Θέμης Τζήμας: Εκπλήσσεται κανείς από τον κο Παπαδήμο;

Θέμης Τζήμας

Αλήθεια εκπλήσσεται κανείς από τον κο Παπαδήμο; Προσωπικά τουλάχιστον όχι.

Το δίλημμα που η κυβέρνηση Παπαδήμου σύσσωμη, με προεξάρχοντα τον ίδιο θέτει ενώπιον του λαού και δη των εργαζομένων είναι πολύ απλό: αποδεχτείτε τη συνουσία αλλιώς θα γίνει βιασμός. Οι «κοινωνικοί εταίροι» καλούνται να αποφασίσουν «ελεύθερα», περαιτέρω φτώχεια για τους εργαζομένους, τέτοια που εργαζόμενος και άνεργος θα διαφέρουν ελάχιστα ως προς τα εισοδήματά τους, τουλάχιστον για όσο θα υπάρχουν επιδόματα ανεργίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά θα τους επιβάλλει την περαιτέρω φτωχοποίηση η κυβέρνηση, πάντα για το καλό της πατρίδας.

 

Κατά συνέπεια, το σημείο αναφοράς όλων είναι ο πλέον φτωχοποιημένος και περιθωριοποιημένος άνεργος, τον οποίο επισείει η κυβέρνηση ως φόβητρο σε κάθε εργαζόμενο και στο λαό συνολικά. «Υποταγή στη φτώχεια και στην απώλεια κάθε κοινωνικής κατάκτησης αλλιώς ανεργία.»

Η λογική αυτή δεν είναι καινούρια: υλοποιήθηκε με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία σε όλους τους λαούς που έπεσαν θύματα του νεοφιλελευθερισμού. Συνδυασμένη με το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου συνετέλεσε στο «θαύμα» της από-σοβιετοποίησης- σας θυμίζει κάτι; Συνεχίστηκε δε, με περαιτέρω περικοπές και των κοινωνικών επιδομάτων, προκειμένου πάντα να υπάρχει ένα κατώτατο σκαλί εξατομικευμένης εξαθλίωσης με το οποίο να εκβιάζονται οι κοινωνικές δυνάμεις.

Υπέρ τίνος ασκείται η πολιτική αυτή άραγε; Υπέρ των ανέργων; Όχι φυσικά. Εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια άλλωστε, το εργατικό δίκαιο διαλύεται, οι μορφές επισφαλούς εργασίας εμπεδώνονται και οι μισθοί συρρικνώνονται δραματικά όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Μειώθηκε μήπως η ανεργία ή περιορίστηκε η μαύρη εργασία; Όχι βέβαια: αντίθετα αυξήθηκε δραματικά. Αυξήθηκε δραματικά διότι η ύφεση βαθαίνει, εν πολλοίς εξαιτίας της μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων.

Σε μια οικονομία δε, όπως η ελληνική, με χρόνιο πρόβλημα μαύρης εργασίας και με εκτεταμένη μικρό- ιδιοκτησία, η περαιτέρω φτωχοποίηση των εργαζομένων μόνο ένα αποτέλεσμα έχει: το ξεσάλωμα του πλέον παρασιτικού κεφαλαίου που αρνείται να επενδύσει στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, υπέρ του μοντέλου «Ανατολικό- ευρωπαιοποίησης» της χώρας.

Να είμαστε καθαροί: ο κος Παπαδήμος και οι υπουργοί του, προωθώντας και στηρίζοντας τη δεδομένη πολιτική επιδιώκουν εν γνώσει τους να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Βουλγαρία. Έτσι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και ίσως και η χώρα επίσημα, θα βιώσουν μια κανονικότατη και πολύ σκληρή χρεοκοπία.

Άλλωστε ας μας απαντήσουν στο εξής απλό ερώτημα: βάσει ποιας σύμβασης και βάσει ποιας οικονομικής θεωρίας, η μείωση των εισοδημάτων του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με τη δημοσιονομική εξισορρόπηση της χώρας; Και αφού ενδιαφέρει την κυβέρνηση τόσο πολύ η ανταγωνιστικότητα της εθνικής μας οικονομίας, μπορούν για παράδειγμα να μας αναφέρουν τη- βάσει στοιχείων- χαρτογράφηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων κάθε περιφέρειας και κάθε κλάδου στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα; Όχι φυσικά, διότι η νυν, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’90, ουδέποτε είχαν πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της εθνικής οικονομίας. Το μόνο που έκαναν ήταν να αντιγράφουν αποτυχημένες συνταγές από το εξωτερικό εξυπηρετώντας το πλέον παρασιτικό και μη παραγωγικό τμήμα του κεφαλαίου της χώρας.

Τώρα λοιπόν, ακόμα και για τους πλέον αφελείς οι αυταπάτες τελειώνουν: ο κος Παπαδήμος δεν είναι ο καλοκάγαθος, ουδέτερος πολιτικά τεχνοκράτης που ήρθε να κάνει μια- δυο δουλειές, να σώσει τη χώρα και να φύγει: είναι ένας μη δημοκρατικά εκλεγμένος αλλά επιβληθείς με παρασκηνιακές διαδικασίες πρωθυπουργός, σε διατεταγμένη υπηρεσία, όπως και συνολικά η κυβέρνησή του.
Και η υπηρεσία τους είναι σαφής και μία: να διασφαλίσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της ηγεμονικής μερίδας, του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με ή χωρίς επίσημη χρεοκοπία, εντός ή εκτός Ευρώ. Μετά τον Παπαδήμο, που πλέον θα συγκεντρώνει την απέχθεια της πλειοψηφίας του λαού θα εφεύρουν ένα νέο Παπαδήμο, που μπορεί να πλασάρουν ως τεχνοκράτη ή ως πολιτικό, κατά πως τους συμφέρει.

Κατά συνέπεια κάθε πολιτική δύναμη και κάθε πολιτικό πρόσωπο οφείλει να τοποθετηθεί άμεσα: ναι ή όχι στην κυβέρνηση διατεταγμένης υπηρεσίας; Όποιοι είτε από αδυναμία, είτε λόγω ταύτισης συμφερόντων επιλέγουν να στηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση και την πολιτική της ανήκουν στο μπλοκ των αντιδραστικών δυνάμεων. Όποιοι λένε όχι τόσο στην κυβέρνηση Παπαδήμου, όσο και στην εν γένει στρατηγική της μπορούν να συναποτελέσουν το δημοκρατικό και προοδευτικό πολιτικό χώρο στην Ελλάδα.

http://www.harta.gr/?p=157