«Φοβού τους Ελληνες και χρέος φέροντες»..

«Φοβού τους Ελληνες και χρέος φέροντες»...

Της Ζέζας Ζήκου

Τα βογκητά από το Σίτι του Λονδίνου, έδρα της ΙSDA, διαπερνούν με ικανοποίηση την οθόνη μου. Οσα henge funds έπαιξαν στα CDS την πτώχευση της Ελλάδας δεν υπολόγισαν τη φράου Μέρκελ και το πειραματόζωο που λέγεται ΕΛΛΑΣ. Η μετατροπή της «εθελοντικής» συμμετοχής σε «αναγκαστικά εθελοντική» στο PSI, μέσω της εισαγωγής και πιθανής ενεργοποίησης των Ρητρών Συλλογικής Δράσης (CACs) στην ελληνική νομοθεσία, έδειξε ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες είχαν αποφασίσει να πάρουν όλα τα ρίσκα της πυροδότησης των CDS προκειμένου να κλείσουν το κεφάλαιο Ελλάδα. Αλλά η ΙSDA αποφάνθηκε πως -έως τώρα- δεν υπάρχει περίπτωση ενεργοποίησης των CDS (Credit Default Swaps - CDS) με την εισαγωγή των CACs στα ελληνικά ομόλογα, που σημαίνει για την Ελλάδα ότι δεν έχουμε «πιστωτικό γεγονός» (credit event).   Ετσι, το Βερολίνο, το Παρίσι, οι Βρυξέλλες, η Ρώμη και η Μαδρίτη δικαιούνται να πανηγυρίζουν με τη διαφαινόμενη δεινή ήττα των κερδοσκόπων των CDS. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Αποθετηρίου Τίτλων και Εκκαθάρισης (DTCC), το ακαθάριστο ποσό των CDS για ελληνικά ομόλογα διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή κοντά στα 70 δισ. δολάρια, ωστόσο το καθαρό ποσό είναι μόλις στα 3,2 δισ. δολάρια. Την ίδια ώρα, η ακαθάριστη αξία των CDS για ιταλικά ομόλογα υπολογίζεται στα 314 δισ. δολάρια, με το καθαρό ποσό τους να διαμορφώνεται στα 22,5 δισ. δολάρια. Στόχος τους -ήταν και είναι- να εξουδετερωθεί το άκρως επικίνδυνο παιχνίδι των hedge funds στην αγορά των credit derivatives με τα CDS. Μια αγορά που ξεκίνησε αθώα με ένα καινοτόμο επενδυτικό προϊόν, που δήθεν προστατεύει από τη χρεοκοπία, για να εξελιχθεί σε μια δεκαετία από ασήμαντα επίπεδα στα ύψη των 62 τρισ. δολαρίων το 2007. Τώρα τα CDS, τα οποία εφηύρε η αμερικανική τράπεζα J.P. Morgan στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αναμένεται να τεθούν υπό αμφισβήτηση αφού δεν προστάτευσαν τελικά τους ιδιοκτήτες τους έναντι των απωλειών, όπως θα έπρεπε να είχαν κάνει. Ωστόσο, είναι προφανές ότι στην Ελλάδα ουδείς δικαιούται να πανηγυρίζει για την αναδιάρθρωση του χρέους ή να ομιλεί περί ελάφρυνσης του βάρους του Ελληνα πολίτη, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για ανάληψη νέων βαρών, είτε μέσω της μόνιμης εποπτείας που συνοδεύει τη συμφωνία είτε μέσω του νέου δανείου των 130 δισ., το οποίο τυγχάνει μεγαλύτερο από την «ελάφρυνση» των 107 δισ. Αφαιρεί «δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τις πλάτες του ελληνικού λαού», διαλαλεί ο πρωθυπουργός. Εγώ θα τον παρακαλούσα στη δική μου πλάτη να αφήσει μερικά εκατομμύρια για τα μικροέξοδά μου, αν δεν γνώριζα ότι ο κ. Παπαδήμος απεχθάνεται τα ρουσφέτια. Απλώς, η ανακούφιση για την Ελλάδα είναι «λογιστική» καθώς μένει να εκτιμήσουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Επειδή η βιωσιμότητα του χρέους εξαρτάται από δήθεν πλεονάσματα και από νέες φοροεπιδρομές, πάνω σε μια ήδη χαίνουσα από τα βάρη φοροδοτική βάση, που δεν έχει τίποτα περισσότερο να δώσει. Η παρακινδυνευμένη πρόβλεψη ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο το 2020, βασίζεται σε θετικούς δείκτες ανάπτυξης (σε συνδυασμό με εκποίηση κρατικής περιουσίας) που υποτίθεται ότι θα προκύψουν στο άμεσο μέλλον.  Το ερώτημα είναι πώς θα προκύψουν οι δείκτες αυτοί, σε μια χώρα που βυθίζεται στην ύφεση και στην υπερφορολόγηση. Πρόκειται για ένα απεχθές swap, αφού ανταλλάσσει ένα εύκολο χρέος με ένα νέο ενυπόθηκο, που θα είναι αδύνατον να αμφισβητηθεί. Η Ελλάδα δεσμεύεται για την εξυπηρέτηση των δανειακών της υποχρεώσεων με απόλυτη προτεραιότητα. Από όλες τις δαπάνες προϋπολογισμού, πρώτες απ’ όλες θα διασφαλίζονται οι καταβολές τόκων και χρεολυσίων.  http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/03/2012_430945