Γράμμα ενός νέου στον Πρωθυπουργό
Κύριε Πρωθυπουργέ.
Σας στέλνω μία επιστολή οικειοθελούς εξακρίβωσης στοιχείων.
Μέσα στον τελευταίο μήνα δέχθηκα 2 φορές λεκτικές επιθέσεις από
αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας και άλλες 2 φορές ( η τελευταία την
περασμένη Τρίτη ) με κηνυγήσανε ανεπιτυχώς προτάσσοντας τα γκλομπ τους (
εξού και οικειοθελής εξακρίβωση) επειδή τόλμησα να περπατήσω στο κέντρο
της Αθήνας ή να κάνω ποδήλατο στο κέντρο ή να βρίσκομαι σε καφετέρια
του κέντρου. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου εκδοχή αφού ούτε
σακίδιο έφερα , ούτε μάσκα , ούτε maαlox , ούτε τους έβρισα , ούτε καν
τους κοίταξα όπως αναφέρεται για άλλα από τα εκατοντάδες θύματα.
Αναρωτιέμαι κ. Πρωθυπουργέ , διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις , τις
ειδήσεις για βίαιες και άδικες αντιδράσεις εναντίον πολιτών , τις
καταγγελίες , βλέποντας τα video καθώς και θυμούμενος όσα
διαδραματίστηκαν μπροστά στα μάτια μου τί είναι αυτό που διαχωρίζει
ακριβώς το σημερινό μας πολίτευμα από μη δημοκρατικά πολιτεύματα;
Αναρωτιέμαι κ. Πρωθυπουργέ, και αφού οι γονείς μου που υπήρξαν και
ψηφοφόροι του κόμματός σας και του πατέρα σας στο παρελθόν, δεν
μπορέσανε να απαντήσουν , οι πανεπιστημιακές σπουδές μου, το
μεταπτυχιακό και διδακτορικό μου στις πολιτικές επιστήμες δεν είναι
επαρκείς «περγαμηνές» για να λυθούν τέτοιοι γρίφοι, μήπως έχετε κάποιο
συγκεκριμένο σχέδιο απονομής δικαιοσύνης; Ποιο είναι αυτό ; Εναντίον
ποιων ; Ποιοι είναι οι στόχοι σας με την ατιμωρησία που βλέπουμε στα
όργανα της αστυνομίας ;
Συνειδητοποιείτε φαντάζομαι την οργή του κόσμου και την αυξανόμενη
συσσώρευσή της που αναζητά διέξοδο , ωστόσο δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω
την πλήρη απαξίωση και απουσία δημοκρατικών δράσεων από την Κυβέρνηση
καθώς και πιθανότατα το αδιέξοδο το οποίο έχετε περιέλθει αποφασίζοντας
βίαιες δράσεις εναντίων ΟΛΩΝ όσων βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας τις
στιγμές που επιλέγει η ΕΛΑΣ να δράσει.
Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες όπως οι επιθέσεις σε
ηλικιωμένους , γυναίκες , συνταξιούχους ,απεργούς , φοιτητές.
Υποπτεύομαι ότι, όπου και να βρίσκεστε θα έχετε κάποιου είδους ενημέρωση
η οποία δεν μπορεί να φιλτραριστεί τόσο καλά ώστε να μην αντιλαμβάνεστε
ότι η 29η Ιουνίου ( πέρα όλων των άλλων ) αποτελεί μαύρη ημέρα για την Ελλάδα και την ιστορία της. Η 29η Ιουνίου
αποτελεί ορόσημο για τους υπερασπιστές της βίας. Αποτελεί δικαιολογία
για μελλοντικούς ηγέτες να αυξήσουν την έντασή της ανάλογα τα σχέδιά
τους. Συνολικά αποτελεί πέρα από κατάπτυστη τακτική που μόνο ντροπή
γεμίζει εμάς τους νέους , και ένα χρήσιμο εργαλείο σε όποιον αδυνατεί να
πείσει με τον λόγο του την πλειοψηφία των συμπολιτών του για τα κίνητρά
του και την σκέψη του.
Προσωπικά ψάχνω εναγωνίως τρόπο να αποδράσω στο εξωτερικό μακριά από
αυτό το καθεστώς το οποίο σε τίποτα δεν θυμίζει δημοκρατία, τουλάχιστον
σε εμένα. Θα ήθελα λοιπόν να μου προτείνετε ορισμένα ασφαλή μέρη στον
Ευρωπαικό Βορρά , γιατί στην τελευταία μου συζήτηση με τους γονείς μου ,
μου αναφέρανε ότι και εκεί βρίσκανε καταφύγιο ορισμένοι Έλληνες κατά
την διάρκεια άλλης μίας δύσκολης περιόδου για την δημοκρατία και την
χώρα.
Τέλος να σας αναφέρω πως θεωρώ εαυτόν εγκλωβισμένο ως ψηφοφόρο σε ένα
τελματισμένο πολιτικό σκηνικό κυβέρνησης και αντιπολίτευσης εδώ και
χρόνια , καμία παράταξη δεν με εκπροσωπεί και για αυτό τον λόγο ποτέ δεν
έχω ψηφίσει ή υποστηρίξει καμία από αυτές ,είτε υποστηρίξει
εθνικιστικές ή αναρχικές οργανώσεις. Η επιστολή μου αποτελεί προιόν
απογοήτευσης ,οργής ,απελπισίας και πιθανότατα ένα τρόπο για να
διοχετεύσω τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα αντί να βγω στο δρόμο με
ένα γκλομπ ή μία μολότωφ και να προσπαθήσω να επιβάλλω την άποψή μου.
Η θέση μου προφανώς ,καθώς και ο φόβος για αντίποινα (γνωστοί και
φίλοι με συμβουλεύσανε να μην στείλω την επιστολή για να μην αντικρύσω
κάποια «νομική» απειλή ), έχουν προ πολλού καταστεί μικρά εμπόδια στο να
γράψω ένα γράμμα ή να κατέβω να διαδηλώσω σε μία πλατεία. Αυτή τη
στιγμή , δεν έχω να χάσω τίποτα. Ως Έλληνας έχω απωλέσει την εθνική
κυριαρχία , το εθνικό συμφέρον , την αξιοπρέπειά μου στο εξωτερικό ενώ
ως πολίτης αναρωτιέμαι πού βρίσκεται η αξιοπρέπειά μου , οι ελευθερίες
μου , το όραμα για το υπόλοιπο της ζωής μου,η ασφάλειά μου, η πίστη στην
ειλικρίνεια θεσμικών οργανων και προσώπων , τα όσα περιέγραψα στην
κοπέλα μου για να την πείσω να έρθει στην Ελλάδα. Δυστυχώς έχει ήδη
προλάβει να βιώσει εγκλωβισμένη σε ένα κτίριο στο κέντρο την βίαιη
συμπεριφορά αστυνομικών οργάνων και έτσι αναζητούμε μαζί τρόπο διαφυγής
από αυτό το κράτος το οποίο αρνούμαι να δεχθώ ότι είναι το ίδιο για το
οποίο της μιλούσα εγώ.
Σας εύχομαι να βρεθείτε στο Σύνταγμα-στην πλατεία- μια μέρα , εν ώρα
δράσης της Ελληνικής Αστυνομίας μαζί με συγγενικό σας πρόσωπο ώστε στην
επόμενη ζωή μας να συζητήσουμε υπό ίσους όρους και ίδιες εμπειρίες.
Ντρέπομαι......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου