Χτες διάβασα αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα είδηση:
«Σύμφωνα με την
εφημερίδα Le Parisien, η γαλλική Air Mediterranee απολύει υπαλλήλους
της, πιλότους και αεροσυνοδούς, και τους προτείνει επαναπρόσληψη στην
θυγατρική της στην Ελλάδα με… ελληνικό μισθό, αν και θα εξακολουθήσουν
να πραγματοποιούν τα ίδια δρομολόγια στη Γαλλία! Δηλαδή ουσιαστικά θα
εργάζονται στη Γαλλία, με μισθό ελληνικό και ιδιαίτερα μειωμένο… Οι
αποδοχές έτσι ενός πιλότου από 6.000 ευρώ θα μειωθούν σε 3.700 ευρώ, ενώ
των αεροσυνοδών των οποίων ο βασικός μισθός είναι γύρω στα 1.300 θα
φτάσει τα 900 ευρώ. Δηλαδή μειώσεις 30% περίπου!». Την διάβασα
εδώ.
Δεν ήθελα και δε μπορούσα να την πιστέψω, γι’ αυτό ζήτησα από μία
καλή φίλη στο Παρίσι να μου πει αν έχει δημοσιευτεί και αλλού εκτός από
τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Μου είπε ότι φυσικά έχει δημοσιευτεί και στη
«Le Figaro» και σε άλλες μεγάλες εφημερίδες της Γαλλίας.
Ιδού λοιπόν! Γίναμε ανταγωνιστική χώρα. Επιτέλους το καθεστώς και ο
Λουκάς Παπαδήμος προσωπικά μπορούν να χαίρονται για την επιτυχία τους,
ενώ οι «Μνημονιακοί» να νιώθουν δικαιωμένοι.
Αυτό δεν ήταν το ζητούμενο; Να μην ανοίγουν παραρτήματα οι ξένες
εταιρείες στη Βουλγαρία, αλλά στην Ελλάδα; Εύγε επιτυχημένοι, οι
ευρωπαίοι εργαζόμενοι σας ευχαριστούν.
Για να δούμε, όμως, ποιο είναι το κέρδος της Ελλάδας από αυτή την
ιστορία. Μα φυσικά, κανένα. Η ανάπτυξη παραμένει και πάλι αγνοούμενη,
θέσεις εργασίας δε δημιουργούνται και η Air Mediterranee θα συνεχίσει να
φορολογείται στη Γαλλία καθώς δε μεταφέρει κάποια ουσιαστική
δραστηριότητά της εδώ.
Η μόνη κερδισμένη στην όλη ιστορία είναι η Air Mediterranee σήμερα, η
Air Berlin αύριο και άλλες ξένες εταιρείες μεθαύριο. Η ανακάλυψη του
νέου παραδείσου των «παραρτημάτων» που θα καταργούν τα εργασιακά
δικαιώματα στις χώρες τους made in Greece είναι μια επιτυχία των
μεταρρυθμίσεων, της Τρόικας και των ελληνικών κομμάτων.
Ίσως κάποια στιγμή, αν βρούμε και κάποιο καλό κόλπο με φορολογικά
κίνητρα, να καταφέρουμε να γίνουμε και τριτοκοσμικός παράδεισος των off
shore. Μας χαλάει; Καθόλου! Άλλωστε αυτό δε θέλουμε; Να κοροϊδευόμαστε
ότι σωζόμαστε κι ότι η ανάπτυξη είναι κοντά; Ε, δίπλα μας είναι.
Εδώ μας αρέσει να κοροϊδευόμαστε ότι θα έρθουν Γερμανοί εφοριακοί
δήθεν για να ελέγξουν τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα και κρυβόμαστε πίσω από
το δάχτυλό μας, κάνοντας ότι δε γνωρίζουμε πως οι ελεγκτές θα έρθουν
για να ελέγχουν ότι όλα τα δημόσια έσοδα θα μπαίνουν στον «ειδικό
λογαριασμό τοκογλύφων».
Φοβούνται οι Γερμανοί μήπως κρατήσουμε έστω και κάποιο μικρό μέρος
για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, για να δοθούν χρήματα που θα
στηρίξουν τη λειτουργία της δημόσιας Υγείας και Παιδείας.
Όλα τα θέλουν! Μέχρι την τελευταία σταγόνα δημόσιου εσόδου. Και
φυσικά δε φταίνε αυτοί, αλλά οι 199 προσκυνημένοι που ψήφισαν τη
συμφωνία της πλήρους παράδοσης.
Αλλά εδώ, επίσης, μας αρέσει να κοροϊδευόμαστε ότι θα έρθουν Γάλλοι
«ειδικοί» για να στήσουν ένα καλό ελληνικό δημόσιο και κρυβόμαστε πίσω
από το δάχτυλό μας, κάνοντας ότι δε γνωρίζουμε πως κι αυτοί την ίδια
ακριβώς αποστολή με τους Γερμανούς έχουν.
Άντε να εξασφαλίσουν κι ότι κάποιες προμήθειες του Δημοσίου θα
γίνονται πλέον από εταιρείες γαλλικών συμφερόντων, για να στηρίξουν την
πατρίδα τους και με άλλο τρόπο.
Η οικονομία δεν έχει σύνορα. Εμείς μπορεί να γίναμε φτωχομπουρδέλο
για να πηδάνε οι εργοδότες, αλλά το σίγουρο είναι ότι βάρδιες θα κάνουν
και «κορίτσια» από όλη την Ευρώπη.
Και Γάλλοι εργαζόμενοι θα υποστούν μειώσεις μισθών και Γερμανοί και
Αυστριακοί και, γιατί όχι, Φιλανδοί. Η ειρωνεία είναι ότι θα τις
υποστούν στην Ελλάδα ενώ θα εργάζονται στη Γερμανία και την Αυστρία που
είναι περήφανες για τις ισχυρές οικονομίες τους.
Οικονομίες που θα ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο, καθώς η μείωση
του εργατικού κόστους μέσω της Ελλάδας, θα αυξήσει τα κέρδη των
επιχειρήσεων. Εν ολίγοις, η «ευημερία των αριθμών και η εξαθλίωση των
εργαζόμενων» θα βρει εφαρμογή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, απλώς εμείς θα
κάνουμε τη λάντζα.
Η αλήθεια είναι ότι το πείραμα που πραγματοποιείται στην Ελλάδα, θα
αποκαλύψει πολλές εκπλήξεις. Πίστευα ότι η «ανταγωνιστικότητα» θα
μετέτρεπε την Ελλάδα σε μία Κίνα ή Βουλγαρία όπου θα υπήρχαν θέσεις
εργασίας, αλλά για σκλάβους που θα δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί.
Τελικά τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η επένδυση των ξένων
κεφαλαίων θα περιορίζεται στην έναρξη λειτουργίας ενός γραφείου όπου θα
στεγάζεται το «παράρτημα». Εν ολίγοις και κερατάδες και δαρμένοι.
Πρόκειται για πραγματικό άθλο ανικανότητας και ηλιθιότητας. Και πάλι,
εύγε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου