ΠΑΜΕ ΓΙ’ ΑΛΛΑ

ΠΑΜΕ ΓΙ’ ΑΛΛΑ

  kartesios

Πόσο όμορφα χώρεσε μια χώρα, μέσα σε μία ομάδα εκβιαστών! «Μεταξύ των 53 συλληφθέντων της Μαφίας της Θεσσαλονίκης συγκαταλέγονται: ένα διευθυντικό στέλεχος του ΣΔΟΕ Θεσσαλονίκης, επιχειρηματίες, δύο ανώτερα τραπεζικά στελέχη και ένα πρώην στέλεχος χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, δύο δικηγόροι, αστυνομικοί, ένας δημοσιογράφος, ένας εφοριακός, ένας πρώην ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ και ένας υπάλληλος της ίδιας ΠΑΕ».
Αυτή είναι η πατρίδα μου; Είναι ένα μεγάλο μέρος της, ναι! «Αυτή είναι η Ελλάδα, τώρα θα το μάθουμε;» που είχε ξεστομίσει και ο πρωθυπουργός Σημίτης, επί των ημερών τού οποίου η διαπλοκή και τα σκάνδαλα χτύπησαν κόκκινο.
Μήπως η πατρίδα μου δεν είναι οι λαδιάρηδες εφοριακοί, αλλά κι εκείνοι που δε λαδώνονται όμως κάνουν τα στραβά μάτια για τους βρώμικους συναδέλφους τους; Δεν είναι οι «Ράμπο» που υποτίθεται ότι θα έλεγχαν τους εφοριακούς και τελικώς αυτό που συνέβη ήταν να αυξηθεί το ποσό της μίζας;

 

Δεν είναι ο δημόσιος υπάλληλος που τίποτε άλλο δεν ονειρεύτηκε στη ζωή του, παρά μόνο να τρουπώσει πουλώντας την ψυχή του στον κομματικό διάολο και να δημιουργήσει το τσιφλίκι του, έχοντας χεσμένο τον πολίτη;
Δεν είναι πατρίδα μου οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δικηγόροι και οι ιδιωτικοί γιατροί που όχι μόνο δε ντρέπονταν να δηλώνουν στην εφορία εισόδημα χαμηλότερο από τους συνταξιούχους και τους μικρομισθωτούς, αλλά ήθελαν να κάψουν ζωντανό κι όποιον συνάδελφό τους δεν ακολουθούσε την ίδια πρακτική;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι γιατροί του ΕΣΥ που βασάνιζαν στην αναμονή άρρωστα γερόντια ή παιδιά με βαριές νόσους μέχρι να βρουν τα χρήματα που θα γέμιζαν το φακελάκι;
Μήπως δεν είναι οι καταστηματάρχες που πουλούσαν εν γνώσει τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μαϊμού προϊόντα ή βαρούσαν κάλπικες τιμές πριν τις εκπτώσεις για να τις κατεβάσουν λίγες μέρες μετά στην κανονική τιμή και να τις βαφτίσουν «ξεπούλημα»;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι αστυνομικοί που συμμετέχουν κατά εκατοντάδες σε κυκλώματα νύχτας, πορνείας, ναρκωτικών; Μήπως δεν είναι οι μπάτσοι που πιάνουν όποιον πειράξει συνάδελφό τους, αλλά αδυνατούν (;) μέχρι σήμερα να εντοπίσουν τους φονιάδες της MARFIN;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου το βρώμικο ποδόσφαιρο, οι εξαγορασμένοι αγώνες, η δημιουργία ομάδων – δορυφόρων με το κόλπο των δανεικών παικτών, το στημένο στοίχημα, το ξέπλυμα χρήματος; Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι στρατοί οπαδών των ομάδων που συμμετέχουν στο βρώμικο ποδόσφαιρο;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι «μάγκες» που κάνουν τρίγωνα με τα πλαστά τιμολόγια και γεμίζουν κέρδη από τον ΦΠΑ; Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι τράπεζες και τα στελέχη τους που ασκούν νόμιμη τοκογλυφία, στέλνοντας ανθρώπους στην αυτοκτονία;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου οι δικαστές που εκδικάζουν μόνοι τους τις αυξήσεις των αποδοχών τους, συμμετέχουν σε παραδικαστικά κυκλώματα, στήνουν δίκες και κάνουν ότι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν έμαθαν τίποτα για τα σκάνδαλα των πολιτικών και τη διαπλοκή;
Μήπως δεν είναι η πατρίδα μου αυτή η υποκρισία;

 

Ο άνθρωπος που μετέδιδε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη και «θλιβόταν» για τα όσα έγιναν σχετικά με τον Παπούλια, να είναι καριερίστας εκβιαστής και τοκογλύφος;
Μήπως δεν είναι πατρίδα μου αυτοί που ηδονίζονται ακούγοντας τον Στέφανο Μάνο να ζητά την κατάργηση του Δημοσίου και να τον θεωρούν επικοινωνιακό μάγο επειδή βάζει το κοινό του εν είδει παραθρησκευτικής σέχτας να επαναλαμβάνει ότι το «Δημόσιο δεν είναι ιερό», ενώ ξεχνούν ή αγνοούν ότι το Δημόσιο έθρεφε τον Μάνο επί 30 χρόνια ως βουλευτή και υπουργό;
Αυτά και άλλα πολλά νοσηρά δεν είναι μέρος της πατρίδας μου; Ε, λοιπόν είναι! Όχι, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, όμως σχεδόν όλοι τα υπομείναμε από φόβο, αδιαφορία και κάποιοι από βόλεμα. Εμείς επιτρέπουμε σήμερα σε όλα αυτά τα λαμόγια να γίνονται κήνσορες των εργαζομένων και των συνταξιούχων, να πετάνε παντού συλλογικές ευθύνες, να βγαίνουν με θράσος και να μας απειλούν ότι αν δεν είμαστε φρόνιμα παιδιά, θα μας τιμωρήσουν με «άτακτη χρεωκοπία».
Και τώρα τι; Η μόνη λύση είναι να μηδενίσουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Όμως να ξεκινήσουμε άλλοι, διαφορετικοί. Να ομολογήσουμε στους εαυτούς μας ότι
ένα μέρος της πατρίδας αυτής ήταν σάπιο κι αντί να κοπεί αφέθηκε να μολύνει με γάγγραινα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι, στερώντας τον αέρα από νέους ανθρώπους που ήθελαν να δημιουργήσουν και τη δυνατότητα από σωστούς επαγγελματίες να στήσουν υγιείς επιχειρήσεις.
Αν είναι να κάνουμε διαρκώς τους έκπληκτους, αν είναι να συγκρουόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα ή θα φάει τα περισσότερα, ας το αφήσουμε, δεν έχει χαΐρι και προκοπή αυτή η ιστορία και κακώς το συζητάμε.

http://kartesios.com/?cat=28