Αμετανόητος, σε αναζήτηση ρόλου
Από το Μαρικάκι
Κουράστηκε ο Πάγκαλος από την πολιτική και θα ήθελε να αποσυρθεί;
Μετάνιωσε που ....τα έτρωγε μαζί μας και σκέφτεται να αποστασιοποιηθεί
και να αναστοχαστεί την πορεία του, να κάνει τους απολογισμούς του; Ήρθε
η ώρα να κάνει τόπο στα νιάτα ή έστω απλώς να εγκαταλείψει την
υπερεικοσαετή ενθρόνιση στην εξουσία, ως δημοκράτης που υποτίθεται ότι
είναι; Μήπως σκέφτεται, τις κρίσιμες ώρες που ζει η χώρα, να την
απαλλάξει από την υποχρέωση καταβολής μίας ακόμη παχυλής αποζημίωσης;
Μπα... Οι ενοχές, το αυτομαστίγωμα, η «καθαρτήρια» και «εξαγνιστική»
διαδικασία του «αλλάζουμε» (ειδεμή «βουλιάζουμε»), δεν είναι για τον
Πάγκαλο, ο οποίος παραμένει αμετανόητος. Και ο οποίος σαφώς και αναζητεί
ρόλο στην διάδοχη ΠΑΣΟΚοκατάσταση, και κυρίως στην επόμενη κυβέρνηση.
Στη συνέντευξη στο BHMA είχε ένα καλό λόγο και μία μπηχτή τόσο για τον Παπανδρέου όσο και για τον Βενιζέλο, αλλά ο Παπαδήμος είναι εκείνος που αξίζει μη επιδεχόμενων αμφισβήτηση φιλοφρονήσεων. Άλλωστε σύμφωνα με τον Πάγκαλο το έργο του δεν τελειώνει εδώ. Κι επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν είναι 100% καρατσεκαρισμένο ότι θα είναι στην επόμενη κυβέρνηση, δεν υπάρχει ζήτημα με μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Κι ό,τι είπαμε τόσα χρόνια, ε, νερό κι αλάτι [η συνεργασία «είναι εφικτή, αν κανείς αφαιρέσει αυτές τις φλύαρες συζητήσεις στη Βουλή ή τον Τύπο για το ποιος ευθύνεται για το παρελθόν»]. Και η Αριστερά (της Παπαρήγα και του Τσίπρα – ακόμα και τον Κουβέλη «κομουνιστογενή» τον έκανε!) αξίζει να σβήσει δια παντός έστω και με συκοφαντίες, ότι δηλαδή ευθύνεται για τους θανάτους στη Μαρφίν (!) και άλλα τέτοια ευφάνταστα. Άσε που «η πραγματική Αριστερά στη χώρα παραμένει το ΠαΣοΚ», το οποίο βέβαια, κατά τον Πάγκαλο είναι ένα «πολυσσυλεκτικό» και «πελατειακό» κόμμα, αλλά δε βαριέσαι, μ’ αυτό κυβερνάμε τόσο χρόνια, αυτό ξέρουμε αυτό εμπιστευόμαστε. Ως εκ τούτου ο Πάγκαλος δηλώνει ότι «θα κάνω ό,τι μπορώ για να πάρει το ΠαΣοΚ όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους και να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη θέση στον συσχετισμό δυνάμεων».
Ο Θόδωρος, είναι λοιπόν «από αυτούς που θεωρούν πως η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε μέγα έργο». Και σ’αυτό το «μέγα έργο» έχει συμβάλει και ο ίδιος, οπότε δεν υπάρχει λόγος για αυτοτιμωρία αλλά για επιβράβευση: «Η Ιστορία θα αναδείξει το έργο της και βεβαίως και όλων όσοι συμμετείχαν σε αυτήν. Κυρίως όσων συμμετείχαν στα αποφασιστικά υπουργεία, τα οικονομικά και θεσμικά». Το πιάσατε το υπονοούμενο....
Άριστα λοιπόν τα πεπραγμένα Πάγκαλου, κατά τον ίδιο. Και αυτό
αρκεί... (Τώρα πώς θα πάει τους ψηφοφόρους του στην κάλπη; Σένροντας;
Είναι ένα θέμα...).
Υπήρξαν βέβαια και ελατωμματικές περιπτώσεις, όπως η «αισχρή περίπτωση» των «κηπουρών» ή κάποιοι «ανίκανοι» και «ανυπόληπτοι»
κυβερνητικοί που διαφοροποιήθηκαν (εκ των υστέρων) ενώ έπαιξαν
«περίτρανο ρόλο στη διαχείριση της κρίσης μέσα στο πλαίσιο της
κυβερνητικής πολιτικής και χωρίς ποτέ να έρθουν σε σύγκρουση με τον
Γιώργο Παπανδρέου» (όπως ο Χρυσοχοϊδης να υποθέσουμε;).
Κι ο Βενιζέλος όμως ... «έχει το πλεονέκτημα ότι έχει κάνει όλον
αυτόν τον αγώνα, ο οποίος προφανώς θα συνυπολογιστεί και τον οποίο εγώ
τουλάχιστον προσωπικά του τον αναγνωρίζω». Αλλά μέχρις εκεί, όχι και να
τον στηρίξει: «Να δούμε όλους του υποψηφίους». Άσε που μπορεί να είναι
και ασόβαρος μ’ αυτά που ακούγονται για εκλογή δια βοής...
Πάνω απ’ όλους όμως είναι ο Παπαδήμος, ο οποίος:
α) μόλις «ολοκλήρωσε το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου». Άρα μετά τις εκλογές θα ξεκινήσει το δικό του έργο;
β) σε αντίθεση με κάτι άλλους ο Παπαδήμος είχε «ένα πρόσθετο προτέρημα που δεν ήταν δεδομένο: ήξερε να ορθώσει το ανάστημά του και να μιλήσει ως ίσος προς ίσον στους χώρους λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων».
Συνοψίζοντας: ακόμη και τώρα που η «αυτοκρατορία» γκρεμίζεται η
απληστία δεν λέει να ξεθωριάσει, ο Πάγκαλος και κάποιοι σαν κι αυτόν
θέλουν κι άλλο, κι ακόμη περισσότερα, έστω κι αν χρειάζεται να
αποκαλυφθεί ότι δεν είναι παρά ένας ξεπεσμένος αυταρχικός πολιτικάντης ο
οποίος έκανε τη βρώμικη δουλειά αλλά έχει αφεθεί στη γωνία χωρίς
βέβαιες υποσχέσεις για το αύριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου