Μεταλλαγμένη, νεοφιλελεύθερη Ευρώπη
ΜΙΑ εντελώς διαφορετική Ευρώπη από
αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι τώρα θα διαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια, αν
επιβληθούν οι -γερμανικής εμπνεύσεως- αποφάσεις, στις οποίες κατέληξαν
χθες Μέρκελ και Σαρκοζί στο Παρίσι.
Ο ΚΟΙΝΟΣ παρονομαστής των αποφάσεων αυτών είναι ήδη γνωστός:
σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία, για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους που
ταλανίζει την ευρωζώνη. Και αυτό, πέραν των σημερινών αποφάσεων που ήδη
επιβάλλονται στις αδύναμες χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία -και
τώρα και στην ισχυρή Ιταλία), θα απαιτήσει την αλλαγή των ευρωπαϊκών
Συνθηκών. Αν δεν συμφωνήσει το σύνολο των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής
Ενωσης, τότε Βερολίνο και Παρίσι θα επιδιώξουν μια συμφωνία των 17 της
ευρωζώνης.
ΟΙ ΔΥΟ ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης θα επιδιώξουν να
θεσμοθετήσουν την επιβολή αυτόματων κυρώσεων σε όσες χώρες παραβιάζουν
το όριο του 3% του ελλείμματος του προϋπολογισμού, το οποίο προβλέπει
μεν η ισχύουσα Συνθήκη, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε στην πράξη. Ακόμη και η
ισχυρή Γερμανία προβλέπεται ότι θα χρειαστεί έξι χρόνια για να πετύχει
αυτόν το στόχο και είναι προφανές τι σημαίνει αυτό για τις υπόλοιπες,
πιο «απείθαρχες» χώρες. Ουσιαστικά θα σηματοδοτήσει την επιβολή μιας
μακράς περιόδου λιτότητας, η οποία θα βρει και την τυπική «αναγνώρισή»
της στον κανόνα του ισοσκελισμού των εθνικών προϋπολογισμών, που ο
γαλλογερμανικός άξονας θέλει να ενσωματωθεί στα εθνικά Συντάγματα των
χωρών της ευρωζώνης.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ όλα αυτά σημαίνουν ότι οι χώρες -και ειδικά οι
αδύναμες- θα υποχρεωθούν σε διαρκείς περικοπές κάθε είδους κοινωνικών
δαπανών, οι οποίες χαρακτήρισαν το λεγόμενο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος
από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και μέχρι πρόσφατα. Αυτό, μαζί με
τις, έτσι κι αλλιώς, βέβαιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θα
αποτυπώνει τη μεταλλαγμένη Ευρώπη της δεκαετίας του 2010, αν το
γερμανογαλλικό σχέδιο δεν συναντήσει αντιστάσεις τόσο στη σύνοδο κορυφής
του προσεχούς Μαρτίου όσο και στη συνέχεια, όταν θα αρχίσει η
διαδικασία της επικύρωσης από κάθε χώρα.
Η ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ Ευρώπη οικοδομήθηκε πάνω στις βασικές αρχές της
αλληλεγγύης και της ανάπτυξης του κοινωνικού κράτους. Η Ευρώπη που
σχεδιάζουν σήμερα Μέρκελ και Σαρκοζί στηρίζεται στα ακριβώς αντίθετα:
Την τιμωρία των πιο αδύναμων και την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους.
Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει σήμερα, που στις περισσότερες ευρωπαϊκές
χώρες ο αριθμός των ανέργων και των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού
τους συνεχώς αυξάνεται.
ΑΥΤΗ η «νέα» Ευρώπη των Μέρκελ και Σαρκοζί είναι αμφίβολο αν
έχει την έγκριση των λαών των χωρών τους. Και ίσως γι' αυτό θα
επιδιωχθεί το σχέδιό τους να περάσει πριν από τις γαλλικές εκλογές του
Απριλίου του 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου