Για την αποποινικοποίηση του μπάφου: να γίνει ο Περισσός βοτανολογικό μουσείο

Για την αποποινικοποίηση του μπάφου:

να γίνει ο Περισσός βοτανολογικό μουσείο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

για το χασίσι, τη φούντα, τον μπάφο, το μαύρο έχω δημοσιεύσει τρία κείμενα – κι αυτό είναι το τέταρτο. Στο πρώτο (Όταν το ελληνικό κράτος ενημέρωνε τους αγρότες) έδειξα ότι από το 1870 περίπου μέχρι το 1932 η καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης, η παρασκευή του εξαιρετικής ποιότητας ελληνικού χασισιού και η εξαγωγή του ήταν μια πολύ επικερδής δραστηριότητα των αγροτών της νότιας Ελλάδας – δραστηριότητα που ενισχύονταν και ασφαλώς φορολογούνταν από το κράτος (με πολύ μεγάλα έσοδα) . Το δεύτερο είναι η αναδημοσίευση της έκθεσης του Δημάρχου του Ορχομενού Μαντινείας (Αρκαδία) ‘Περί Χασίς’, στην οποία, κατόπιν παραγγελίας του Κράτους, ο δήμαρχος έδινε οδηγίες για την καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης και την παρασκευή του χασισιού. Στο τρίτο [Χασίσι και Κομμουνισμός (ένα τρίφυλλο μας ενώνει)], έδειξα ότι το χασίσι είναι ένα πολύτιμο φάρμακο, που μπορεί να γίνει, όπως όλα τα φάρμακα, δηλητήριο, και υποστήριξα την ελεύθεση καλλιέργεια και χρήση όλων των φαρμακευτικών βοτάνων, της μήκωνος της υπνοφόρου συμπεριλαμβανομένης, από την οποία παράγεται το πολύ χρήσιμο όπιο. Εάν σήμερα ο καπιταλισμός έχει κάνει τα φάρμακα εμπορεύματα, η κομμουνιστική προοπτική είναι η αποεμπορευματοποίηση της παραγωγής και κατανάλωσης των φαρμακευτικών φυτών, η δική μας (προσωπική, ομαδική, κοινοτική, τοπική) παραγωγή και παρασκευή φαρμάκων από τα βότανα.

 

Εάν το Κράτος φορολογούσε τους παραγωγούς του χασισιού μέχρι το 1932, από τότε μέχρι σήμερα τα έσοδά του προέρχονταν από την καταστολή της χρήσης κυρίως αλλά και της παραγωγής και εμπορίας του χασισιού. Η απαγόρευση κρατούσε τις τιμές σε πολύ υψηλά επίπεδα με αποτέλεσμα την διαρκή κλοπή κοινωνικού πλούτου: όλοι όσοι εμπλέκονταν στην απαγόρευση και τη δίωξη κέρδιζαν, άμεσα και έμμεσα τεράστια ποσά: έμποροι, αστυνομία, κράτος, δικηγόροι. Πολύ υψηλές τιμές για τους χρήστες, μεγάλα χρηματικά πρόστιμα, δωροδοκίες, υπέρογκες αμοιβές  δικηγόρων. Πρόκειται για μια έμμεση φορολογία, για παραφορολογία, ας μας επιτραπεί ο όρος, μιας και στην οικονομία αντιστοιχεί η παραοικονομία. . .  Όσο για την ταλαιπωρία, τα οικογενειακά, δράματα, τις φυλακίσεις, τον κατατρεγμό, τη σπίλωση δεν μπορώ να πω τίποτα γιατί ναι μεν πολλά από αυτά μπορούμε να τα εκφράσουμε αλλά κάποια υπάγονται στη σφαίρα του Ανείπωτου και σιωπώ.

Και αναρωτιέμαι: τώρα με την αποποινικοποίηση της χρήσης, της καλλιέργεια και της μικροεμπορίας, το Κράτος δεν θα χάσει πολλά έσοδα; Η άποψή μου είναι ότι δεν θα χάσει. Διότι ναι μεν αποποινικοποιήθηκε, παραμένει όμως πταίσμα και θα τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο έως και 3.000 εβρών. Δηλαδή, δεν αποποινικοποιήθηκε! ‘Η, αποποινικοποιήθηκε μεν αλλά δεν νομιμοποιήθηκε! Ποιος είναι ο σκοπός  της αποποινικοποίησης λοιπόν.

