Κοινωνική πολιτική, όχι "φιλανθρωπία"

Κοινωνική πολιτική, όχι "φιλανθρωπία" 

ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΗΤΑΦΙΔΗ*

Το «εμπόριο ελπίδων» γνωρίζει μεγάλη άνθηση τις «άγιες μέρες». Μάλιστα στις από άμβωνος ικεσίες έχουν προστεθεί οι φαρισαϊκές παραινέσεις τού «όλοι μαζί» όσων κανοναρχούν τον χορό του «καπιταλισμού της συμπόνιας». Ενώ δοξολογούν την κατεδάφιση του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους, παραδίδουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού!

Εξέχοντες εκπρόσωποι και «παπαγαλάκια» του κλεπτοκρατικού -«τρικομματικού» αισίως- συστήματος εξουσίας, που μαράζωσε τον τόπο, αλλά και κάποιες ζάπλουτες «Αντουανέτες», προσπαθούν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους στην κολυμπήθρα μιας με το αζημίωτο φιλανθρωπίας - νεκρανασταίνοντας εποχές Κάρολου Ντίκενς.

Οι «φιλόπτωχοι» μεγαλοκαρχαρίες μας, ως όψιμοι ιεραπόστολοι, ανέλαβαν να ταΐσουν τους πεινασμένους και τους άνεργους, που αυξάνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, διαφημίζοντας δωρεάν την πραμάτεια τους και γλιτώνοντας φόρους με τις «χορηγίες» τους.

 

Στο ίδιο πνεύμα στοιχισμένοι και πολλοί δήμαρχοι, που, αντί να ασκούν κοινωνική πολιτική στεγάζοντας τους άστεγους στα αχρησιμοποίητα ακίνητα των δήμων, αντί να δίνουν δουλειά στους άνεργους, με έργα αυτεπιστασίας, αυξάνουν τις εργολαβίες, ιδιωτικοποιούν ή κλείνουν ζωτικής σημασίας υπηρεσίες, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί.

Ούτε τα «φιλανθρωπικά γκαλά-μπαζάρ» ούτε η ελεημοσύνη ούτε επίσης οι αγνές προθέσεις χιλιάδων εθελοντών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη για την επιβίωση των θυμάτων της κρίσης, μπορούν να αντικαταστήσουν ή να υποκαταστήσουν τις κοινωνικές λειτουργίες ακόμη κι ενός χρεωκοπημένου κράτους. Δεν μπορείς να χορτάσεις ένα εκατομμύριο στόματα με «κοινωνικά συσσίτια» ή «παντοπωλεία», αν ως κράτος δεν διασφαλίζεις: την χωρίς όρους και διακρίσεις χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, τη δωρεάν παροχή ρεύματος, νερού, θέρμανσης, σταθερού τηλεφώνου, τη δωρεάν μετακίνηση με τα δημόσια μέσα μεταφοράς στης «γης τους κολασμένους».

Δεν μπορείς να εξασφαλίσεις αξιοπρεπή διαβίωση στα θύματα της κρίσης, αν δεν σπάσεις τα δεσμά της «δημοσιονομικής φυλακής», τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2012, που το 52% των κονδυλίων του θα το καταβροχθίσουν οι δανειστές μας και 115 δισ. ευρώ οι τράπεζες.

Και ο αντίλογος: μέχρι να γίνουν όλα αυτά, μέχρι να λυθεί το «κοινωνικό ζήτημα», όπως επαγγέλλεται και αγωνίζεται η ριζοσπαστική αριστερά, θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια; Όχι, φυσικά. Αντίθετα, χωρίς λογικές «αριστερής» φιλανθρωπίας ή «Ρομπέν των φτωχών», χωρίς την αυταπάτη ότι μπορούμε να «φυτέψουμε οάσεις» μέσα στην καπιταλιστική έρημο, χωρίς ανιστόρητες αναλογίες με τη δράση του ΕΑΜ, πρέπει να πρωτοστατήσουμε σε αυθεντικές λαϊκές εκδηλώσεις κοινωνικής ανυπακοής και αλληλεγγύης: είναι τα «έμβρυα» και το «μεγάλο σχολείο της σχεδιασμένης κοινωνικής αυτοδιαχείρισης» - μόνη σωτηρία από τον «κοινωνικό κανιβαλισμό» (Τimes) της δικτατορίας των αγορών.

Και μια σοβαρή προειδοποίηση από τις εφιαλτικές δεκαετίες του '30 και '40 προς τους ανιστόρητoυς εκπροσώπους των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στην Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ, που αποφάσισαν να μείνουν εκτός συνεδρίου της Ομοσπονδίας (24-27/04/2012) τα σωματεία στα οποία θα ψηφίσουν και συμβασιούχοι:

«...Όλο το πρόβλημα είναι να ξέρουμε το πώς να κινητοποιήσουμε τις μάζες για τον αγώνα: Το πρόβλημα της διάσπασης των εργατών σε εργαζόμενους και άνεργους, λ.χ. Πρέπει να βρούμε τα μέσα να ξεπεράσουμε αυτή τη διάσπαση. Η ιδέα μιας ξεχωριστής τάξης, της τάξης των ανέργων, που αποτελείται από καινούργιους παρίες, είναι μια ιδέα που αποτελεί μέρος της ψυχολογικής προετοιμασίας για τον φασισμό. Αν η εργατική τάξη δεν καταφέρει να ξεπεράσει αυτή τη διάσπαση, προπαντός στο συνδικαλιστικό επίπεδο, ο φασισμός θα έχει κάνει τη δουλειά του» (Λ. Τρότσκι, 

«Συζητήσεις για το Μεταβατικό Πρόγραμμα», www.marxistbooks.gr).

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=660486