Και εφεδρεία και απολύσεις!

Και εφεδρεία και απολύσεις!

Η ΕΦΕΔΡΕΙΑ λοιπόν απέτυχε. Αναγκάστηκε να το παραδεχτεί χθες, επισήμως, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρης Ρέππας, δεχόμενος τα πυρά πολλών υπουργών. Ομως, ω της νεοελληνικής πολιτικής, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι οι υπουργοί που ζήτησαν να εξαιρεθούν οι υπάλληλοι του δικού τους τομέα από το μέτρο!

Ο κ. ΡΕΠΠΑΣ απέδωσε τις χαμηλές επιδόσεις της εφεδρείας στην πίεση που δεχόταν από την τρόικα, ενώ δεν υπήρχε χρόνος, και στα λάθος στοιχεία της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έγινε το 2010 (ελλιπή στοιχεία).

ΤΟ ΚΛΙΜΑ εμφανίζεται εκρηκτικό, καθώς ο πρωθυπουργός εις μάτην εκλιπαρεί σχεδόν τους υπουργούς να μη συγκρούονται και τους συστήνει καλύτερη συνεργασία.

ΜΑΤΑΙΑ προσπαθεί και ο κ. Ρέππας να πείσει ότι θα υπάρξει και δεύτερο κύμα εφεδρείας το 2012. Και τούτο, διότι θεωρεί την εφεδρεία σαν ένα δραστικό μέτρο που «ρίχνει κάστρα και σπάει ταμπού».

 

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ότι οι αποχωρήσεις από το Δημόσιο -«προκειμένου να έχουμε καλύτερο κράτος»- θα γίνουν μόνον έπειτα από αξιολόγηση και όχι σε διάστημα ενός-δύο μηνών. Θεωρεί εφικτό το στόχο για μείωση του Δημοσίου κατά 150.000 υπαλλήλους, δηλαδή να φύγει ένας στους δύο, αφού εξαιρεθούν όμως 190.000 εκπαιδευτικοί και περίπου 155.000 ένστολοι από το σύνολο των περίπου 700.000 που υπηρετούν στο στενό δημόσιο τομέα.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ δήλωσε ότι «δεν έχουμε κανένα κόλλημα σε απολύσεις, όχι όμως όπως γίνονται σήμερα, αλλά ως αποτέλεσμα μιας μεταρρύθμισης στο κράτος...». Πρόθεσή του μάλιστα είναι να υπογράψει μνημόνιο με τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ομάδας Δράσης (Task Force) ώστε να δημιουργηθεί ένα επιτελικό κράτος.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ, όμως, καλύτερο και επιτελικό κράτος; Πώς μπορεί να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο, όταν ετοιμάζεται δεύτερη εφεδρεία για την κρίσιμη ηλικία των πενήντα; Δεν νοείται καλύτερο κράτος όταν η κοινωνία υποφέρει, και μάλιστα το παραγωγικό κομμάτι αυτής.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να εξυγιανθεί το κράτος, όσους δημοσίους υπαλλήλους και αν εκδιώξει, διότι αυτό γίνεται στο πλαίσιο των φιλελεύθερων δυτικών «δημοκρατιών», υπό την πίεση της ανώνυμης αγοράς. Φιλελεύθερα κοινοβούλια και ελεύθερη αγορά δεν είναι παρά το προσωπείο μιας ελίτ που κινεί τα νήματα του υπάρχοντος συστήματος, ενός συστήματος που δουλεύει μόνο γι' αυτήν.

ΕΙΝΑΙ καιρός να καταλάβουν οι φωστήρες της κυβέρνησης ότι δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι τόσο, όσο οι ίδιοι που επέτρεψαν τον κρατικό (δημοσιοϋπαλληλίστικο) υδροκεφαλισμό, αγνοώντας την ίδια την κοινωνία.

 http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=332291