Αν το εννοούμε, όλοι μαζί μπορούμε!
Προς τους συναδέλφους, τα σχήματα- τις συλλογικότητες- τον κόσμο του αγώνα, τους συλλόγους Π.Ε και τις ΕΛΜΕ
Αν το εννοούμε, όλοι μαζί μπορούμε! Γενική ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Το πολυνομοσχέδιο για την εφεδρεία-απόλυση 30.000 υπαλλήλων, το
μισθολόγιο-σφαγή των Δ.Υ, η νέα φοροληστεία αποκλειστικά στους φτωχούς
και ο εργασιακός μεσαίωνας που βαθαίνει, άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου:
Από τη μια φανέρωσαν το μέγεθος της σύγκρουσης με τον μετεωρίτη κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, τη σκόνη, τα ερείπια, το αίμα και τα δάκρυα που αφήνει στη χώρα και τη ζωή μας, μαζί με το πόσο δειλή και μοιραία ήταν η υπόσταση του παρατεταμένου σχεδίου αντιμετώπισής του, που δυο χρόνια τώρα ξεδίπλωσε το εργατικό κίνημα- και εν πολλοίς υφίσταται ακόμα …
Από την άλλη, έστω και μαζί με τα χιλιοειπωμένα «ως εδώ», φουντώνει παντού, σε όλους τους χώρους και τις συλλογικότητες, η απαίτηση για τη χρήση του πιο αποτελεσματικού όπλου που ιστορικά έχει αναπτύξει το εργατικό κίνημα, στις πιο ταξικές του αναφορές : την απεργία διαρκείας. Καιρό τώρα, μπροστά στη συστημική αφασία όλου του πολιτικού τοπίου, η απεργία διαρκείας παίρνει πολιτικό χαρακτήρα, ξεπερνά τους χώρους και γίνεται η κοινωνική, ταξική και πολιτική απάντηση-αντεπίθεση της εργαζόμενης πλειοψηφίας για την ανατροπή της κατοχικής κυβέρνησης και του συστήματος εξουσίας που προωθεί στη χώρα τα πιο βάρβαρα μέτρα μετά τον πόλεμο. Η γενική πολιτική απεργία διαρκείας, σε τίποτα δεν αλλοιώνεται- αντίθετα παίρνει υπόσταση, αν χτίζεται πάνω σε κηρυγμένες απεργιακές αιχμές από κλάδους που τη διακηρύσσουν, την παλεύουν και διεκδικούν τα δίκαια όλου του εργαζόμενου λαού.
Από τη μια φανέρωσαν το μέγεθος της σύγκρουσης με τον μετεωρίτη κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, τη σκόνη, τα ερείπια, το αίμα και τα δάκρυα που αφήνει στη χώρα και τη ζωή μας, μαζί με το πόσο δειλή και μοιραία ήταν η υπόσταση του παρατεταμένου σχεδίου αντιμετώπισής του, που δυο χρόνια τώρα ξεδίπλωσε το εργατικό κίνημα- και εν πολλοίς υφίσταται ακόμα …
Από την άλλη, έστω και μαζί με τα χιλιοειπωμένα «ως εδώ», φουντώνει παντού, σε όλους τους χώρους και τις συλλογικότητες, η απαίτηση για τη χρήση του πιο αποτελεσματικού όπλου που ιστορικά έχει αναπτύξει το εργατικό κίνημα, στις πιο ταξικές του αναφορές : την απεργία διαρκείας. Καιρό τώρα, μπροστά στη συστημική αφασία όλου του πολιτικού τοπίου, η απεργία διαρκείας παίρνει πολιτικό χαρακτήρα, ξεπερνά τους χώρους και γίνεται η κοινωνική, ταξική και πολιτική απάντηση-αντεπίθεση της εργαζόμενης πλειοψηφίας για την ανατροπή της κατοχικής κυβέρνησης και του συστήματος εξουσίας που προωθεί στη χώρα τα πιο βάρβαρα μέτρα μετά τον πόλεμο. Η γενική πολιτική απεργία διαρκείας, σε τίποτα δεν αλλοιώνεται- αντίθετα παίρνει υπόσταση, αν χτίζεται πάνω σε κηρυγμένες απεργιακές αιχμές από κλάδους που τη διακηρύσσουν, την παλεύουν και διεκδικούν τα δίκαια όλου του εργαζόμενου λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου