Η μάστιγα της φτώχειας

Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό-ερευνητή

Η είδηση για τον άστεγο που ξεψύχησε το πρώτο Σαββατόβραδο του 2012 σ' ένα παγκάκι στα Χανιά δεν συγκίνησε κανέναν από τους πολιτικούς ταγούς που είναι αφοσιωμένοι στην εφαρμογή των μνημονίων, όπως σχεδιάζονται από την τρόικα, ΕΕ και ΔΝΤ. Είναι προσηλωμένοι στη «σωτηρία της πατρίδας», αλλά και στον προσωπικό και οικογενειακό πλουτισμό, όπως αποδεικνύουν και τα δημοσιευμένα «πόθεν... αίσχος» τους. Φροντίζουν τα του οίκου τους εκμεταλλευόμενοι την ανοχή μας. Με 5,7 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα ενίσχυσαν τα κομματικά τους ταμεία το 2011 συγκριτικά με το 2010. Παραγνωρίζουν ότι «η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος» (Αριστοτέλης).

 

Την ίδια ώρα το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αντιμετωπίζουν 3,03 εκατομμύρια άτομα (27,7%) που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που ορίζεται στα 7.178 ευρώ τον χρόνο για κάθε άτομο ή 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. Αυτά, όμως, τα στοιχεία αναφέρονται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή στα εισοδήματα του 2009, πριν, δηλαδή, ξεσπάσει η κρίση και εφαρμοστούν τα αλλεπάλληλα μνημόνια που βίαια και με γρήγορους ρυθμούς οδηγούν μαζικά τους εργαζομένους στη φτώχεια, την ανεργία και την εξόντωση, κυριολεκτικά. Είναι ενδεικτικό ότι σε μία διετία, από το 2009 έως το 2011, δραματική άνοδο γνώρισαν οι αυτοκτονίες, που ανέρχονται σε 1.727 κρούσματα! Από την πρόσφατη έρευνα ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕ προκύπτει ότι σχεδόν 8 στα 10 νοικοκυριά (78%) αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρές δυσκολίες στην κάλυψη των αναγκών.

Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κρίση είναι μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας, που συνθλίβεται κάτω από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Είναι αποτέλεσμα της βασικής και άλυτης αντίφασης: από τη μια υπερσυσσώρευση κερδών για το κεφάλαιο και από την άλλη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Μόνο που όσο εντείνεται η εκμετάλλευση και συρρικνώνεται το εισόδημα, τόσο μειώνεται και η ζήτηση, με επιπτώσεις στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτοί που ευθύνονται για την κρίση όχι μόνο δεν πληρώνουν, αλλά βγαίνουν και κερδισμένοι. Καθημερινά οι εργαζόμενοι παράγουν πλούτο. Από το 1990 μέχρι το 2007 το ΑΕΠ της χώρας από 38 δισ. ευρώ ανήλθε στα 208 δισ. ευρώ. Στο ίδιο διάστημα τα κέρδη των επιχειρήσεων από 575 εκατομμύρια ευρώ εκτοξεύτηκαν στα 16 δισ. Αυξήθηκαν κατά 28 φορές (ICAP). Μόνο το 2010 περίπου 1.200 άτομα φυγάδευσαν από την Ελλάδα το ιλιγγιώδες ποσό των 33 δισ. ευρώ!

Οι φτωχοί φτωχότεροι, γιατί σε συνθήκες κρίσης αυτοί θυσιάζονται για να φυσήξει ούριος άνεμος προκειμένου να λειτουργήσει η αγορά με βάση τον νόμο του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου πλουτισμού των λίγων. Οι εισοδηματικές ανισότητες παραμένουν μεγάλες, καθώς το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού είχε εισόδημα μεγαλύτερο κατά 5,6 φορές από το φτωχότερο 20% του πληθυσμού. Οσο περισσότερο, τέλος, αυξάνονται τα κέρδη και οι περιουσίες των ολίγων, τόσο αυξάνονται και τα ελλείμματα του Δημοσίου.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63602327