Λιμάνι Θεσσαλονίκης: ένα δωράκι...

Λιμάνι Θεσσαλονίκης: ένα δωράκι... 

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη*

Μάθαμε τη Δευτέρα ότι το Ελληνικό Δημόσιο μεταβίβασε το 23,3% του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Θα μου πείτε «και τι έγινε»;

Έγινε η τέλεια αρπαχτή! Έτσι απλά.

Διότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε, το 23,3% του ΟΛΘ αποτιμάται σήμερα στα 23,7 εκατ. ευρώ, άρα το 100% του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης κοστίζει κάτι ψιλά πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ!

 

Πού να το πεις και να μη σκάσουν στα γέλια όσοι θεωρούν την ελληνική κρίση ενδημική και σκέφτομαι τα γέλια αυτών που εδώ και χρόνια έχουν ετοιμάσει την αγορά του λιμανιού έναντι πινακίου φακής.

Για την ιστορία: η μεταβίβαση των 2.348.640 μετοχών της ΟΛΘ Α.Ε. έγινε με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων και μετά τη μεταβίβαση το ποσοστό του Ελληνικού Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΟΛΘ ΑΕ διαμορφώνεται σε 50,97%.

Άρα η ιδιωτικοποίηση του 34% είναι επί θύραις, με περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ, όσο δηλαδή κοστίζουν δυο οκταώροφες πολυκατοικίες στην παραλία της Θεσσαλονίκης...

Η έκταση που ανήκει στον ΟΛΘ είναι 1.250 στρέμματα που αγκαλιάζουν τη βορειοδυτική πλευρά της πόλης, άρα ο υποψήφιος «επενδυτής» μπορεί κάλλιστα να επιδοθεί και σε real estate businesses.

Σύμφωνα με στοιχεία που αντλώ από την ιστοσελίδα του, ο ΟΛΘ «διαθέτει 600.000 τ.μ. (στεγασμένους και υπαίθριους) αποθηκευτικούς χώρους και σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό για την ασφαλή και γρήγορη διακίνηση όλων των ειδών των εμπορευμάτων, γενικών, χύδην και εμπορευματοκιβωτίων».

Δισεκατομμύρια η αξία

Πόσο κοστίζουν αυτά σε τιμές αγοράς; Δισεκατομμύρια. Τα οποία πλήρωσαν οι φορολογούμενοι Έλληνες για να γίνουν οι 5,5 προβλήτες (η έκτη... κατασκευάζεται εδώ και δεκαετίες), να αγοραστούν οι γερανοί, να χτιστούν τα δεκάδες κτήρια. Για να μην αναφερθώ σε κάποια ιδιαίτερα κτίσματα που μόνον η μερική τους αναπαλαίωση κόστισε στον Έλληνα φορολογούμενο όσο θα δώσουν οι μιζαδόροι για να αρπάξουν το λιμάνι.

Όλα αυτά, λοιπόν, θα περάσουν στον έλεγχο του όποιου «μικρομεσαίου» διαθέτει 35 εκατομμύρια ευρώ, και γνωρίζω αρκετούς τέτοιους που έχοντας μεριμνήσει να συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο μικρών τραπεζών μπορούν πολύ εύκολα (βλ. Λαυρεντιάδης και συγγενικές δυνάμεις) να αντλήσουν αυτό το ποσό χωρίς να σπάσουν τον κουμπαρά τους.

Γνωρίζω τα επιχειρήματα των οπαδών της πάση θυσία ιδιωτικοποίησης των πάντων. Καθώς και τα όσα έλεγαν τα στελέχη της σημιτικής λαίλαπας όταν έβαζαν στο Χρηματιστήριο τον ΟΛΘ και την ΕΥΑΘ (ύδρευση-αποχέτευση). Σήμερα το λιμάνι θα το αρπάξουν οι ίδιοι που με τα λαθρεμπόρια καυσίμων και τις άλλες ευγενείς επιχειρηματικές τους δραστηριότητες θησαύρισαν σε βάρος των εθνικών συμφερόντων (και δεν εννοώ μόνο τα οικονομικά, αλλά και αυτά των διεθνών σχέσεων, βλ. εμπάργκο σε βάρος της FYROM και ροή πετρελαιοειδών μέσω Βουλγαρίας από Έλληνες επιχειρηματίες).

Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ήταν υποψήφιο για πώληση σε Κινέζους, αλλά ο διαγωνισμός κηρύχτηκε άγονος. Το γιατί θα το αντιληφθούμε τώρα, που η χρηματιστηριακή του αξία έπιασε πάτο.

Και θα ζήσουμε το παράδοξο, μια επιχείρηση που τα κέρδη της κυμαίνονται (προ φόρων) από 5,4 εκατ. ευρώ το 2008 ώς 9,3 το 2010 να δοθεί πεσκέσι σ’ αυτόν που θα καταβάλλει το αντίτιμο μιας πενταετούς, βία επταετούς, κερδοφορίας. Μήπως έχουμε επανάληψη του «ένα δωράκι στον εαυτό του έκανε»;

Έπονται τα άλλα δύο φιλέτα της Θεσσαλονίκης: η Διεθνής Έκθεση (προς το παρόν κόλλησαν τα σχέδια των οικοπεδοφάγων να συνενώσουν τη ΔΕΘ ΑΕ με τη Helexpo) και η ΕΥΑΘ, για να βγάλουμε από τη δύσκολη οικονομική θέση και τη γαλλική «Σουέζ» (ευρωπαϊκή αλληλεγγύη λέγεται).

* Ο Κλέαρχος Τσαουσίδης είναι δημοσιογράφος

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=666555