Ο Γ. Παπανδρέου, το πάπλωμα και τα ΜΜΕ

 

Ο Γ. Παπανδρέου, το πάπλωμα και τα ΜΜΕ

του Γιώργου Λακόπουλου

 Photo: Nathan Griffith

Αν όσα μεταδόθηκαν για τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβή -και είναι- προκύπτει κάτι εντυπωσιακό. Κατά τη λογική με την οποία μίλησε ο Γ. Παπανδρέου, το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν είναι ο τρόπος που κυβέρνησε ο ίδιος, με τις γνωστές συνέπειες στη χώρα και στο κόμμα του. Είναι ότι... τον αντιπολιτευόταν μια εκδοτική επιχείρηση επειδή δεν τη δανειοδότησε μια τράπεζα!

Στην προέκτασή του αυτός ο συλλογισμός υποδηλώνει ότι υπήρξε ένας επιτυχημένος πρωθυπουργός αλλά η επιτυχία δεν φάνηκε λόγω των... δημοσιευμάτων και εκπομπών από τα μέσα της ίδιας επιχείρησης. 

 

Είναι μια εξήγηση. Αλλά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που του ζητούν να φύγει, το κάνουν επειδή δεν πήραν και αυτοί τραπεζικό δάνειο; Η εκλογική βάση που τον αποδοκιμάζει, πάλι ριγμένη από κάποια τράπεζα είναι; Ακόμη και ο Σαρκοζί που τον αντιμετώπισε όπως τον αντιμετώπισε στις Κάννες, οι άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες, ο διεθνής Τύπος που τον λοιδορεί -και μαζί και τη χώρα- είναι γιατί τους έκοψε ο Ράπανος; Αν όλα αυτά έχουν γίνει για ένα τραπεζικό δάνειο δέκα εκατομμυρίων ευρώ, δεν το έδινε κι αυτός ο χριστιανός;

Με άλλα λόγια: ο απολογισμός του πρώην Πρωθυπουργού για τα δυο χρόνια στα οποία -όπως λέει ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης- η διακυβέρνησή του διέλυσε τη χώρα, είναι η αυτοθυματοποιησή του; Δικαίωμά του. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε... Είναι μια εκτίμηση των πραγμάτων που αφορά τον ίδιο και όσους συζητούν μαζί του. Άλλωστε το δόγμα "στην πολιτική χρειάζεσαι φίλους, αλλά κυρίως χρειάζεσαι έναν εχθρό" είναι παλιό και πολυφορεμένο.

Αλλά για την κοινή λογική, την οποία διαθέτουν οι πολίτες, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κοινός νους ξέρει να ξεχωρίζει την ουσία από το πρόσχημα. Αν μια τράπεζα έδωσε ή δεν έδωσε ένα δάνειο και γιατί σε μια επιχείρηση αφορά την ίδια και την επιχείρηση. Η στάση ενός μέσου ενημέρωσης απέναντι στην κυβέρνηση, επίσης αφορά το μέσο και  την κυβέρνηση. Οι διαθέσεις ενός εκδότη απέναντι σε έναν πολιτικό και τούμπαλιν είναι κάτι που αφορά τους ίδιους. Και πάντως όλα αυτά δεν είναι η ουσία της πολιτικής. Δεν  εξηγούν τα αποτελέσματά της και δεν επιμερίζουν ευθύνες. Στη σημερινή συγκυρία είναι "άλλη συζήτηση".

Αυτό που αναμένει η κοινή γνώμη από τον πολιτικό στον οποίο έδωσε συντριπτική πολιτική ισχύ και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι καθαρές κουβέντες. Να εξηγήσει γιατί έκανε τις επιλογές που έκανε. Γιατί αναγκάστηκε και ο ίδιος να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία -αν όχι γιατί απέτυχε. Και γιατί η χώρα μπορεί να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, αφού εν τω μεταξύ ο μισός πληθυσμός της θα έχει εξαθλιωθεί. 

Να μιλήσει για το πάπλωμα. Και να πείσει πριν από όλα, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που του ζητούν να φύγει από την ηγεσία. Άλλωστε μέχρι στιγμής κανένα μέσο ενημέρωσης δεν του έχει καταλογίσει όσα του καταλογίζουν οι υπουργοί και τα στελέχη του κόμματος του, για να μην μιλήσουμε για την κοινή γνώμη.

Αυτό ως τώρα δεν το έκανε. Μπορεί να έχει ο άνθρωπος τις απαντήσεις, αλλά μέχρι τώρα δεν τις έδωσε. Ακόμη και η ρητορική περί "σωτήριας της χώρας" ατόνησε. Προφανώς γιατί αυτή η χώρα μονό εικόνα χώρας που σώθηκε δεν έχει. Και το ξέρουν πριν από όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι ψηφοφόροι του. Με αυτούς έχει πρόβλημα ο πρώην πρωθυπουργός, όχι με τον ένα ή τον άλλο εκδότη. Και αυτό το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με αποπροσανατολισμούς, που στην ουσία απευθύνονται στα κατώτερα -κατώτατα- ένστικτα μιας μερίδα οπαδών του. 

Το θέμα λοιπόν δεν είναι οι σχέσεις του Παπανδρέου με τους εκδότες. Ούτε αν τα μέσα ενημέρωσης του κάνουν κριτική ή του επιτίθενται δικαίως ή αδίκως. Είναι δικαίωμα τους και κρίνονται από τη στάση τους. Άλλωστε όταν διέσυραν τον Καραμανλή, δεν υπήρξε καμιά ευαισθησία από μέρους του. Το αντίθετο. Το κόμμα του το εκμεταλλεύτηκε, όχι πάντα με θεμιτό τρόπο. Και στην προσπάθεια του να πάρει την εξουσία στηρίχθηκε από εκείνους για τους οποίους ο πρώην πρωθυπουργός σήμερα λέει ότι... δεν συγκρούστηκε. Ποιος τον εμπόδισε; Ο Καραμανλής πάντως συγκρούστηκε, αν θέλουμε να κάνουμε συγκρίσεις.

Το ζητούμενο  από έναν πρώην πρωθυπουργό είναι η λογοδοσία του για τα πεπραγμένα του. Λογοδοσία απέναντι στην κοινωνία και ανάληψη ευθύνης απέναντι στο εκλογικό σώμα. Δεν πείθουν τα τεχνάσματα, ώστε άλλος πήρε την εντολή και άλλος να λογοδοτήσει. Και πάντως δεν είναι πειστική η προσπάθεια να μεταφερθεί η συζήτηση σε άσχετα θέματα με την ουσία της πολιτικής του.

Όσοι -και όσες- τον συμβούλεψαν να ξαναζεστάνει το ίδιο πιάτο, μάλλον του προσφέρουν τις ίδιες κακές υπηρεσίες που του προσέφεραν πολλές φορές ως τώρα, με τα γνωστά αποτελέσματα

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11550