Τσίπουρο με γλυκανισο

Τσίπουρο με γλυκανισο

 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Η Γεωργιανή λεμονάδα εχει γεύση γλυκάνισου. Ο Γκάμυ φερμένος μόλις πριν 2 μηνες δεν ξέρει πολλά για την Ελλάδα, ξέρει όμως πολλά για τη Σουηδία. Εκεί ονειρεύεται να πάει. Μοιράζεται το κρεβάτι του Γκιορκγυ, στο νοικιαρικο δωμάτιο της Βάνιας και του Λέντυ κάπου στη Κυψέλη. Ο Γκιοργκυ 11 χρονών, θέλει να μάθει να γράφει γεωργιανά, χαροπαλεύοντας με τα ελληνικά. Τραγουδάει καμαρωτός το «Λεβέντη». Την επόμενη εχει γιορτή στο σχολείο. Πίνουμε τσίπουρα. Το γλυκάνισο φτιάχνει Πατρίδες. Θα έχει γλυκάνισο στη Σουηδία λέω στον Λέντυ να πειράξει τον Γκάμυ; Γελάει...

Δεν αγαπώ τις σημαίες. Και δεν τις αγαπώ, γιατί λατρεύω παράφορα τους Ανθρώπους. Δεν αγαπώ τα ...μεγάλα. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Μικρά. Δεν αγαπώ τα έπη. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Λυρικά. Δεν αγαπώ τη «κοινή» λογική. Και δεν την αγαπώ γιατί λατρεύω τις τρελές πουτάνες που καινε στη φωτιά τις πόρνες... φτηνιάρικες λογικές.

 

18χρονη μοναχική ταξιδιώτισσα, interrail, σιδηροδρομικός σταθμός Μονάχου. Το σακίδιο ανάμεσα στα γόνατα. Δερμάτινο πουγκί, αγορασμένο από το Μοναστηράκι, φορεμένο κατάσαρκα. Κουρνιασμένη περιμένεις την ανταπόκριση. Να ...ξημερώσει! Στη Βαβέλ ακούς Ελληνικά. Νοιώθεις ...ασφάλεια. Γυρνάς το κεφάλι και τους χαμομογελάς!

Είναι αντικειμενική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως είναι αυστηρά προσωπική; Είναι μια στατική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως ειναι μια απόλυτα δυναμική έννοια.

Περπατάς στο χειμερινό κυριακάτικο Παρίσι. Απο κάπου ξεφεύγει η μυρωδιά κανέλας και γαρυφάλου! Σε γονατίζει η ....Έλλειψη! Κι εσυ βαριόσουν αφόρητα το οικογενειακό κοκκινιστό της Κυριακής. Ξένη ανάμεσα σε Ξένους αναζητάς στο σωρό των εφημερίδων την Ελευθεροτυπία. Είδωλο στο καθρεφτη σου το χαμόγελο που κρεμιεται στα χείλη των άλλων κι ....ξέρεις ότι όλοι εσείς οι ξένοι γίνατε Δικοί ακουμπώντας ο καθένας ένα κομματάκι Πατρίδας. Κάποτε κάποτε, μπορεί και κάποιος να ακουμπήσει τον ώμο σου λέγοντας «Καλησπέρα». Πατρίδες!

Πατρίδα ειναι το συν-ανηκειν. Όχι ως γένος, όχι ως ράτσα, όχι ως έδαφος, ακόμη κι ουτε σαν κουλτούρα. Πατρίδα είναι το παγκόσμιο παραμύθι της ...Σταχτοπούτας που εσύ το κρατησες με τις εικόνες που ειχες ...εύκαιρες σαν παιδί. Πατρίδα ειναι το χρώμα του ουρανού, το φως και η βροχή που σου ανακαλεί μνήμες ...δικές. Πατρίδα ειναι η γλώσσα που αισθάνεσαι, κι όχι η γλωσσα που σκέφτεσαι.

Πατρίδα ειναι οι μυρωδιές! Πατρίδα είναι οι μουσικές. Να αλυχτάει η Μπέλλου και να σε σέρνει ο ρυθμός που λες και υπήρχε μεσα σου κάπου βαθια κρυμμένος να χορέψεις. Πατρίδα ειναι να λυγάς σε εκείνο τον Καζαντζιδικό λυγμό του Σέρβου την ώρα που χάνει τα μπάσα στο ακορντεόν του. Πατρίδα είναι η Έλλειψη της.

Σούνιο. Φουσκωτό. Λίγα λεπτά δρόμος γι την άλλη ...μερια της ακτής. Απέναντι απο το δωμάτιο των καλοκαιρινών διακοπών το Μακρονησι να κόβει το γαλάζιο. Ξεναγείς στο Νησί σου φίλους απο άλλη …πατριδα, σε μια αγριάδα που στεγασε την δική σου ελευθερία, τα γέλια σου, τους έρωτες της εφηβείας σου, παίζοντας θαρρείς χρόνια μετά με την απογνωση, την φρίκη, τα μακελεματα, των ...Παρθενώνων. Ανάμεσα σε ξερολιθιές παλεύει να σηκώσει κεφάλι το κατακόκκινο της παπαρούνας. Πατρίδα ειναι όσοι συν-πονάνε το ...αίμα, όταν η αμνησία γίνεται μόδα.

Με κουράζουν τα λεξιλόγια που καταντούν να φτύνουν σήματα μορς. Οι ...πατρίδες, δεν ειναι περίκλειστα οικοπεδα. Οι πατρίδες ειναι μοιρασιά. Να ...συν-εννοηθούμε απαντά το επιχειρημα. Να ...συν-εννοηθούμε κοινωνώντας, όχι ΕΠΙ-κοινωνώντας . Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρει Η «Επανάσταση»(sic!) στη καρτοκινητή τηλεφωνία σε γιγαντοφίσα στην Κηφισίας.
Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα τείχη. Νοιωθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα ηθικολαγνικά δηθεν. Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν οι από καθεδρας ελιτισμοι. Νοιωθω ζωντανή όσο οι τοποι δεν θα είναι παρα τρυφερές μνήμες . Νοιώθω ζωντανή όσο το Άνθρωπος ειναι το κυρίαρχο ουσιαστικό και όχι το ...επιθετο.

Αφουγκράζομαι τρυφερά τους ανθρωπους που αναζητούν πατρίδα. Δική τους, άλλη, τι σημασία έχει; Μόνο αυτοί που συν-πόνεσαν τις πατριδες του καθενός μπορούν να νοιώσουν πατρίδα δική τους.

Είμαστε όλοι Ελληνες;
Είμαστε σε όλο τον κόσμο Κάποιοι, Κάποιοι Πολλοί, που πονάμε τον πόνο, το αίμα, τον αγώνα, το άδικο, των Άλλων. Είναι αυτό ...Έλληνες; Όχι. Ειναι Τσιγγάνοι, είναι οι Εβραίοι στο Ναζισμό, είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γαζας, είναι οι Αρμενιοι στην Γενοκτονία, είναι Ουκρανοί στο Χολοντομορ, ειναι Ιρακινοί, είναι Σέρβοι είναι Κούρδοι, ειναι Αφγανοι, ειναι Λίβυοι, ειναι Συριοι, ειναι Έλληνες.

Όσοι έσκυψαν να χαϊδέψουν πληγές απο πατρίδες Ανθρωπων θα καταλάβουν. Όσοι αφουγκράστηκαν όχι απο καθέδρας αλλά ενωνοντας την ανάσα τους στο δωματιο των 15 ....απατριδων, στο καφενείο, Σαβατοβραδο στη Πέτρου Ράλλη, στο δρόμο, θα καταλάβουν. Οι ...άλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ.... 

http://agauch-katerina.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html