Δεν είναι ένας, είναι δύο. Ο πρώτος: με την μετατροπή του κακουργήματος σε πταίσμα, με την μετατροπή της εξαγοράσιμης (ή μη) φυλάκισης σε χρηματικό πρόστιμο, το Κράτος παραμένει στο παιχνίδι και θα χρησιμοποιεί ως αφορμή, ως πρόσχημα  την  χρήση και τη καλλιέργεια για να ανακατεύεται στις ζωές μας και να παίζει με αυτές, δηλαδή, να διαιωνίζει την καταστολή των χρηστών που δεν είναι λίγοι, είναι πάρα πάρα πολλοί, όπως θα γνωρίζετε.

Ο δεύτερος σκοπός είναι η διαιώνιση της αρπαγής: θα μπορεί να διώκει αυτοβούλως τους χρήστες και καλλιεργητές με σκοπό την επιβολή πολλών χρηματικών προστίμων, δηλαδή την διαιώνιση των κρατικών και ιδιωτικών (δικηγόροι) εσόδων. Θα γίνεται αυτό που γίνεται με την Τροχαία: βγαίνουν και γράφουν στις αρχές κάθε μήνα, μόνο και μόνο για να συγκεντρρώσουν με τα πρόστιμα την μισθοδοσία τους. Αυτο θα γίνει και με τη φούντα!   Πρόκειται για πλιάτσικο, όπως έκαναν στο παρελθόν οι στρατιώτες που εισέβαλαν σε μια περιοχή και άρπαζαν την τροφή των χωρικών.

Με την αποποινικοποίηση θα ξεθαρρέψουμε και θα γίνουμε πιο ευάλωτοι – γι αυτό τα μάτια σας δεκατέσσερα και το μυαλό σας τετρακόσια. . .

Αυτά για την αποποινικοποίηση του μπάφου.

Όσο για την πρότασή μου να γίνει ο Περισσός, τα γραφεία του ΚΚΕ δηλαδή, βοτανολογικό μουσείο και ερευνητικό φαρμακευτικό εργαστήρι, πηγάζει από το ενδιαφέρον μου για το ζήτημα της μετατροπής και μετεξέλιξης των χώρων της καπιταλιστικής Κυριαρχίας σε χώρους που θα ικανοποιούν τις κοινωνικές ανάγκες, τις ανάγκες μας. Πολλοί χώροι θα γκρεμιστούν, όπως γήπεδα και στάδια, φυλακές και αναμορφωτήρια και άλλοι πολλοί. Φαντάζεστε τι ωραίο πάρκο για να παίζουμε μπάλα, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες, μπορεί να γίνει το μέρος όπου είναι κτισμένο το ΟΑΚΑ;  Άλλοι χώροι θα αναπλαστούν, άλλοι θα αλλάξουν χρήση.

Τι θα κάνουμε τις εκκλησίες; Προτείνω να τις κάνουμε εστιατόρια ή/και βιβλιοθήκες.  Τα σούπερ μάρκετ,  κοινοτικές αποθήκες ανοιχτής έκθεσης/ελεύθερης πρόσβασης. Τα σχολεία,  ανοιχτοί χώροι συνάντησης παιδιών και εφήβων. Τα γραφεία του ΚΚΕ, τι θα τα κάνουμε;

Προτείνω να τα κάνουμε βιβλιοθήκη και αρχείο της Αριστεράς και του Κομμουνισμού και ένα μέρος να το κάνουμε βοτανολογικό  εργαστήριο, σχολείο και μουσείο, χώρο καλλιέργειας φαρμακευτικών βοτάνων, έρευνας, διδασκαλίας και μάθησης.  Θα πετάξουμε το σφυροδρέπανο και στι θέση του θα βάλουμε το γνωστό φύλλο της κάνναβης ή μια κάψα (κωδειά) της παπαρούνας, της μήκωνος της υπνοφόρου, από την οποία παράγεται το χρησιμότατο αναλγητικό και ευφορικό όπιο.

Νόμος είναι το δίκιο του χρήστη.

ΠΗΓΗ:badarts