Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

 

Του Σταυρου Λυγερου

Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, οι καθαρές κουβέντες είναι προϋπόθεση για να διατηρηθεί η δυνατότητα του δημοσίου διαλόγου. Τυπικά, η Ελλάδα δεν έχει πάψει να είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Ουσιαστικά, όμως, τόσο η κυβέρνηση όσο και το Κοινοβούλιο έχουν χάσει τη δημοκρατική εξουσία τους να αποφασίζουν για την πορεία της χώρας στο ευρύτερο οικονομικο-κοινωνικό επίπεδο. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι όποτε προέκυψε διαφωνία επικράτησε η γραμμή της τρόικας. Η κυβέρνηση δεν κυβερνάει. Εχει μετατραπεί σε μηχανισμό εφαρμογής των πολιτικών που υπαγορεύουν το ευρωπαϊκό ιερατείο και το ΔΝΤ. Με δισταγμούς, καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις, τελικώς εκτελεί τις εντολές τους. Οσο για τους βουλευτές της συμπολίτευσης, αυτοί δεν νομοθετούν με ελεύθερη βούληση. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι νομοθετούν εκβιαζόμενοι ότι εάν καταψηφίσουν, θα πέσει η κυβέρνηση και θα χρεοκοπήσει η χώρα.

 

Οι λόγοι που φτάσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση είναι γνωστοί. Η αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρέτησει το χρέος της οδήγησε στην ψήφιση του Μνημονίου κι αυτή με τη σειρά της στα όσα ακολούθησαν. Απέναντί μας δεν έχουμε τυπικούς δανειστές, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Σε αντίθεση με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η τρόικα έχει συνολικό πολιτικό σχέδιο. Είναι η γνωστή συνταγή του ΔΝΤ για την αναμόρφωση των υπερχρεωμένων κρατών μέσω της θεραπείας - σοκ.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του και για τη συνταγή και για τον τρόπο εφαρμογής της. Αλλοι θεωρούν τη θεραπεία - σοκ καταστροφική και άλλοι, όπως ο Πάγκαλος, «ευλογία». Εχει σημασία, όμως, να συνομολογήσουμε δύο αναμφισβήτητες αλήθειες: 

Η πρώτη αφορά το παλιό ερώτημα ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Αυτόν τον τόπο, λοιπόν, τον κυβερνάει εμμέσως πλην σαφώς η τρόικα.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι το ευρωπαϊκό ιερατείο και το ΔΝΤ αντιλαμβάνονται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Με τη μαζική εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων και ακινήτων και με τη συρρίκνωση του κόστους εργασίας προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Δεν πρόκειται για δικό μας ισχυρισμό. Η τρόικα έχει εξ αρχής δηλώσει ότι επιδιώκει την εσωτερική υποτίμηση. Εσωτερική υποτίμηση, όμως, δεν επιτυγχάνεται χωρίς ύφεση.

Τουλάχιστον να ξέρουμε τι μας συμβαίνει, ώστε ο δημόσιος διάλογος να πατάει στην πραγματικότητα και όχι σε ιδεολογήματα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_14/10/2011_1296502