Η ρετρό οικονομία των οπών τής ιθύνουσας τάξης

Η ρετρό οικονομία των οπών τής ιθύνουσας τάξης

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Αξιολογώντας την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, ένας καλόπιστος θα σκεφτόταν ότι ο τέως πρωθυπουργός, συνεπικουρούμενος από τους τεχνικούς συμβούλους που μάζεψε around the world, προσπάθησε να «τακτοποιήσει» ή να ελέγξει «την κατάσταση» της οικονομίας, ωστόσο μάλλον του ξέφυγε... slightly.

Ο νέος πρωθυπουργός, ο «μεταβατικός» κ. Λ. Παπαδήμος, επιχειρεί το ίδιο, με το ίδιο εν πολλοίς οικονομικό επιτελείο. Αλλά, φευ, πάλιν η κατάσταση εξέφυγεν με ταχύτατα πηδηματάκια, ανεκαλύφθησαν δε νέες οπές εις τα έσοδα (φόροι-ασφαλιστικές εισφορές).

Δέκα εκατομμύρια Ελληνες κοιμούνται κάθε βράδυ αγνοώντας τι τέξεται η επιούσα. Οι πολυπροβεβλημένοι περί τα οικονομικά επιστήμονες των τηλεοπτικών εκπομπών -οικονομολόγοι, φοροτεχνικοί και λοιποί ειδήμονες- προβλέπουν με περισσή ακρίβεια «τις 9 από τις 5 τελευταίες κρίσεις», όπως έλεγε ο αείμνηστος Paul Samuelson για τη Γουόλ Στριτ, ενώ η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη.

 

Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Αφού η ιθύνουσα τάξη σήμερα γνωρίζει ότι κυβερνά χάρη στους σημερινούς κανόνες που η ίδια έχει θέσει, μήπως τυχόν και αντιτίθεται ενστικτωδώς στην αλλαγή; Μήπως τυχόν έχει κατά νου ότι «αν οι κανόνες γίνουν διαφορετικοί, μπορεί να κυβερνούν άλλοι στη θέση της»; Μήπως για τούτο και οι εξαγγελίες των δελφίνων στο ΠΑΣΟΚ, τα κείμενα επί των εξαγγελιών και τα επανακείμενα επί των κειμένων; Ο Paul Samuelson έλεγε κάτι πολύ χειρότερο για την κυβέρνηση Μπους, ότι «έχει διορίσει ανίκανα οικονομικά κυβερνητικά στελέχη, τα οποία διορίστηκαν ακριβώς λόγω της ανικανότητάς τους».

Υπάρχει φυσικά και άλλο ένα πρόβλημα: η χωρίς αρχές διακυβέρνηση. Εργασθείς από το 1973, υπέβαλα την αίτηση για σύνταξη το 2011, έπειτα από 38 χρόνια συνεχούς δουλειάς, χωρίς απώλεια ενός ενσήμου και χωρίς εξαγορές και λοιπά συνταξιοδοτικά τερτίπια. Ομως το αν-αρχο κράτος απαντά διά των υπηρεσιών του υπομειδιώντας: «Αγαπητέ μου, αγαπητέ μου, δυστυχώς μέσα στα 38 χρόνια αυτά ασφαλιστήκατε σε δύο Ταμεία και, επομένως, η βασική σύνταξή σας θα καθυστερήσει επί 1,5 χρόνο τουλάχιστον, για την επικουρική σας θα χρειαστούν 2 χρόνια μετά τη βασική, τουτέστιν μετά από 3,5-4 χρονάκια θα έχετε ξεμπερδέψει». Στο αυτονόητο ερώτημα πώς θα ζήσει κάποιος σ' αυτό το διάστημα, φέρνω στο μυαλό τα λόγια χουντικού αξιωματούχου, ο οποίος απάντησε ως εξής εις επίσκεψιν γερόντων της εποχής: «Μα τι ζητάτε; Κανονικά εσείς θα έπρεπε να είχατε πεθάνει».

