Η φοροδιαφυγή πανταχού παρούσα

 

Η φοροδιαφυγή πανταχού παρούσα

 

Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ έχει γίνει άπειρες φορές και από πολλές πλευρές. Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη, που η σύλληψη έστω ενός μικρού μέρους της θα μπορούσε να ξελασπώσει τα δημόσια οικονομικά και να ανακουφίσει τα μόνιμα υποζύγια του φορολογικού συστήματος, τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Τους μόνους, δηλαδή, που δεν έχουν κανένα περιθώριο να κρύψουν τα εισοδήματά τους.

ΑΥΤΗ η συζήτηση καθίσταται σήμερα άκρως επίκαιρη ξανά, εξαιτίας δύο πολύ εντυπωσιακών -αν και όχι άγνωστων- στοιχείων. Πρώτον, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών ανακοίνωσε τα στοιχεία από την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων του έτους 2009, από τα οποία προκύπτει ότι η φοροδιαφυγή είναι εκτεταμένη. Η συντριπτική πλειονότητα των φορολογουμένων -πλην μισθωτών και συνταξιούχων- δηλώνει εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο όριο, δηλαδή δεν πληρώνει κανέναν φόρο!

 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ο επικεφαλής της «ομάδας δράσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα, Χορστ Ράιχενμπαχ, στην πρώτη έκθεση που συνέταξε -και παρουσίασε χθες στις Βρυξέλλες- αναδεικνύει το πρόβλημα αυτό με τον πιο ανάγλυφο τρόπο. Επιβεβαιώνει ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα φτάνει τα 60 δισεκατομμύρια (το ένα έκτο, δηλαδή, του ελληνικού χρέους), από τα οποία τα 30 δισεκατομμύρια είναι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις.

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ φαίνονται -και μπορεί να είναι- υπερβολικοί. Ομως αυτός ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, που διακρίνεται για το ρεαλισμό του (Γερμανός γαρ), λέει κατηγορηματικά ότι το ελληνικό κράτος μπορεί να εισπράξει «άμεσα» από πέντε ώς οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ.

ΑΝ αυτό γινόταν, δεν θα χρειαζόταν να επιβληθεί το χαράτσι επί των ακινήτων μέσω ΔΕΗ ούτε καν να γίνουν οι νέες περικοπές στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων μέσω του ενιαίου μισθολογίου. Αν το ελληνικό κράτος, δηλαδή οι κυβερνήσεις που το διαχειρίστηκαν, ξόδευαν ελάχιστο από το χρόνο και τη δραστηριότητά τους ώστε να φέρουν στα ταμεία αυτό το ποσόν, η σημερινή κρίση δεν θα κινδύνευε να γονατίσει τη χώρα.

ΤΟ τελευταίο διάστημα υπάρχουν ορισμένα δείγματα ότι γίνεται κάποια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση, με τη σύλληψη ορισμένων τρανταχτών περιπτώσεων οφειλετών του Δημοσίου. Ο Ράιχενμπαχ διαβεβαίωσε ότι, με την παροχή κατάλληλης ευρωπαϊκής βοήθειας (υπάρχουν άλλες χώρες που έχουν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φαινόμενο), τα αποτελέσματα μπορεί να έρθουν γρήγορα.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ από την περιπέτεια, στην οποία έχει μπει η χώρα εδώ και δύο χρόνια, να βγει και κάτι θετικό. Αλλά για να συμβεί αυτό δεν αρκούν οι έξωθεν συμβουλές και υποδείξεις. Πρέπει να συντρέχουν και δύο εσωτερικές προϋποθέσεις: πολιτική βούληση να χτυπηθεί, επιτέλους, το φαινόμενο και κατάλληλη οργάνωση των αρμόδιων υπηρεσιών του κράτους.

ΤΩΡΑ που τα δύο κόμματα εξουσίας συγκυβερνούν, ας κάνουν αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια ως μονοκομματικές κυβερνήσεις, οικοδομώντας το πελατειακό κράτος με διαλυμένες τις κρίσιμες υπηρεσίες του. Εχουν μια ευκαιρία -την τελευταία;- να αποκαταστήσουν ένα στοιχειωδώς δίκαιο φορολογικό περιβάλλον, χωρίς το οποίο καμία δημοσιονομική εξυγίανση δεν μπορεί να γίνει ούτε ελπίδα ανάπτυξης υπάρχει. 

 http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=326976