βλαχοδήμαρχους.
Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ στην
Ευρώπη με αυτό που τα ΜΜΕ αποκάλεσαν «σενάριο αποκάλυψης»: τα κυριότερα
ευρωπαϊκά χρηματιστήρια σημείωσαν πτώση, το ευρώ βούλιαξε σε σχέση με
το δολάριο, ενώ τα επιτόκια δανεισμού δύο μεγάλων χωρών, της Ισπανίας
και της Ιταλίας, ξεπέρασαν -το απαγορευτικό για να δανειστεί κανείς-
φράγμα του 6%. Είχαν προηγηθεί, τις προηγούμενες μέρες, η υποβάθμιση της
πιστοληπτικής ικανότητας της Πορτογαλίας στο επίπεδο
των σκουπιδιών (πρωτοπόρος Ελλάδα) και η επίθεση των περιβόητων αγορών
στο χρέος της Ιταλίας. Πρόκειται πράγματι για αποκάλυψη, αλλά άλλου
είδους: της πλήρους ανικανότητας της ηγεσίας της Ευρώπης.
Παραπονιόμαστε συχνά για το επίπεδο και την παροιμιώδη ανικανότητα
των δικών μας πολιτικών, αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο: από τη
στιγμή που ξέσπασε η κρίση στην ευρωζώνη με αφετηρία την Ελλάδα, αυτοί
που κρατούν στα χέρια τους τα ηνία της Ευρώπης συμπεριφέρονται σαν
βλαχοδήμαρχοι κωμόπολης της Ανατολικής Γερμανίας. Στην αρχή, η κυρία Μέρκελ έμοιαζε
με αρχισυντάκτρια της «Bild»: κατηγόρησε τους Έλληνες ως τεμπέληδες και
αποφάσισε να τους τιμωρήσει για τις απάτες των greek statistics με
καταναγκαστικά έργα στα γκουλάγκ της τρόικας και του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου.
Ύστερα, η κρίση επεκτάθηκε στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, αλλά κι
εδώ δεν υπήρχε πρόβλημα: επρόκειτο για θεματάκια που είχαν αποκλειστικά
τα υπανάπτυκτα γουρουνάκια-Pigs, όπως ονομάστηκαν από
τα αρχικά τους οι χώρες της Νότιας Ευρώπης (Portugal, Ireland, Greece,
Spain). Αναζητούνται νέες ευρηματικές ονομασίες, με κάποια δόση
ρατσισμού, τώρα που μπαίνει στο παιχνίδι η Ιταλία και ίσως αργότερα το
Βέλγιο, η Γαλλία και ποιος ξέρει πόσες ακόμη χώρες από τις 17 της
ευρωζώνης...
ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ 2009, λόγω των καθυστερήσεων της
Μέρκελ, που είχε τοπικές εκλογές, και της αδυναμίας της ελληνικής
κυβέρνησης να διαγνώσει το πρόβλημα στην αρχή κι ύστερα να
διαπραγματευθεί σοβαρά, η Ελλάδα βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο κι
υπέγραψε το περίφημο μνημόνιο. Όπως είχαν προβλέψει εκατοντάδες
οικονομολόγοι, η γνωστή συνταγή ΔΝΤ, στην οποία η
ευρωπαϊκή πλευρά πρόσθεσε ακόμη μεγαλύτερες δόσεις σκληρότητας,
αποδείχθηκε καταστροφική: ύφεση, ανεργία και, φυσικά, καμιά μείωση του
χρέους. Έναν χρόνο αργότερα, σχεδόν το ίδιο αποτυχημένο πακέτο
επιβάλλεται στην άμοιρη Πορτογαλία, ενώ στην Ελλάδα βαφτίστηκε
«μεσοπρόθεσμο», συνδυασμένο, αυτήν τη φορά, με τη λεηλασία της εθνικής
περιουσίας: η Deutsche Telekom αγόρασε τη Δευτέρα ακόμα
10% του ΟΤΕ, με τιμή μετοχής περίπου στο ένα τέταρτο της τιμής με την
οποία η ίδια Deutsche Telekom είχε αγοράσει ακόμη 30% του ίδιου ΟΤΕ,
τέσσερα χρόνια πριν. Την ίδια μέρα και μετά από μαραθώνια σύσκεψη, οι
«ηγέτες» της ευρωζώνης αποφάσισαν απλώς να μεταθέσουν για τον Αύγουστο
τις αποφάσεις τους για το ελληνικό πρόβλημα.
Πώς να επιλέξουν, άλλωστε, λύση, αφού η κακοφωνία που επικρατεί στο
θέμα της «διάσωσης» της Ελλάδας (δηλαδή των ευρωπαϊκών τραπεζών) δεν
περιγράφεται. «Κούρεμα» του χρέους, αναδιάρθρωση μερική ή ολική, επι-
λεκτική ή μαλακή χρεοκοπία, με ή χωρίς πιστωτικό επεισόδιο, γερμανικό
σχέδιο με τους ιδιώτες υποχρεωτικά μέσα και γαλλικό με τους ιδιώτες σε
ρόλο εθελοντή, ευρωομόλογα και ομόλογα αλά Λατινική Αμερική
της δεκαετίας του ‘80, δεν υπάρχει θεραπεία που να μην έχει προταθεί
από τους 17 νάνους γιατρούς πάνω απ’ το κρεβάτι του ασθενή που
ψυχορραγεί. Ενώ η ασθένεια μεταδίδεται στα διπλανά δωμάτια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου