Ντροπή στην Ευρώπη που προδίδει την Ελλάδα, του William Wall

Ντροπή στην Ευρώπη που προδίδει την Ελλάδα

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς όταν αναλογίζεται την συμπεριφορά των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ελλάδα, είναι πως ο στόχος της πολιτικής Ένωσης στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο θολός με την αλληλεγγύη των κρατών-μελών να βρίσκεται στο ναδίρ.

του William Wall 

Το περίφημο «πακέτο λιτότητας» που επιβάλλει η Ε.Ε στην Ελλάδα περιλαμβάνει όρους που καμία χώρα και κανένας λαός δεν θα ήταν πρόθυμος να δεχτεί. Εν τάχει, αναφέρεται το «κούρεμα» 40% στις δαπάνες για την Δημόσια Υγεία το 2010, η «απαίτηση» για περικοπή του κατώτατου μισθού κατά 32% στους νέους κάτω των 25 ετών και κατά 22% σε εκείνους άνω των 25 , σε μία χώρα η οποία σημειωτέον έχει ποσοστό ανεργίας 48% στους νέους 15-24 ετών και οι απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα.

Με το νέο πακέτο μέτρων η ανεργία και η ύφεση αναμένεται σαφώς να κορυφωθούν, καθώς οι επιπλέον περικοπές στις συντάξεις και τις αμοιβές στο Δημόσιο, οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας και οι περαιτέρω περικοπές σε Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Πρόνοια μόνο ωφέλιμες δεν μπορούν να είναι. Όλα αυτά, σε ένα κράτος που θα πρέπει να επιτηρείται από  μη-Έλληνες εντεταλμένους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Είναι εμφανές βέβαια πως όλο αυτό το σύστημα των πακέτων «διάσωσης» αναφέρεται στην διάσωση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, των μεγάλων πολυεθνικών “funds” και στα ασφαλιστικά ταμεία των υπόλοιπων «εταίρων» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το τίμημα για τη «διάσωση» της Ελλάδας είναι η εξαθλίωση του ελληνικού λαού, με τις πενιχρές , πλέον, αποδοχές στους «τυχερούς» που θα έχουν μία δουλειά, και τις τεράστιες δυσκολίες του μέσου πολίτη για το δικαίωμα στην Παιδεία και την Υγεία.

Είναι απορίας άξιον πώς οι «εταίροι» μας περιμένουν την ανάπτυξη με μία στρατηγική διαρκών περικοπών η οποία έχει αποτύχει δοκιμασμένα και οδηγεί την Ελλάδα στο οικονομικό βάραθρο. Σε αντιπαραβολή με την Ελλάδα, η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανάπτυξης αυτή τη στιγμή στην Ε.Ε, η Πολωνία βασίζεται  κατ’ εξοχήν στις δημόσιες επενδύσεις της.

Ο στόχος της ευημερίας των πολιτών στην Ευρώπη είναι μάλλον ουτοπικός όταν η ευημερία αυτή ταυτίζεται με την ευρωστία των αδηφάγων αγορών που κάνουν τα πάντα για να προασπίσουν τη λειτουργία τους σε ένα κλίμα παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Η ταύτιση των Εθνών με τις αγορές αντιβαίνει προς όποιου είδους αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός εμφανές από την τωρινή αδυναμία της Ένωσης να συνασπιστεί από κοινού ενάντια στην κρίση που πλήττει τις αγορές.

Ο Καπιταλισμός φαίνεται τώρα πιο κραταιός από ποτέ. Η ήττα της Εργασίας είναι σίγουρα μια επιστροφή στον 19ο αιώνα, τότε που οι άνθρωποι πέθαιναν στο δρόμο από τις ασθένειες και την εξαθλίωση λόγω της ανυπαρξίας ενώ κοινωνικού κράτους πρόνοιας. Τα κεκτημένα ετών των εργαζομένων και των συνδικάτων γίνονται έρμαια του κεφαλαίου που , με τις ευλογίες του νόμου, επαναφέρει τριτοκοσμικές πρακτικές στο εργασιακό περιβάλλον. Η ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών , όπως η Υγεία και η Παιδεία, αποτελεί σίγουρα μία απότομη επιστροφή σε ένα ζοφερό παρελθόν.

Στο Θεό της κερδοσκοπίας  θυσιάζεται τώρα ο Ελληνικός λαός, ο οποίος καλείται να «βάλει πλάτη» στα σχέδια οίκων όπως η Standard&Poor’s. Η αντίδραση αναμενόμενη και σθεναρή. Το κυρίαρχο κόμμα στη κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, δημοσκοπικά έχει κατρακυλήσει στο 8%, και η κομουνιστική Αριστερά ανεβαίνει στο 42%.

Μία αποχώρηση της Ελλάδας από το σχέδιο  «διάσωσής» της φαντάζει τώρα ως ιδανική λύση , τα επίχειρα της οποίας θα είναι σίγουρα επώδυνα. Θα είναι όμως μία επιλογή της ίδιας της χώρας και όχι η τιμωρία των πιστωτών της.

Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς

   tvxsteam tvxs.gr/node/85000