Το μνημόνιο, οι υποχρεώσεις και οι αντοχές της Ελλάδας

Συντάκτης: Μιχάλης Ιγνατίου 

Η ψηφοφορία στη Βουλή απέδωσε μία ισχυρή υποστήριξη προς το νέο Μνημόνιο, το οποίο -όσοι το έχουν διαβάσει το γνωρίζουν ήδη- είναι πιο σκληρό και πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από το προηγούμενο.

Είναι ένας εκρηκτικός συνδυασμός, διότι απαιτούνται διπλάσιες θυσίες από τις προηγούμενες, που οδήγησαν την πλειονότητα του λαού σε εξαθλίωση, ενώ όσον αφορά την υλοποίηση θα αναζητηθεί «δικτατορική» λογική, που θα δοκιμάσει τις αντοχές της Δημοκρατίας.

Με εντυπωσίασε το πάθος με το οποίο υποστήριξαν το νέο Μνημόνιο, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και ο υπουργός Οικονομικών. Η θέση ότι η άλλη επιλογή ήταν η πτώχευση δεν δικαιολογεί τόσο φανατισμό από την πολιτική ηγεσία της χώρας και τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος λογικά σε λίγες ημέρες θα αντικαταστήσει τον αποτυχημένο κ. Παπανδρέου στην ηγεσία του Κινήματος που ίδρυσε ο πατέρας του, και τον οποίο μνημόνευσε συμφεροντολογικά στην προχθεσινή του ομιλία.

Με δεδομένο ότι δεν έγινε η διαπραγμάτευση που απαιτούσαν οι περιστάσεις, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι παθιασμένες ομιλίες των υποστηρικτών του Μνημονίου στόχευαν να καλύψουν τα λάθη τους, που θα αποδειχθούν στη συνέχεια, όπως συνέβη και με το Πρόγραμμα Σταθερότητας του Μαΐου του 2010.

 

Ποιος έχει πια αμφιβολία ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου πρότεινε τότε «λύσεις», που αποδείχθηκε ανίκανος να εφαρμόσει, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο της απόλυτης κατάπτωσης, στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. Διότι εάν είχαν υλοποιηθεί οι πρόνοιες του πρώτου Μνημονίου σε όλα τα επίπεδα, η Ελλάδα δεν θα αντιμετώπιζε την απειλή της πτώχευσης.

Το έγκλημα που διαπράχθηκε με το πρώτο Μνημόνιο, πέραν της ασυνείδητης προσφυγής στο μηχανισμό πριν αναζητηθούν άλλες λύσεις, είναι αυτό: ο λαός έκανε όλες τις θυσίες που του ζητήθηκαν, την ίδια στιγμή που οι κυβερνώντες συνέχισαν το γλέντι και τις λαμογιές, αντιμετωπίζοντας με το γνωστό ωχαδελφισμό τις υποχρεώσεις τους. Έσυραν τη χώρα στο μηχανισμό ΔΝΤ και Ε.Ε. και δεν υλοποίησαν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν. Δυστυχώς, αυτή η χώρα δεν έχει ούτε εισαγγελείς ούτε δικαστές.

Το νόμιμο λοιπόν ερώτημα που τίθεται καλόπιστα είναι πώς θα εφαρμοστούν τα φοβερά μέτρα που προβλέπει το νομοσχέδιο αποδοχής του νέου Μνημονίου. Οι υποστηρικτές του Προγράμματος δεν εξήγησαν στη Βουλή τον σχεδιασμό υλοποίησης.

Διότι η μη υλοποίηση σημαίνει ότι η πτώχευση είναι σίγουρη, όσο και να μαγειρευθούν οι εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους. Ένας οικονομολόγος, που δεν εργάζεται πια στο Ταμείο, ισχυρίστηκε ότι μελετώντας τα κείμενα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ούτε χώρες που έχουν βιομηχανία, όπως η Ολλανδία και η Αυστρία, θα μπορούσαν να αντέξουν τα μέτρα που προβλέπει το νέο Μνημόνιο.

Το πρώτο Πρόγραμμα Σταθερότητας απέδειξε ότι η Ελλάδα παίρνει άριστα στην ψήφιση των νόμων, τους οποίους όμως δεν εφαρμόζει. Και όσοι γυροφέρνουμε στο ΔΝΤ, όπως και οι συνάδελφοι στις Βρυξέλλες, ακούμε μόνιμα την ίδια φράση στις ιδιωτικές συζητήσεις που έχουμε με τους αρμόδιους αξιωματούχους: «Δεν κάνατε τίποτα». Οι ισχυρισμοί του κ. Τόμσεν, όπως εκφράστηκαν στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», είναι κοροϊδία του λαού.

Μετά την ψηφοφορία της Κυριακής, ο κ. Παπαδήμος, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που τον στηρίζουν και οι αρμόδιοι υπουργοί που συνομιλούν με τους δανειστές, έχουν αυξημένες υποχρεώσεις. 

Η χρεοκοπία δεν μπορεί να φορτωθεί στους ώμους του λαού, διότι την ευθύνη έχουν αποκλειστικά όσοι ψήφισαν ένα Μνημόνιο γνωρίζοντας πως είναι αδύνατη η εφαρμογή του.

http://www.imerisia.gr