Αλλά ανάλογος σαδισμός χαρακτηρίζει και τηλεδημοσιογράφους. Ο επί έτη συναγελαζόμενος των πρωινών εκπομπών, ο νυν υπουργός Εργασίας, διετράνωνε την θλίψιν του διότι δεν μπορεί να πληρώσει το διαρκώς μειούμενον εφάπαξ και ότι κάτι θα κάνει (50% προπληρωμή, σιγά μη δείτε τα άλλα κ.λπ.). Ο παριστάμενος τηλεδημοσιογράφος ανεφώνησεν: «Κάντε κάτι, γιατί στο τέλος θα τσακώνονται οι κληρονόμοι». Χιούμορ ιδιαζόντως έξυπνο συνάδον με την αξιοπρέπεια του γέροντος δικαιούχου. Φαίνεται ότι την αξιοπρέπεια η ιθύνουσα τάξη και οι κολαούζοι της την επιφυλάσσουν μόνο για λογαριασμό τους.

Η ιθύνουσα τάξη έχει ένα δικό της εσωτερικό σύστημα και αυτό δουλεύει, αν δούμε τη σημερινή κατάντια της μεσαίας και της κατώτερης τάξης. Μέσα από ένα σύστημα φόρων και τιμών -πληθωρισμός Νοεμβρίου 2,9% κατά την ΕΛΣΤΑΤ- που αφ'ενός επιτρέπει, στο πλαίσιο ενός ατελούς ανταγωνισμού, την ανάπτυξη και ενδυνάμωση των ολιγοπωλίων και αφ'ετέρου εξαντλεί τα τελευταία αποθέματα ζωτικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που εξασφάλιζαν συνθήκες στοιχειώδους ανταγωνισμού, η ιθύνουσα τάξη επιβιώνει. Από το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» στο «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» και από εκεί στο πρόσφατο «Η Ελλάδα ανήκει στους δανειστές της», η ιθύνουσα τάξη διατρέχει τη δυστυχία ευτυχούσα η ίδια.

Μερικές φορές «ξαφνιάζεται» επίσης, όταν συλλαμβάνεται αίφνης ένας επίορκος δάσκαλος - βλέπε σχετικές δηλώσεις υπουργού Παιδείας στις 5-12-2011. Το ότι αυτή τη στιγμή οι Ελληνες γονείς, όπως έχω γράψει αρκετές φορές, στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία χωρίς να υπάρχει όχι σύστημα αλλά ούτε καν διατάξεις αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, λόγω της συμφωνίας της ιθύνουσας τάξης με τη συντεχνία, ουδείς το διορθώνει ή το αντιμετωπίζει. Κανείς δεν γνωρίζει πώς διδάσκεται ό,τι διδάσκεται και αν έχει αποτέλεσμα αυτό που διδάσκεται. Ο ίδιος άνθρωπος διδάσκει, αξιολογεί ό,τι διδάσκει και εξετάζει. Και παραμένομεν εις τα ίδια μέχρι το επόμενο «απορίας άξιον γεγονός».

Αυτή η κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει μέχρις ότου οι αμοιβές των αυτοαπασχολουμένων, των μισθοσυντήρητων και των συνταξιούχων φτάσουν στα επίπεδα του 1960. Απλώς η ιθύνουσα τάξη προετοιμάζεται. Καλό είναι να γίνουν εκλογές και να ακολουθηθεί μία διαδικασία σοκ για να γλιτώσουμε και από τους ψυχιάτρους, εν τέλει. Εντός ευρώ, ει δυνατόν, ώστε να εξασφαλιστούν τα ελάχιστα όρια επιβίωσης. Και ας ελπίσουμε ότι «η φυσική επιλογή που ενεργεί συνήθως στο περιθώριο θα αλλάξει τον πυρήνα του συστήματος». 

 http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=330958