Την
Πέμπτη 1 Σεπτέμβρη, δηλ. λίγες μέρες μετά από την απόφαση του
υπουργείου Οικονομικών να μειώσει στο μισό την επιχορήγηση των Μονάδων
Ψυχικής Υγείας που λειτουργούν από φορείς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα,
πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας.
Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών οδηγεί σε
κλείσιμο 210 Μονάδες
Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (οικοτροφεία, ξενώνες,
προστατευόμενα διαμερίσματα, κινητές μονάδες, κέντρα ημέρας) με
τραγικές συνέπειες:
1500 ψυχικά πάσχοντες και άνθρωποι με νοητική
υστέρηση - αυτισμό μένουν στο δρόμο (ή επιστρέφουν στα ιδρύματα), άλλοι
35.000 χάνουν τη θεραπεία, υποστήριξη και αποκατάστασή τους και 3.050
εργαζόμενοι μένουν άνεργοι.
Την ίδια μέρα (!),
η κα Ελιζαμπέττα Καζαλόττι έτυχε να ανακαλύψει και να
“αποκαλύψει”, σε εκτενές δημοσίευμά της στο “σαλόνι” της Ελευθεροτυπίας, ποιοι είναι “
οι εργολάβοι της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης” και “
τον πακτωλό χρημάτων που διοχετεύθηκαν στις ΜΚΟ”.
Οι θέσεις και οι απόψεις του κου Θ. Μεγαλοοικονόμου, ψυχιάτρου στο ΨΝΑ Δαφνί, ο οποίος αποτελεί τη μοναδική πηγή πληροφοριών
στο άρθρο της κας Καζαλόττι, για τις ΜΚΟ και την ψυχιατρική
μεταρρύθμιση είναι γνωστές -εδώ και πολλά χρόνια- και σε αρκετά σημεία
συμφωνώ μαζί του.
Όμως, δε νομίζω ότι η κα Καζαλόττι ανακάλυψε χθές τον κο
Μεγαλοοικονόμου, ούτε ότι ο κος Μεγαλοοικονόμου αποφάσισε χθες να κάνει
τις “αποκαλύψεις” στην κα Καζαλόττι.
Βέβαια,
εκτός από το περίεργο timing της δημοσίευσης του άρθρου,
δεν λείπει το γνωστό “τσουβάλιασμα” των φορέων του μη κερδοσκοπικού
τομέα. Ο βαρύγδουπος τίτλος και οι πρώτες παράγραφοι δηλώνουν ότι οι ΜΚΟ
κατασπατάλησαν τα χρήματα για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και
εμπλέκονται σε διάφορα επιχειρηματικά παιγνίδια. Ωστόσο, στη συνέχεια
του άρθρου γίνεται αναφορά σε “ορισμένες από αυτές”, “αρκετές”, “σε
πολλές περιπτώσεις” και -ως συνήθως- το “αποκαλυπτικό” άρθρο δεν αποκαλύπτει πόσες ή ποιες είναι αυτές (ακόμα και η έμμεση αναφορά σε ελάχιστες ΜΚΟ, δεν δικαιολογεί τη γενίκευση).
Για παράδειγμα, αν ξέρει ο κος Μεγαλοοικονόμου ή η κα Καζαλόττι τους
πολλούς επιστημονικά υπεύθυνους που λαμβάνουν από 5.000 ευρώ μηνιαίως
για καθεμία από τις 2,3,4 δομές που έχουν αναλάβει, γιατί δεν τους
καταγγέλλουν επωνύμως; Προσωπικά γνωρίζω πολλούς επιστημονικά υπεύθυνους
που ο μισθός τους δεν φτάνει ούτε τα 1.500 ευρώ και -όπως όλοι οι
υπόλοιποι εργαζόμενοι- παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Θα ήθελα να
γνωρίζω ποιοι κάνουν την ίδια δουλειά για 10.000 ή 20.000 ευρώ το μήνα!
Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι στο χώρο των μη κερδοσκοπικών φορέων ψυχικής
υγείας δεν υπάρχουν εργολάβοι και μαγαζάκια. Μήπως ο χώρος των μέσων
μαζικής ενημέρωσης και ο χώρος των νοσοκομείων διοικούνται μόνο από
έντιμους και ηθικούς ανθρώπους; Να συζητήσουμε την κατάργησή τους;
Είναι γνωστό ότι
τα δύο εναλλάξ κυβερνώντα κόμματα την ίδια
στιγμή που κατηγορούσαν τις υπάρχουσες ΜΚΟ για κακοδιαχείριση, άνοιγαν
το δρόμο για τη δημιουργία νέων, χωρίς να κάνουν το αυτονόητο: έλεγχο στην οικονομική διαχείριση και αξιολόγηση στην ποιότητα των υπηρεσιών. Για ποιο λόγο δεν έγινε ποτέ έλεγχος και αξιολόγηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τόσο στο μη κερδοσκοπικό όσο και στον κρατικό τομέα; Όμως, για να μην επαναλαμβάνομαι, η γνώμη μου για το πως φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση υπάρχει σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις του psi-action.
Πριν από λίγα χρόνια, σε μια συνάντηση των σωματείων των εργαζομένων με την
ηγεσία του υπουργείου υγείας για το μόνιμο πρόβλημα της υποχρηματοδότησης των μονάδων, η απάντηση που πήραν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι ήταν ότι κάποιοι κλέβουν και έτσι “μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά”. Πιστεύω ότι ακριβώς το ίδιο μήνυμα περνάει το άρθρο της Ελευθεροτυπίας.
Εκτός από τους υπουργούς Υγείας και Οικονομικών, δεν γνωρίζω ποιους άλλους μπορεί να
εξυπηρέτησε η επιλογή μιας ημέρας διαμαρτυρίας
για το “τσουβάλιασμα” των φορέων. Πάντως, οι εργολάβοι της ψυχιατρικής
μεταρρύθμισης και οι μεγαλογιατροί (του μη-κερδοσκοπικού και του
κρατικού τομέα) δεν κινδυνεύουν.
Μήπως θα ωφεληθεί ο κρατικός τομέας; Και με ποιον τρόπο άραγε;
Συλλέγοντας 1.500 ανθρώπους από το δρόμο και στοιβάζοντάς τους σε ένα
ίδρυμα ή με την επαναλειτουργία των ιδρυμάτων που έκλεισαν; Ακόμα και αν
ήταν αυτό το σκεπτικό,
ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Με την ευκαιρία,
εάν η κα Καζαλόττι ήθελε να αναδείξει την κατασπατάληση του χρήματος για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, γιατί απουσίαζε από το δημοσίευμα ο κρατικός τομέας; Ποια είναι τα ποσά που δαπανήθηκαν; Ποιοι τα διαχειρίστηκαν; Με ποιο τρόπο; Με ποιους ελέγχους;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά το κλείσιμο των μονάδων
οι χαμένοι θα είναι οι ψυχικά πάσχοντες και οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, όσοι πραγματικά απειλούνται από την εγκατάλειψη, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανεργία.
ΥΓ. 1. Για να μη βιαστεί οποιοσδήποτε να βγάλει λανθασμένα
συμπεράσματα, εκφράζω τη γνώμη μου ως εργαζόμενος (δεν γνωρίζω για πόσο
ακόμα).
ΥΓ. 2. Ο χώρος των σχολίων παραμένει, όπως πάντα, ανοιχτός για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου